We gaan het hier niet hebben over de gebeurtenissen van 11/9, hierover is genoeg te vinden op internet, of op Wakkermens. We willen proberen het gebeuren in een grotere context te plaatsen. Over de gevolgen van deze aanlagen dus.
Tot nu toe waren oorlogen altijd territoriale oorlogen. Men begon een oorlog omdat men zijn territorium, macht of invloedssfeer wilde uitbreiden. Of men begon een oorlog om aan grondstoffen te komen. Dit laatste is dan gewoon een rooftocht en tegelijkertijd de meest voorkomende reden van bijna alle oorlogen. De meeste oorlogen (maar ook de meeste volksopstanden) zijn, ook vandaag, op rooftocht terug te voeren.
Nu was het anders.
De Amerikaanse oorlogsverklaring na 9/11, the war on terror, richtte zich niet tegen een staat. Ondanks dat de regering Bush ook de aanslagen gebruikte als rechtvaardiging voor de oorlogen in Afghanistan en Irak (grondstoffen roof en zelfverrijking), opende zij voor het eerst in de geschiedenis een offensief tegen alle mensen op onze aardbodem. Vanaf de 11 september 2001 was elk mens, elk individu op aarde een potentiële tegenstander van… Ja van wie eigenlijk?
Oorlogsverklaring tegen de mensheid
De aanslagen van 11 september 2001 waren het startschot voor een oorlog tegen de mensheid.
Wie niet voor ons is, is tegen ons.
Dit was de meest verhelderende uitspraak die president Bush in die rumoerige dagen over de koers die Amerika na de aanslagen zou gaan volgen. In duidelijke taal: Amerika zou alle staten classificeren in “willigen en niet-willigen”. Een duidelijke waarschuwing aan alle staatshoofden dus.
Deze waarschuwing was niet alleen aan staten of staatshoofden gericht maar aan iedere wereldburger. Want, wanneer je ons niet gelooft, ben je tegen ons en kan je rekenen met op represailles.
Hierdoor werd de 1e september 2001 de aftrap tot een wereldwijde oorlog: The war on terror.
Patriot Act
Binnen zes weken na de aanslagen werd de zogenaamde USA Patriot Act door het Amerikaanse congres aangenomen. Door de enorme omvang aan maatregelen die deze wet omvatte, bestaat er terechte twijfel of dit wetsvoorstel niet al ergens in de schuiflade lag te wachten, m.a.w. of deze wet niet al vóór de aanslagen was voorbereid.
De Patriot Act maakte de weg vrij voor elke vorm van ongelimiteerde vrijheidsberoving en privacy schending van de burgers. De Amerikanen deden het voor, waardoor deze wet het voorbeeld werd voor alle regeringen om maatregelen te treffen tegen haar eigen burgers in de naam van terreurbestrijding.
“Veiligheid” tegen vrijheid
In navolging van de Amerikaanse Patriot Act zijn in zowat de gehele westerse wereld wetten aangenomen die de privacy van de burger sterk terugschroeven. Deze ontwikkeling is zeer zorgwekkend en zal dan ook steeds verder gaan. De regeringsleiders hebben sinds 9/11 een instrument in handen waarmee ze ongeremd verdere beperkingen in burgerlijke vrijheden kunnen opleggen.
Privacy kunnen we ons niet meer permitteren.
Van veel wetten die in het kader van terrorisme- en criminaliteitsbestrijding zijn en worden aangenomen, zijn de meeste burgers zich niet zo erg bewust. De lijst maatregelen die onze Nederlandse staat heeft genomen sinds we met terrorisme te maken hebben, is zeer lang. Alleen de zogenaamde “sleepwet” kreeg in de media, en daarmee ook onder de bevolking, de nodige aandacht. Opsporingsdiensten hebben inmiddels haast ongelimiteerde mogelijkheden om het mail- internet- en telefoonverkeer van alle personen af te tappen. Alle personen betekent hier zowel verdachte maar ook onverdachte personen.
Digitale kenteken herkenning is inmiddels een technische standaard en ook de digitale gezichtsherkenning is uit de kinderschoenen.
Tevens wordt de burger langzaam voorbereidt op de omgekeerde bewijslast, want daar gaan we heen. Onze staat ontwikkelt een steeds groter wantrouwen tegen zijn eigen burgers, met als uiterste consequentie dat elke burger als verdachte gaat gelden. We zijn er niet ver vandaan dat de burger zijn eigen onschuld zal moeten gaan bewijzen. Hierover meer in een volgend artikel.
Het sprookje van de veiligheid
De overheid dringt steeds dieper binnen in ons privéleven. De meeste burgers vinden dat geen probleem, maar dat is naïef, zegt Karin Spaink tijdens de uitreiking van de Big Brother Awards. Want inmiddels is iedere burger verdacht in de ogen van de overheid.
De burger gelooft in het sprookje dat er meer veiligheid zal ontstaan door vrijheden op te offeren. Vrijheden die we nooit meer terug zullen krijgen. Vele experts twijfelen echter aan de effectiviteit van veel maatregelen. Deze maatregelen leveren de overheid wel altijd enorme hoeveelheden aan data over ons.
Opsporingsdiensten hebben inmiddels ongelimiteerde toegang tot onze privésfeer. Of deze opsporingsdiensten de tamelijk gebrekkige wetgeving na leven, is onwaarschijnlijk en bijna niet controleerbaar. Je mag je dus terecht afvragen of deze maatregelen eigenlijk wel bedoeld zijn om meer veiligheid te scheppen en om ons dus te “beschermen”. Of gaat het om iets heel anders? Het controleren en beheersen van de burger bijvoorbeeld?
Ook hebben ergerlijke maatregelen zoals bijvoorbeeld de 100 ml vloeistof beperking bij vliegvelden, niets met veiligheid te maken. Een beetje waterstofperoxide, aceton en een zuur en je hebt een geweldig 100ml bommetje wat het vliegtuig met 100% zekerheid naar beneden laat komen.
Nu kennen misschien niet alle burgers het recept voor dit explosieve mengsel, maar een terrorist kent deze met zekerheid. Waarom zijn dit soort maatregelen er dan?
Theater
Vanwege het theater effect. Door dit soort maatregelen aan den lijve te ondervinden, in een toch al een ietsepietsie opgewonden toestand door de aanstaande vliegreis, krijgen we onbewust het gevoel dat voor onze veiligheid gezorgd wordt. Ons vertrouwen in de overheidsmaatregelen wordt gesterkt en de goedkeuring voor nog meer vrijheid beperkende maatregelen stijgt.
De verzamelwoede van onze staat stoot merkwaardig genoeg op geen grote weerstand bij de burgerij. Het vertrouwen wat de burger in de overheid heeft, is onterecht groot. Dat is vreemd, want onze overheid vertrouwt zijn burgers steeds minder. Dat veel overheidsdiensten elk jaar weer voor de Big Brother Awards genomineerd worden, geeft te denken.
Bovendien: Weet jij of je deze staat ook in 15 jaar nog vertrouwd? De data over jou hebben ze dan in elk geval nog.
Op de pagina’s van Privacy First en Privacy Barometer zijn vele berichten te vinden waar steeds weer misbruik, nalatigheid of gewoonweg onkunde bij overheidsdiensten aan het licht komen.
Vrijheden die eenmaal zijn opgeheven, komen nooit meer terug.
Doe me nog maar een terreur aanslagje
Het is een merkwaardig fenomeen dat juist wanneer we de indruk krijgen dat we het allemaal wel gehad hebben met die maatregelen die ons onze burgerrechten ontnemen, dat er dan ergens weer een aanslag plaatsvind.
Politici roepen dan prompt om meer bevoegdheden voor opsporingsdiensten, die dan nog meer beperkingen in de burgervrijheden zullen opleveren. Ook de burger zelf is, na zo een gewelddaad, emotioneel ontvankelijk voor “hardere” maatregelen en meer opsporingsbevoegdheden.
Ole-Dammegård over verschillende valse vlag aanslagen.
Terreuraanslagen worden bijna altijd gevolgd door maatregelen tegen onze privacy en wetten die ons onze vrijheid ontnemen. Deze spiraal zal zich zolang herhalen totdat de burger zijn vrijheid volledig verloren heeft, transparant en horig is.
Bij veel indrukwekkende aanslagen in de laatste jaren, aanslagen die ons werkelijk emotioneel getroffen hebben bestaan grote twijfels aan de officiële verklaring over de gang van zaken.
De vrijheid hebben we ingeruild voor de illusie van veiligheid
De derde wereldoorlog
De aanslagen van de 11 september 2001 gaven de impuls tot een massief, maar onzichtbaar geweld tegen privacy, vrijheid en burgerrechten. Deze ontwikkeling kent geen einde, zij is catastrofaal voor de gehele mensheid en voor de ontwikkeling van de individuele burger in het bijzonder.
Dat zelfs Amnesty International zich zorgen maakt over de mensenrechten binnen de EU is verwonderlijk. Normaal gesproken volgt zij de officiële agenda. Wellicht dat dit samenhangt met een vorm van medeplichtigheid van de burger. “Jullie zijn gewaarschuwd maar jullie laten het gebeuren.” Over dit verschijnsel spreekt Ole Dammegård ook in het hierboven geplaatste interview.
De oorlog die door deze aanslagen tegen alle individuele burgers is begonnen, gefaciliteerd door de Strijd der Culturen, maakt misbruik van de angst bij de burger en wordt helaas door maar weinigen herkend.
Hoe Amerika zijn bevolking gereed maakt voor de oorlog :
Wanneer een land de oorlog in trekt, zullen er ook slachtoffers aan eigen zijde vallen. Oorlog voeren is inherent aan het accepteren van eigen doden.
Eerste Wereldoorlog
Aanslag op de Lusitania 1915: 1000 doden
De Duitsers torpedeerden dit schip waardoor grote verontwaardiging ontstond onder de Amerikaanse bevolking. De bevolking werd hierdoor oorlog-ready gemaakt. De Amerikaanse Marine trok het begeleidingsfregat terug en stuurde dit schip opzettelijk in de armen van de Duitse marine. De Duitsers hadden hiervoor, voordat dit schip dus uit Amerika vertrok, een grootscheepse waarschuwing in diverse Amerikaanse dagbladen geplaatst om de Amerikaanse bevolking op het gevaar te wijzen.
Zie ook False Flag at Sea
Ook wel grappig in deze context om even de Wikipedia vermelding over de Lusitania te lezen: …zonder waarschuwing werd getorpedeerd door een Duitse onderzeeër…
Tweede Wereldoorlog
Aanslag Pearl Harbor 1941: 2000 doden
De Japanse aanval op Pearl Harbor is enigszins volgens het voorbeeld van de Lusitania verlopen. Hier werd echter nog sterker de kat op het spek gebonden. Bovendien had Amerika een vaarverbod uitgeroepen over de noordelijke Pacifische Oceaan. Dit zou voorkomen dat eventuele handelsschepen de Japanse vloot zouden opmerken en de Amerikanen hadden kunnen waarschuwen.
Zie ook Pearl Harbor False Flag
Derde Wereldoorlog
De aanslagen van de 11e september 2001: 3000 doden.
Hierover zijn talrijke, algemeen erkende feiten te vinden die de officiële lezing niet alleen ongeloofwaardig maar onmogelijk maken. Hoe de vork precies in de steel zit, is nog niet twijfelvrij vastgesteld.
