De Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) is in 1945 in Californië (USA) opgericht met het doel te bouwen aan een betere, gezondere toekomst voor alle mensen wereldwijd. In een paar decennia is de WHO uitgegroeid tot een machtige en grote organisatie die bepalend is voor onder andere een wereldwijd vaccinatiebeleid. In meer dan 150 kantoren werken ruim 7000 mensen en daarnaast kan zij rekenen op meer dan 700 instituten die haar ondersteunen. [1]Geen slechte prestatie voor een organisatie die relatief kortgeleden opgericht is. Dit kon alleen maar bereikt worden omdat de WHO beschikt over de beste marketingmedewerkers, economen en andere hoogopgeleide beroepskrachten. En vooral, omdat zij beschikt over veel geld. Wie financieren de 150 kantoren en de salarissen van al die 7000 mensen die werken voor de WHO?
Wiens brood men eet diens woord men spreekt
Financiële transparantie wat betreft de financiering van de bron van de voorlichting over vaccins en het wereldwijde vaccinatiebeleid, is voor de burger ver te zoeken. Slechts weinig mensen zullen überhaupt beseffen dat de WHO zo’n belangrijke rol speelt in het geheel, inclusief de steeds groter worden de druk om te vaccineren.
In het begin van haar bestaan werd de WHO voor het grootste gedeelte gefinancierd door verplichte bijdragen van lidstaten, maar dit is allang niet meer het geval. De grootste bron van inkomsten van de WHO zijn vrijwillige bijdragen in de form van donaties die afkomstig zijn van ‘partnerorganisaties’. [1] Maar voor niets gaat de zon op. Een relatief klein aantal donoren – die pro-vaccins zijn – financieren maar liefst 75% van de onkosten die de WHO maakt. In ruil hiervoor hebben zij een flinke lepel in de pap wat betreft de besteding ervan. [2]
Ziekte veroorzakende omstandigheden
‘Ruim 1 miljard mensen op deze wereld wonen in sloppenwijken waar de gemiddelde levensverwachting misschien maar 35 jaar is, de helft van de levensverwachting in welgesteldere locaties waar mensen beschikken over goede voeding, schoon drinkwater en sanitaire voorzieningen.’ [3]
Overbevolking (sloppenwijken), slechte hygiëne, gebrek aan sanitaire voorzieningen, onveilig drinkwater, onvoldoende voedsel, vervuilde lucht etc. zijn omstandigheden waaronder mensen – en zeker kinderen onder de vijf jaar! – niet gezond, of zelfs in leven kunnen blijven.
Elk kind, waar dan ook ter wereld heeft het volgende nodig om gezond te blijven:
- Schoon drinkwater
- Volwaardige voeding
- Frisse lucht
- Voldoende rust
- Voldoende beweging
- Een dak boven hun hoofd
- Ouders
Het verbeteren van de levensomstandigheden zou de hoogste prioriteit moeten zijn van de WHO, maar dit is niet het geval. Waarom? Hebben de beleidsmakers niets geleerd van de geschiedenis? Hoe hebben de (nu) welvarende westerse landen de hoge (kinder)sterfte aan infectieziektes overwonnen? Hint: dit kwam niet door vaccins!
Vergeten geschiedenis
“Europa was in de late 19e eeuw getuige van een volksverhuizing. Miljoenen mensen verruilden toen hun agrarische omgeving voor een woning in de stad. Momenteel zien we die massa-immigratie op mondiale schaal, vooral in China, Afrika en Latijns-Amerika. Verstedelijking en modern leven horen blijkbaar bij elkaar. Het boek ‘Koninkrijk vol sloppen – achterbuurten en vuil in de negentiende eeuw’’ van Auke van der Woud gaat over het begin van de stedengroei in Nederland. Het stille land met 3 miljoen zielen in 1850 was vijftig jaar later in en rond de grote steden een drukke, moderne wereld geworden. Maar rond 1900 wemelde het daar ook van overbevolkte krotten en mensenpakhuizen. Schoon water, deugdelijk voedsel, frisse lucht en modern sanitair waren in de achterbuurten zeer zeldzaam. In alle grote steden hoopte het weeë vuil zich spectaculair op. Meer dan een miljoen Nederlanders leefden in een situatie die overeenkomsten vertoont met de slums van de huidige Aziatische, Afrikaanse en Latijns-Amerikaanse metropolen’ [4] Bron: ‘Koninkrijk der sloppen – achterbuurten en vuil in de 19e eeuw’ Auke van der woud
Er bestaat geen twijfel over het effect dat de industriële revolutie had op het uitbreken van epidemieën. Toen de mensen naar de steden trokken, op zoek naar werk, zagen we de sterftecijfers aan infectieziektes enorm toenemen. [5]Europese landen die heden ten dage welvarend zijn waren in de 19e eeuw ontwikkelingslanden, compleet met honger en sloppenwijken zonder toiletten of vuilnisophaal. En net zoals hart, – en vaatziektes te maken hebben met vette voeding en gebrek aan beweging, hebben hoge sterftecijfers aan infectieziektes te maken met extreme armoede, vervuiling en overbevolking. Maar het is heel simpel. Veranderen wij, dan veranderen de ziektes die uit ons gedrag voortkomen ook. Ze nemen af, of ze houden op te bestaan.
Een boek als ‘De hygiënisten’ van E.S. Houwaart beschrijft in detail hoe een groep vooruitstrevende artsen – die zich ‘hygiënisten’ noemden – de link legden tussen slechte hygiëne en infectieziektes. En hoe keihard zij gewerkt hebben om maatschappelijke verandering tot stand te brengen. [6]
‘De hygiënisten hebben zich met vrijwel alle aspecten van de openbare gezondheidszorg beziggehouden: riolering, vuilnisophaal, voedselkwaliteit, drinkwatervoorzieningen, woningbouw voor de minvermogenden, de inrichting van scholen, werkplaatsen en fabrieken, voorlichting en volksopvoeding; er was maar weinig dat aan hun aandacht ontsnapte.’ [7] Bron: ‘Van pest tot AIDS’ – Annet Mooij
En de hygiënisten waren zeer succesvol. We kunnen het niet genoeg zeggen. De grootste afname van de sterfte aan infectieziektes heeft niets met vaccins te maken. Op vele grafieken is te zien dat 85% à 95% van de daling plaats vond in de periode vóórdat vaccinatieprogramma’s eind jaren ’50 in Westerse landen van start gingen!
Het wereldwijde vaccinatiebeleid van de WHO – GVAP en EVAP
Om infectieziektes te ‘bestrijden’ (in plaats van de oorzaak ervan op te lossen) heeft de WHO een ‘Global Vaccine Action Plan’ (GVAP) opgezet. [8] Het komt neer op het vaccineren van ELKE persoon op deze planeet. Om dit doel te bereiken heeft de WHO heeft de wereld in 6 regio’s ingedeeld en specifieke strategieën ontwikkeld die afgestemd zijn op de verschillende regio’s. Het European Vaccine Action Plan (EVAP) is toegespitst op wat er voor nodig is om de dalende vaccinatiegraad in Europa een halt toe te roepen. [9] Buiten het zicht van de burger is in 2014 het EVAP ondertekend door alle Europese lidstaten. Hiermee scharen zij zich achter de subdoelen van de WHO:
- Voor elk land geldt dat vaccineren hoogste prioriteit heeft.
- Ieder individu moet de waarde van vaccins begrijpen en hier aanspraak op maken.
- De baten van vaccineren worden door innovatieve strategieën tot ieder individu uitgebreid.
- Sterke systemen die zich bezighouden met vaccineren zijn een integraal deel van een goed functionerende gezondheidszorg.
- Vaccinatieprogramma’s hebben toegang tot voorspelbare financiering en hoge kwaliteit vaccinvoorraden.
De WHO gebruikt wereldwijde sterftecijfers om burgers in welvarende landen te doen geloven dat ‘kinderziektes gevaarlijke ziektes zijn’, en vaccins ‘levensreddend’. Niets is minder waar. Gezonde kinderen zijn geboren met een immuunsysteem dat normaal gesproken zeer goed werkt. Kinderziektes hebben een belangrijke rol in de ontwikkeling van een sterk en gezond immuunsysteem, en zijn slechts voor ondervoede kinderen gevaarlijke ziektes. Vaccins verstoren de natuurlijke ontwikkeling van het immuunsysteem, wat een verlaging van de weerstand tot gevolg kan hebben. En dan hebben we het nog niet eens over vaccinatieschade.
De WHO is onafhankelijk???
Een organisatie die pretendeert zich bezig te houden met de gezondheid van de wereldbevolking, zou in eerste instantie ervoor dienen te zorgen dat fundamentele basisvoorwaarden vervuld zijn voor de bewoners van derdewereldlanden. Een daling van de sterfte aan infectieziektes zou daar, net als bij ons 150 jaar geleden, vanzelf uit voortkomen. Waarom kiest de WHO ervoor om de onderliggende oorzaak – extreme armoede – in stand te houden en het gevecht tegen het gevolg ervan – ziekte – aan te gaan? In de praktijk lijkt het erop dat de WHO een verlengstuk is van de industrie. En de donaties van de belanghebbers zijn kennelijk niets meer dan een investering?
“Stel je hebt een vuilnisbelt. Dit trekt ratten aan. Nu heb je twee keuzen: je kunt op ratten gaan schieten, of het vuilnis opruimen. Het opruimen van vuilnis is een fundamentele oplossing van het probleem: geen voedsel, geen ratten. Maar het levert geen geld op. Voor het schieten op ratten zijn geweren nodig en ammunitie. Er zullen er altijd ratten overleven en zich weer vermenigvuldigen zolang ze eten kunnen vinden. Je kunt dus tot in de eeuwigheid doorgaan met het schieten op ratten. En rijk worden van de verkoop van geweren en kogels.”
De WHO heeft helaas voor de geweren en de kogels gekozen.
