Een commentaar van Ernst Wolff, o.a. verschenen bij Apolut
De gebeurtenissen van de afgelopen dagen en weken moeten voor ons allen een waarschuwing zijn. Enerzijds zijn er steeds meer tekenen dat wij nog voor het einde van deze winter met een ernstige energiecrisis te maken zullen krijgen, en anderzijds neemt het verval van de koopkracht als gevolg van de inflatie steeds grotere afmetingen aan. Daar komt nog bij dat er vermoedelijk nog meer beperkende maatregelen zullen komen, waardoor nog verdere bevoorradingsketens zullen worden verbroken en er opnieuw tekorten zullen ontstaan.
Men realiseert zich pas echt hoe gevaarlijk dit mengsel is, als men bedenkt dat de wereldeconomie al zwaar gehavend is en het financiële systeem met de tot nu toe beschikbare middelen niet meer in leven kan worden gehouden en dat we bovendien te maken hebben met een bevolking die de afgelopen twintig maanden in het kader van een gezondheidscrisis zo doodsbang is gemaakt dat de meerderheid van hen momenteel niet in staat is rationeel te denken en te handelen.
Laten we de problemen één voor één doornemen: De energiecrisis tekent zich weliswaar duidelijk af, maar wordt momenteel niet door de regeringen bestreden, maar zelfs doelbewust verergerd. Het vasthouden aan het terugdringen van fossiele brandstoffen, dat gemotiveerd wordt door de dreiging van een klimaatramp, het sluiten van kerncentrales zonder te hebben gezorgd voor vervanging door hernieuwbare energiebronnen, het voortdurende wapengekletter ten opzichte van Rusland en Belarus zijn slechts enkele van de aanwijzigingen dat de situatie met opzet verergerd wordt.
Dat de inflatie momenteel sterker stijgt dan in decennia het geval is geweest, is niet, zoals ECB-chef Lagarde beweert, een tijdelijk verschijnsel. Het is het gevolg van een te lang volgehouden slap monetair beleid, dat nu al meer dan tien jaar wordt gevoerd en vorig jaar maart een rode lijn heeft overschreden: sinds de verlaging van de basisrente naar nul of bijna nul, beschikken de centrale banken alleen nog over de mogelijkheid om geld dat niet aan verdere voorwaarden gebonden is uit het niets te scheppen.
Om te kunnen functioneren, roept een dergelijke geldschepping, net als een verslaafde, om steeds meer en kan op gegeven moment niet langer beheerst worden. Het resultaat is dat we nu aan het begin staan van een globale devaluatie die niet meer is te stoppen.
Voeg daarbij de dreiging van een nieuwe lock-down die als een zwaard van Damocles boven ons allen hangt: de daling van de olieprijs met 13% op 26-11-2021, doet vermoeden dat de gewoonlijk goed geïnformeerde financiële sector daar alvast rekening mee houdt. Ter herinnering: door de lagere energievraag als gevolg van reisbeperkingen en productieonderbrekingen is, de olieprijs tijdens de eerste lock-down in maart/april 2020 gedaald tot min veertig dollar.
Vooral de middenklasse zal het de komende weken steeds moeilijker krijgen. De planningsonzekerheid als gevolg van de gezondheidsmaatregelen is enorm, de reserves van het midden- en kleinbedrijf zijn grotendeels uitgeput en de banken zijn nauwelijks nog bereid leningen te verstrekken aan noodlijdende bedrijven.
Het beeld dat ons thans wordt geschetst is somber en zal niet spoedig verbeteren. De wereld is in de wurggreep van een elite die weet dat het huidige systeem zijn langste tijd heeft gehad en die het derhalve bekwaam ook nog tot op de laatste cent uitkleedt. Tegelijkertijd wordt er op de achtergrond op volle kracht een nieuw stelsel voorbereid. De spil vormt het digitale geld van de centrale banken, waarmee de elite volledige controle over de bevolking hoopt te krijgen, en tevens haar eigen macht te behouden.
Maar aangezien de invoering van dit nieuwe geld onder normale omstandigheden door de meerderheid van de mensen zou worden afgewezen, wordt er momenteel alles aan gedaan om een zo groot mogelijke economische, financiële en sociale chaos te veroorzaken. Vervolgens zal dan het nieuwe geld vermoedelijk gepresenteerd worden in de vorm van een universeel basisinkomen, en zodoende zal de invoering ervan niet de schijn hebben van een nieuwe financiële slavernij, maar zich als een humaan gebaar jegens de hulpbehoevenden voordoen.
Het succes van dit plan – door Klaus Schwab in zijn boek The Great Reset omschreven als “creatieve vernietiging” – hangt uitsluitend af van de vraag hoe lang de bevolking nog in de huidige toestand zal verkeren. Aangezien de verlamming door de schoktoestand spoedig voorbij zou kunnen zijn, zet de elite momenteel alles op alles. Zij tracht van de huidige situatie te profiteren om haar eigen belangen genadeloos door te zetten.
Er is ook een goede kant aan deze verslechterende situatie, namelijk de belangrijkste steunpilaar van de macht van de elite is het feit dat een meerderheid hun spel niet doorziet. Maar als de leugens in tijden als de onze steeds duidelijker worden, bereidt de elite zelf de voedingsbodem voor waarop haar geloofwaardigheid afbrokkelt en de waarheid kan zegevieren.
Daarom is er op dit moment geen belangrijkere taak dan de tegenstellingen waarin de machthebbers verstrikt zijn geraakt zo maximaal te benutten om mensen zo goed mogelijk voor te lichten over de ware achtergronden van de huidige crisis en zo tenminste te proberen de overgang naar de geplande digitaal-fascistische monetaire dictatuur te voorkomen.
