Het geldt als een van de verworvenheden van onze moderne democratische samenleving dat we onze protesten “mogen” laten horen en zelfs gemeenschappelijk hieraan uiting “mogen” geven door te demonstreren.
Deze veronderstelling berust op meervoudige misverstanden en illusies.
Misverstand
Het belangrijkste misverstand is dat wij het “recht” op demonstreren als een verworvenheid beschouwen. Dit wettelijk vastgelegde “demonstratierecht” heeft niet als doel om rechten en vrijheden van burgers te vergroten of veilig te stellen door dit in een wet te verankeren. Dit “recht” om te demonstreren verschaft de heersende machthebbers een juridische legitimiteit, de spelregels van dit demonstratie-spel vast te leggen. Dat is wel effe wat anders.
Jullie mogen je mening uiten, zolang het naar onze spelregels gaat.
(Dank, oh dank!)
Deze “rechten” en “vrijheden” zijn een illusie. In meerdere berichten op Wakkermens wezen we op deze illusie.
Bijvoorbeeld hier: Waarom de leerplicht er is. Rainer Mausfeld spreekt zelfs, en legt dit mechanisme ook haarfijn uit, over het democratische surrogaat wat de machtselite bewust voor het volk construeert. Zie hier deze lezing op Wakkermens.
De illusie
Een verder misverstand of beter gezegd illusie is dat we menen dat door demonstraties iets zal veranderen. We menen dat wanneer de protesten maar groot genoeg zijn, politici dit niet kunnen negeren.
Dit laatste klopt weliswaar maar hier wordt gewoon op plan B overgestapt. Men neemt maatregelen, wetsvoorstellen of wat dan ook in de gestelde vorm terug. (Een overwinning voor het volk wordt gesuggereerd en gevierd!) Dezelfde doelstellingen verpakt men in een ander jasje, eventueel in kleinere pakjes, et voilà! Nu sluist men het door de achterdeur erin.
(Voorbeeld: Europese grondwet, alle dictatoriale terreurbestrijdingswetten sinds 9/11.)
Dit is overigens de strategie die de EU sinds haar ontstaan consequent volgt. In meerdere citaten wordt dit duidelijk geformuleerd, o.a. van Monnet en nog niet zo lang geleden door Junker nog eens bevestigd, :
Stapje voor stapje, de meeste parlementariërs begrijpen sowieso niet waarover het gaat, totdat de ontwikkeling onomkeerbaar is.
Werkzaam protesteren
Een werkelijk werkzaam protest is massale burgerlijke ongehoorzaamheid. Bijvoorbeeld ook wanneer werknemers van een bedrijf (of het hele land) massaal stoppen met werken(staken). Men vraagt dan ook niet of men ongehoorzaam mag zijn of 3 weken thuis “ziek” mag zitten. Zeer werkzaam. (En vandaag ook heel makkelijk door te voeren: bij de geringste verdenking moet je thuis in quarantaine blijven:-))
De zin van demonstraties
Grote en lovenswaardige protesten binnen de samenleving, zoals bijvoorbeeld de Occupybeweging, stranden doordat de protesterende of demonstranten niet werkelijk over een gemeenschappelijke visie beschikken. Men weet wel te formuleren waar men tegen is, men heeft echter geen (werkzame) visie voor de toekomst.
Dit weten de machthebbers ook. Initiatieven bloeden dood, of er staat een nieuwe messias op waardoor de ene autoriteit voor een ander uitgewisseld wordt. Het volk ontvangt hiermee zijn “Brood en spelen”
Een “nieuwe leider” (messias) zal meestal zijn volgelingen krijgen op basis van gevoelens. Het oude, het waardevolle, het behoudende, het beschermende, het verlies. Door gebrek aan inzicht over werkzame, vernieuwende alternatieven, komen slechts frasen tot stand die voortborduren op het “oude” denken.
Dit is helaas ook het geval bij de acties van viruswaanzin.nl.
Men wil terug naar het “oude normaal” terwijl dit oude normaal de oorzaak is van de huidige dictatoriale ontwikkeling. Het is hoogst noodzakelijk dat men probeert nieuwe ideeën te ontwikkelen en te formuleren hoe een nieuw & beter normaal vorm gegeven zou kunnen worden.
Met nog een stapje verder en dan zou je zelfs niet naar een normaal moeten willen streven want dat is normatief! Dat is wat overheden willen: genormeerde burgers. Men zou de weg naar een nieuwe menselijkheid moeten zoeken. Doet men dit niet, valt men terug op het oude denken, het oude normaal. Hiermee begeeft men zich weer op het gebied waar de machthebbers ons willen houden en ons overigens ook de baas zijn.
Acties zoals die van viruswaanzin.nl zijn wel degelijk heel belangrijk en verdienen alle ondersteuning. De acties hebben echter alleen zin wanneer de deelnemers deze als aanleiding nemen om tot vernieuwende inzichten te komen.
Acties hebben alleen zin wanneer je dit als oproep aan de samenleving en de individuele mens in jet bijzonder beschouwd. Hier haken de meeste mensen af. Het is vermoeiend en soms zelfs pijnlijk oude denkpatronen te ontmantelen en nieuwe een kans te geven.
De ontwrichting van de samenleving
De huidige “Corona” maatregelen maken de dictatoriale ontwikkeling in de wereld zichtbaarder. Deze ontwikkeling is al zeer lang gaande, bereikt nu wel een hoogtepunt met drop of eronder. De maatregelen hebben o.a. tot doel de ontwrichting van de samenleving. Het krampachtig vasthouden aan de afstandsregel is hier een goed voorbeeld van. Sociale afstand wordt het ook wel genoemd. De mens moet zijn medemens als mogelijk gevaar gaan waarnemen, geen samenwerking. Intieme contacten en uitwisseling zijn verboden, vertrouwen in de medemens wordt ondermijnt. Splijting is het gevolg.
Het nieuwe normaal
De ideeën vanuit de sociale driegeleding (een van de kern thema’s op Wakkermens) bieden handvatten om tot werkelijk vernieuwende gedachten rond onze samenleving te kunnen komen. Deze gedachten bieden geen recept. Zij wordt ook niet begrepen door even door te lezen. Ze bieden echter wel de mogelijkheid zich hieraan te ontwikkelen en samenhangen in de samenleving uit een ander perspectief te begrijpen.
Zo wordt bijvoorbeeld binnen de samenleving op drie, ogenschijnlijk tegenstrijdige gebieden gewezen:
- De minimale, dienende staat. Het gebied waarin mensen samenleven, wetten en regels vormen; dit is het gebied van het rechtsleven waar gelijkheid moet gelden. Hier kan democratisch besloten worden over al datgene wat ons allen in gelijke mate aangaat.
- De absolute vrijheid zou het heersende principe moeten zijn in het gebied waarin de individuele mens zich ontwikkelt en vaardigheden oefent of uitoefent; dit is het geestesleven (culturele leven) waar vrijheid noodzakelijk is om ontwikkeling mogelijk te maken. Hier zou ieder individu de anarchist kunnen zijn die in hem leeft, geen enkele autoriteit duldend. In dit gebied heeft de staat niets te zoeken!
- Het gebied van de samenwerking. Dit is het gebied waarin mensen zorgen voor elkaars behoeften; dit is het gebied van de economie waar broederlijkheid het heersende principe zou moeten zijn. Binnen de economie zouden beslissingen op basis van kennis en vaardigheden en zonder overheidsbemoeienis tot stand moeten komen. (Natuurlijk binnen de democratisch tot stand gekomen rechtskaders.)
Ook binnen de economie heeft de staat niets te zoeken!
Werk aan de winkel!
Het wordt hoogste tijd dat mensen actief zich over een nieuwe menselijke samenleving gedachten gaan maken. Het zal duidelijk worden dat dit een moeizaam en tegelijkertijd zeer inspirerend proces kan zijn.
Niet de overheid moet veranderen, wij moeten veranderen. Zolang wij gezapig in luilekkerland elke verantwoording op de staat afschuiven, voor elk probleempje de overheid als verantwoordelijke aanwijzen, zal er niets veranderen. In tegendeel, de staat zal haar exorbitante drang naar meer invloed, bevestigt zien.
Wij moeten bereid zijn verantwoordelijkheid voor onszelf, voor onze medemens en de wereld in het geheel, op ons te nemen. Geen vrijheid zonder verantwoordelijkheid.
