Oekraïense tragedie had makkelijk voorkomen kunnen worden

Als het bericht uit de Wall Street Journal, het centrale orgaan van het Amerikaanse grootkapitaal, klopt, dan heeft de krant een enorm, mensenverachtend schandaal aan het licht gebracht.

Een commentaar van Rainer Rupp uit Apolut

[begin van de vertaling]
Want de dood van duizenden en het lijden van tienduizenden mensen in de Oekraïne, ongeacht aan welke kant, komen door de onthulling van de Wall Street Journal in een heel ander daglicht te staan. De tragedie had kunnen worden voorkomen dankzij een diplomatiek initiatief van bondskanselier Olaf Scholz en president Emmanuel Macron, dat in eerste instantie wel serieus bedoeld was. Het vooruitzicht op een vreedzame oplossing is echter op het laatste moment mislukt, voornamelijk door het arrogante, nationalistische fanatisme van de politieke leiders in de Oekraïne, in combinatie met de duidelijke desinteresse van Washington in een door onderhandelingen tot stand gebrachte oplossing.

De schromelijke overschatting door Kiev van de gevechtscapaciteit van zijn door de VS/NAVO opgeleide strijdkrachten, waarvan de dragende kracht werd gevormd en nog steeds wordt gevormd door de fascistische vrijwilligersbataljons, heeft in combinatie met de bodemloze domheid van de politieke dilettant Volodymir Zelenski, onafwendbaar geleid tot de huidige ramp.

De beroepsacteur Zelenski, die reeds in een TV-satire als politieke clown de rol van de Oekraïense president had gespeeld, verkeerde aan het begin van de huidige crisis waarschijnlijk in de veronderstelling, dat voor hem een heldhaftige winnende rol was weggelegd in het door Washington geschreven VS/NAVO-script. Maar het grote Hollywood happy-end dat in het script werd beloofd, werd ingehaald door de harde realiteit van Russische successen bij de demilitarisering en de nog steeds voortdurende denazificatie van de Oekraïne.

Het script van de VS/NAVO-sancties met de bedoeling de Russische economie te ruïneren, was kennelijk eveneens geschreven door politieke amateurs uit de Amerikaanse filmindustrie. De westerse scenarioschrijvers hadden kennelijk verwacht dat Moskou na de eerste harde klap van de sancties ook nog de andere wang zou aanbieden. In plaats daarvan heeft Rusland gereageerd met tegensancties, waardoor de tovenaarsleerlingen van de VS/NAVO nu economisch worden gedestabiliseerd door hun eigen toverkunst. Volgens de onthullingen in de Wall Street Journal had dit alles kunnen worden vermeden door een minimum aan gezond verstand en een beetje politieke moed van de zijde van kanselier Scholz en president Macron ten opzichte van de krijgsheren in Washington.

Ook in Duitsland dreigt nu een torenhoge inflatie, productiedalingen, massale werkloosheid en nog meer verarming, maar daar staat 100 miljard euro voor militaire herbewapening tegenover, naast de jaarlijkse begroting van de Bundeswehr. Met het oog op deze ontwikkeling kan men alleen maar verbijsterd het hoofd schudden. Niet alleen heeft de regering van de rood-groene coalitie totaal gefaald, hetzelfde geldt voor de oppositiepartijen CDU/CSU en Die Linke. Zij hebben zich allen ontpopt als gewillige helpers van de Oekraïense nazi-onderdrukkers en gretige volgelingen van de door de VS/NAVO georkestreerde oorlogshysterie tegen Rusland.

Laten we nu eens het artikel in de Wall Street Journal nader bekijken. Het is getiteld: “Vladimir Putin’s 20-Year March to War in Ukraine – and How the West Mishandled It“. (Vladimir Poetins 20-jarige mars naar oorlog in de Oekraïne – en hoe het Westen het verkeerd heeft aanpakte). In dit zeer lange artikel, waarin uiteraard het beleid van de VS wordt verdedigd, vindt men midden in de tekst terloops de volgende passage:

“Vervolgens heeft de heer Scholz een laatste poging gedaan om een akkoord tussen Moskou en Kiev te bereiken. Op 19 februari zei hij in München (op de zogeheten “veiligheidsconferentie”) tegen de heer Zelenski dat de Oekraïne zijn aspiraties om lid van de NAVO te worden moet laten varen en de neutraliteit van het land moet uitroepen als onderdeel van een breder Europees veiligheidsakkoord tussen het Westen en Rusland. Het pact zou worden ondertekend door de heer Poetin en de heer Biden, die samen de veiligheid van de Oekraïne zouden garanderen.”

“Zelenski zei dat men er niet op kon vertrouwen dat Poetin zich aan een dergelijke overeenkomst zou houden en dat de meeste Oekraïners zich bij de NAVO wilden aansluiten. Zijn antwoord liet Duitse functionarissen vrezen dat de kansen op vrede aan het vervliegen waren.”

Daags na de ontmoeting tussen Scholz en Zelenski riep de Franse president Macron in een gesprek tussen de leiders, Biden op om nog een poging te doen op het diplomatieke vlak. Volgens de Wall Street Journal zei Macron tegen Biden: “Ik denk dat jij de laatste persoon bent die nog iets zou kunnen doen, Joe. Ben je bereid Poetin te ontmoeten?”
Maar Washington leek niet geïnteresseerd in een verder diplomatiek offensief. Niettemin had Macron – volgens de krant – in de nacht van 20 februari afwisselend met Poetin en Biden getelefoneerd.

Maar Biden of zijn adviseurs in het Witte Huis waren blijkbaar niet geïnteresseerd om het voorstel van Scholz te steunen, te weten om gezamenlijk met Poetin de neutraliteit van de Oekraïne te garanderen als onderdeel van een breder, Europees veiligheidsakkoord tussen het Westen en Rusland. Op aandringen van Macron verklaarde Biden slechts, dat de Franse president Poetin mocht doorgeven dat hij bereid was tot een volgend telefoongesprek.

Maar de volgende dag – voegt de Wall Street Journal eraan toe – belde Poetin Macron terug en zei “dat hij had besloten de onafhankelijkheid van de separatistische enclaves in Oost-Oekraïne te erkennen”. Hij zei dat fascisten in Kiev de macht in handen hadden, en dat de NAVO niet op zijn zorg over de veiligheid had gereageerd en in plaats daarvan van plan was kernraketten in de Oekraïne te plaatsen”.

De details van het Duitse voorstel voor een vreedzame beëindiging van de Oekraïnecrisis, dat door Macron werd gesteund, zijn helaas niet bekend. Maar onder de druk van het werkelijke verloop van de oorlog, die voor de Oekraïne catastrofale vormen heeft aangenomen, zijn de dagdromen van de regering in Kiev over een NAVO-lidmaatschap van een zegevierende Oekraïne verdampt. Het wordt steeds benauwder voor Zelenski en zijn regering. Met elke dag dat de Russische militaire speciale operatie voortduurt, verdwijnen meer van zijn politieke opties.

Zelenski heeft, uit arrogantie of onwetendheid of een mengeling van beide, er de voorkeur aan gegeven zich vast te klampen aan de holle beloften van de VS/UK/NAVO in plaats van het gezond verstand te volgen in de cruciale fase van diplomatieke onderhandelingen. De Oekraïense neutraliteit zou niet alleen het leven van duizenden mensen hebben gered, maar zou ook het verblijf van de twee Donbass-republieken in het kader van een onafhankelijke Oekraïense federatie volgens Minsk II hebben gegarandeerd.

Nu, echter, zit Zelenski “met de gebakken peren”. Hij heeft er zijn laatste hoop op gezet – helemaal de geboren acteur die hij is – dat hij de Oekraïne kan behouden zoals zij nu is, namelijk met de fascistische misdadigers op de sleutelposities van de staat, dankzij vurige en theatrale video-oproepen aan God en de wereld. Zelenski verzet zich nog steeds tegen de realiteit, zoals blijkt uit zijn laatste video-oproep aan de VN-Veiligheidsraad van 5 april, die hij volstopt met onverdraaglijke bloedbad-porno s en gemakkelijk te doorgronden leugens.

In zijn kring van adviseurs lijkt er echter één een stuk dichter bij de werkelijkheid te zijn gekomen. Er is geen andere verklaring voor het feit dat tijdens de laatste Oekraïens-Russische onderhandelingen in Turkije de hoofdonderhandelaar van Zelenski, David Arachamja, de Russen de Oekraïense neutraliteit aanbood; in feite niets anders dan wat Scholz en Macron reeds hadden voorgesteld aan Zelenski, om een Russische militaire operatie te voorkomen.

Het is een angstwekkende “ironie” wanneer men zich realiseert dat alle verwoeste levens, alle steden, dorpen en industrieterreinen die door artillerievuur zijn verwoest, alle miljoenen vluchtelingen, al het lijden van de mensen aan beide zijden van het front voorkomen hadden kunnen worden als Zelensky zes weken geleden had ingestemd met wat zijn eigen onderhandelaar Moskou nu vrijwillig heeft aangeboden als basis voor onderhandelingen. Intussen is er op de landkaart echter veel veranderd en een terugkeer naar de status quo ante, met name naar Minsk II met betrekking tot de Donbass-Volksrepublieken, zal waarschijnlijk niet meer mogelijk zijn.

Maar kanselier Scholz, en ook president Macron, hadden de ramp in de Oekraïne kunnen voorkomen. Terwijl zij zich bewust waren van de noodlottige domheid van Zelenski’s misplaatste beslissing, hadden noch Scholz noch Macron de politieke moed om openlijk “neen” te zeggen tegen de VS/NAVO-beloften van militaire steun aan de Oekraïne, die Zelenski hadden bekrachtigd in zijn megalomane dromen dat hij het tegen Rusland kon opnemen.

Een “duidelijk nee” zou absoluut noodzakelijk zijn geweest, omdat de bedoelingen van de oorlogszuchtigen in Washington en Londen toen al voor iedereen duidelijk waren.

Het doel was immers de Oekraïne te gebruiken als kanonnenvoer in een militaire en economische uitputtingsslag tegen Rusland.

Het was ook van meet af aan duidelijk dat dit hoge kosten zou inhouden voor de Duitse economie en bevolking en dat de kosten in de toekomst nog hoger zouden uitvallen.

Bijgevolg heeft SPD-bondskanselier Scholz zijn ambtseed gebroken, namelijk om schade aan het Duitse volk te voorkomen. In plaats daarvan heeft hij de belangen van de VS/NAVO en EU-elites voortreffelijk gediend. Maar met de sociaal-democraten is het, als met het verhaal van de schorpioen die de kikker vraagt om hem naar de andere oever te brengen. Ze hebben geen keus.⁽¹⁾Een schorpioen komt bij een rivier die hij wil oversteken. De schorpioen vraagt de kikker om hem op zijn rug over de rivier te dragen. De kikker weigert omdat hij bang is gedood te worden door de schorpioen. De schorpioen overtuigt de kikker door te zeggen dat hij er zelf geen belang bij heeft om … Lees verder...

[eind van de vertaling]