…of het noodzakelijke vijandbeeld.
Op zijn laatst na de aanslag op het satirische tijdschrift Charlie Hebdo heeft iedereen gemerkt dat de strijd der culturen in Europa is aangekomen.
Bij Hebdo werd een bekend en zich al vroeger bewezen scenario gebruikt, waarbij ook dit keer weer o.a. de terroristen hun paspoorten in de vluchtauto lieten liggen. Hierdoor kon deze aanslag nog op dezelfde dag aan de Islam worden toegeschreven. Zoals gebruikelijk bij dit soort acties werden alle terroristen gedood.
Begin van de 1990er jaren viel het Warschaupact uiteen. De Koudeoorlog was voorbij en Duitsland was herenigt. Er heerste in Europa een euforische stemming: nooit meer oorlog, alles wordt goed. Er bleek geen plaats meer voor totalitaire regimes; een vreedzaam samenleven in een vredige wereld leek in handbereik.
De illusie
Dit vreedzaam gevoel bleek al snel een illusie, want naar macht strevende kringen hebben altijd een vijandbeeld nodig.
Onder het regime van de extreem corrupte Boris Jeltsin zette na de val van de Sovjet-Unie een ongekende plundering van Rusland in. Vanuit het Westen werd onder het mom van vrijheid en democratie de privatisering van zo veel mogelijk bedrijven gepropagandeerd. Voor een paar stuivers werden de filet stukken uit het Russische bedrijfsleven aan westerse investeerders versjacherd en oligarchen geïnstalleerd. Na de installatie van Poetin – overigens in het zadel geholpen door Jelzin – ontwikkelde deze zich niet zoals gepland. Hij maakte een einde aan de zelfbedieningsmentaliteit en draaide, daar waar mogelijk, zaken terug.
Zoals we inmiddels weten zou het Westen hem dit nooit vergeven en het ontstak een regelrechte Poetin-phobie.
Nog tijdens deze westerse rooftochten door Oost-Europa (90er) werden er plannen gesmeed voor een vervangend vijandbeeld. Het geniale scenario voor een eindeloos conflict werd geschreven door Harvard Professor Samual Huntington. Enige jaren voor 11 september 2001 publiceerde hij een artikel in het tijdschrift Foreign Affaires van de Council of Foreign Relations.
Om “zijn wetenschappelijk onderbouwde these” voor het gewone publiek toegankelijk te maken, verscheen in 1996 zijn boek “Clash of Zivilisations”.
Hierin schreef Huntington onder andere:
De rivaliteit van de supermachten wordt vervangen door de strijd tussen de culturen.
De breuklijnen tussen de culturen zullen de fronten in de toekomst zijn.
Hoofdzakelijk gaat het in zijn boek natuurlijk over de culturen van de Islam en van het Westen. Huntington genoot grote waardering voor zijn vooruitziende blik. Daarbij was dit geen voorspelling, maar een programma! En wel een tijdloos programma.
Huntington was echter alleen de auteur. Het idee van deze botsing der culturen werd in 1957 al door de Engels militair- en geheimdienst-strateeg Bernhard Lewis geopperd. Het belandde toen in de schuiflade, omdat in die tijd de bloei van de koude oorlog begon.
Lewis diende, voordat hij geschiedenis wetenschapper werd, bij de Engelse Intelligence Corps, aansluitend bij het ministerie voor Buitenlandse Zaken en na WOII werd hij professor voor het Nabije- en Midden-Oosten in Londen. In 1982 werd hij Amerikaans staatsburger. (?)
Wanneer het om strategische geopolitieke planning gaat, duiken steeds weer zowel de naam Lewis als Huntington op. Verborgen voor het grote publiek adviseerde Lewis vele beleidsmakers, o.a. ook ex-president George W. Bush.
Het zal duidelijk zijn dat de 11de september 2001 het startpunt voor deze strijd der culturen was.
De noodzaak van een vijand.
Voor machthebbers is het uiterst zinvol dat er een vijand bestaat, want natuurlijk kunnen alleen zij ons dan beschermen. Het is alsof je iemand ziek maakt en tegelijkertijd het medicijn aanbiedt.
Samen met een vijandbeeld wordt een latente en permanent aanwezige angst gecreëerd, die bij behoefte buitenproportioneel geactiveerd kan worden. De machthebbers gebruiken meestal niet verifieerbare argumenten en handelen altijd “in het nationale belang”.
Het is dan niet alleen mogelijk om wetten door te drukken, die normaal alleen tijdens een nationale noodtoestand door de bevolking geaccepteerd zouden worden. Ook maakt een goed geworteld vijandbeeld het veel makkelijker om grondstoffenroof te rechtvaardigen of het aanvallen van strategische doelen als humanitaire oorlog te camoufleren.
Alle dictaturen berusten op dit principe. (Zie ook: Hoe Amerika ten strijde trekt)
Gier en zucht
Naast de zucht naar macht bestaat er nog de gier naar geld. Laten we hiervoor een korte blik werpen op de globale militaire uitgaven.
Ruim 1,6 biljoen USD worden er jaarlijks in de wereld aan militaire doeleinden uitgegeven ($ 1630000000000). Besef, dat dit bedrag altijd door de burger betaald wordt!
Er is dus een letterlijk onvoorstelbare hoeveelheid geld te verdelen! Omdat deze getallen onze voorstellingskracht te boven gaan, even voor de grap de volgende vereenvoudiging.
We praten dus over 1,63 biljoen dollar per jaar:
dat betekent 4,5 miljard dollar per dag!,
dat betekent 187,5 miljoen dollar per uur,
dat betekent 3,1 miljoen dollar per minuut!
Het is begrijpelijk dat er nogal wat invloedrijke personen veel voor over hebben dat een groot deel van deze onvoorstelbare hoeveelheid geld in hun richting stroomt. Dick Cheney deed dit gewoon openlijk, ook bij de Bush-clan kom je er redelijk snel achter. Bij de Clintons moet je er wat intensiever naar zoeken.
Ook blijkt uit het overzicht dat Amerika bijna 2 miljard dagelijks uitgeeft. Dat is 43% van de totale uitgaven in de wereld. Twee zaken worden hierdoor duidelijk: Amerika heeft de wereldmacht en Amerika heeft geen serieus te nemen vijanden. Vooral dit laatste is een interessante vaststelling.
Amerika heeft met 6000 militaire inrichtingen op eigen bodem nog nooit oorlog gevoerd op eigen grondgebied. Amerika onderhoudt meer dan 1000 militaire inrichtingen in 46 landen, waarvan ca. 750 militaire basissen in het buitenland. De aanwezigheid van Amerikaanse militairen is in 156 landen geregistreerd (Global Report).
Bovendien beheerst zij met een overmacht de wereldzeeën. Met 14 vliegdekschepen (Wikipedia) heeft zij het dubbele aantal dan de complete rest in de wereld aanwezig vliegdekschepen.
Amerika is dus, zonder waarde oordeel, het imperium.
