Een groot deel van de Europese bevolking is sceptisch tegenover de Europese Unie. Toch zijn er maar weinigen die zich de vraag stellen waarom deze statengemeenschap ondanks afnemend vertrouwen, weerzin en bedenkingen zo explosief expandeert. Expansie in territoriaal opzicht, maar ook in een toenemende regelgeving. Een regelwoede die zijn weerga niet kent en waarbij de absurditeit een normaal verschijnsel wordt. Tussen deze overweldigende stroom aan bemoeizucht verstopt zich vaak een wetje hier of een regeltje daar, welke ingrijpende gevolgen voor de individuele burger kunnen inhouden.
Welke functie heeft de EU en welk doel, welk interesse ligt hieraan ten grondslag?
Vooral de ontwikkelingen van de laatste 20 jaar geven aanleiding tot grote zorg en zouden eigenlijk bij elke burger kritische vragen moeten oproepen.
1 – Door het verdrag van Maastricht gaven de lidstaten voor een groot deel hun soevereiniteit op. De ernst van deze zaak is vele burgers niet duidelijk. Er bestaat sindsdien een niet democratisch gekozen clubje mensen in België, dus buiten het bereik van onze Nederlandse parlementaire democratie, dat een wetgevende macht binnen Nederland uitoefent. Dit was voor het laatst het geval tijdens de Tweede Wereldoorlog.
2 – Het verdrag van Lissabon is, met enkele aanpassingen, gewoon de Europese grondwet onder een andere naam.
Ter herinnering: In 2005 werd in Nederland een landelijk raadplegend referendum gehouden over deze Europese grondwet. 61,6% van de stemmers stemden tegen deze wet.
Via een achterdeur is deze (grond)wet er dus toch gekomen.
3 – Sinds 2004 heeft een ongelooflijke (snelle) uitbreiding van de EU in oostelijke richting plaats gevonden. Er vond in deze periode nagenoeg een verdubbeling van lidstaten (+13) plaats.
Economisch en sociaal een waaghalzige onderneming zonder enige zichtbare noodzakelijkheid. Bovendien een zeer provocant gebaar naar Rusland toe en tegen alle afspraken in.
4 – Inmiddels bepaalt een niet democratisch gekozen groepje van mensen in Brussel, de Europese commissie, ca. 80% van onze Nederlandse wet- en regelgeving.
Het ontstaan van de Europese Unie
Wie naar de oorsprong van de Europese Unie zoekt, zal ook stuiten op de intenties die hieraan ten grondslag lagen en nog steeds liggen.
Met andere woorden: wiens interesses worden door een verenigt Europa bedient?
Concreet werden de voorstellingen van een verenigt Europa in de jaren dertig van de vorige eeuw.Europa was voor de naar hegemonie strevende Amerikanen onhandelbaar en door haar diversiteit aan etnische groeperingen en vele soevereine staten een slecht toegankelijk gebied. Bovendien vormden ook de verschillende munteenheden (valuta) een struikelblok om Europa tot een stabiele invloedssfeer te organiseren.
Amerikaanse industriëlen hadden (en hebben nog steeds) een groot interesse in een Verenigd Europa. Een versnipperd gebied met 500 miljoen burgers is moeilijk te sturen (beïnvloeden). Wanneer ditzelfde gebied één grote superstaat zou zijn, zou het in principe voldoende zijn om de top te controleren om zo de grootst mogelijke effectiviteit te bereiken.
Amerika’s militair-industrieel-complex onderhield in de jaren voor en ook tijdens de Tweede Wereldoorlog uitstekende contacten met Hitler-Duitsland en ook met de Sovjet-Unie. In beide landen werd veel geïnvesteerd en waren de economische belangen groot. (De tweede wereldoorlog was sowieso een van de meest winstgevende periode voor dit Amerikaanse militair-industrieel-complex).
Zowel de Nazi’s als de Sovjets droomden van een verenigt Europa. De Sovjets om het Marxisme te exporteren en de Nazi’s om vrije baan voor hun krachtige industrie, expansie en afzetmarkten te garanderen. Ook het streven naar een heersende “Herrenrasse” hadden ze gemeen met de Amerikanen. Door de Amerikaanse politieke en financiële belangen in de Duitse industrie, kwam het streven naar een “Dritte Reich” hen goed uit.
Vrij snel (‘41-’42) bleek dat het Hitler niet zou lukken om Europa als superstaat in te richten. Ook het streven van de Sovjet-Unie naar een (Marxistisch) Verenigt Europa zou niet de voorwaarden scheppen voor een ongelimiteerde, kapitalistische controle over een Europa zonder grenzen.
Na WO II
Nadat de oorlogsbuit verdeeld was, pakte de OSS (Office of Strategic Services, voorloper CIA) het streven naar een uniform verenigt Europa opnieuw op.
De SES is een Amerikaanse organisatie van en voor zeer ervaren en getalenteerde ambtenaren. Een soort denktank die de juiste persoon op de juiste plaats installeert. Eigenlijks dus een bijzondere vorm van uitzendbureau. Zij zorgt er voor dat excellente topambtenaren, met de juiste instelling tot de politiek, in sleutelposities komen.
Dit leidde in 1947 tot het Marshallplan en een jaar later tot de oprichting van de American Committee on United Europe. Officieel was de doelstelling van dit comité de “Bevordering van een vrij en verenigd Europa”.
Over het Marshallplan bestaat overigens een groot misverstand. Onder de dekmantel van “hulp tot wederopbouw” werden feitelijk de verschillende landen door kredieten van Amerika afhankelijk gemaakt. Deze tactiek wordt vandaag ook nog bij ontwikkelingslanden toegepast.
Onder leiding van de CIA (toen nog OSS) kwam in 1950 het Schumanplan tot stand. Robert Schuman en Jean Monnet werden voor het karretje gespannen. Of Schuman wist welk karretje hij trok, betwijfel ik. Voor Monet ligt dit iets anders.
Als eerste stap werd in 1952 de EGKS opgericht. Door de oprichting van De Europese Gemeenschap voor Kolen en Staal, werd een eerste uniform samenhangende markt (voor kolen en ijzererts) geschapen. Hiervoor werden douanerechten afgeschaft.
Monnet:
De Europese volkeren zullen tot een superstaat gevormd worden, zonder dat het volk begrijpt wat er gebeurt. Dat kan stapje voor stapje bereikt worden. Elke stap zal door economische doelstellingen gecamoufleerd worden, maar zullen uiteindelijk onomkeerbaar tot een vereniging voeren.
Samenvatting:
De EU is gebaseerd op zuiver economische belangen, en dan ook vooral nog eens geen Europese belangen. Niet het interesse van de burger staat centraal maar de economische belangen van het groot militair-industrieel-financieel-complex.
Het interesse van dit complex is vrij eenvoudig: het vestigen van maximale macht en winst. Voorwaarde hiervoor zijn onwetende, willige en hard werkende burgers. Vervolgens zullen deze hard werkende arbeiders hun zuur verdiende loon (als consument) weer inleveren aan het grootkapitaal.
Binnenkort deel II over de EU: de meedogenloze indoctrinatie campagnes.
