Origineel bericht op KenFM
Vertaling door: Franziska
Heden, op 30 mei 2020 gaat de wereld een onzekere toekomst tegemoet.
De wereldwijde lockdown wordt geleidelijk opgeheven en veel mensen hopen terug te keren naar hun oude leven. Maar die hoop is bedrieglijk: in de afgelopen 3 maanden werd er in het wereldwijde economische en financiële systeem een proces in gang gezet, waardoor een terugkeer naar het oude leven niet langer mogelijk is.
2020 begon al met het inzetten van een recessie en een zwaar gehavend globaal financieel stelsel en begin maart daalde de olieprijs meer dan 50 procent. Dat alleen al zou genoeg zijn geweest om het hele stelsel te doen wankelen.
Toen kwam er de wereldwijde lockdown vanwege de pandemie. En dit veroorzaakte een heuse aardverschuiving op de financiële markten en talloze records werden gebroken.
In maart kwam het binnen drie weken tot de grootste instorting ooit op de aandelenmarkten. De centrale banken brachten vervolgens enorme bedragen bijeen om het systeem voorlopig te stabiliseren, en in april vond vervolgens de snelste stijging ooit op de aandelenmarkten plaats.
Omdat de mainstream-media en de politiek tijdens deze gebeurtenissen voortdurend de aandacht van het grote publiek naar het virus hebben afgeleid, is de meeste mensen iets cruciaals ontgaan – namelijk een gigantische concentratie van rijkdom en macht die plaatsvond in 3 fasen:
- Fase 1: Na de daling van de olieprijs begin maart was het al duidelijk dat de markten aanzienlijk zouden dalen. Toen steeds meer landen vanwege de pandemie hun economie zagen achteruitgaan, werd het nog duidelijker dat er een grote neergang op de aandelenmarkt op handen was. Desalniettemin hebben beurstoezichthouders wereldwijd, op enkele uitzonderingen na, short-verkopen niet verboden. Het resultaat: grote investeerders konden de crash gebruiken door op dalende prijzen te gokken en miljarden winsten te maken.
- Fase 2: Nadat de dreiging van een crash steeds reëler werd, hebben de centrale banken duizenden miljarden bijeengebracht om het systeem te stabiliseren. Het leeuwendeel van dit geld ging echter niet naar degenen die het zwaarst waren getroffen door de lockdown, d.w.z. kleine en middelgrote bedrijven, maar naar degenen die al het meest hadden geprofiteerd van de renteverlagingen en geldschepping in de afgelopen 12 jaar. Het resultaat: degenen die al enorme geldvoorraden bezaten, beschikten nu over nog meer geld.
- Fase 3: de investeerders, die op deze manier al twee keer hebben geprofiteerd, hebben het geld van de centrale banken niet gebruikt om de miljoenen werknemers te helpen waarvoor de bedrijven werktijdverkorting hadden verordonneerd of die werkloos geworden waren tijdens een financieel moeilijke periode, maar hebben het geld grotendeels terug laten vloeien naar de financiële markten – bijvoorbeeld door eigen aandelen terug te kopen – en hebben daardoor in april en mei wederom enorme winst gemaakt.
Deze drievoudige orgie van verrijking heeft ertoe geleid dat het nettovermogen van miljardairs in de VS, volgens het Institute for Policy Studies tussen half maart en half mei met meer dan $ 430 miljard gegroeid is naar $ 3,4 biljoen, – een stijging van 15 procent binnen slechts 2 maanden. De twee rijkste miljardairs alleen al, de bazen van Amazon en Facebook, werden in slechts acht weken tijd, ongeveer $ 60 miljard rijker.
De zogenaamde “corona-crash” ging hand in hand met de grootste concentratie van rijkdom die ooit in zo’n korte tijd heeft plaatsgevonden. En niet alleen dat: parallel hieraan vond er ook een extreme machtsconcentratie plaats.
Dit is het duidelijkst te zien bij Amazon, dat tijdens de lockdown 170.000 nieuwe medewerkers in dienst heeft genomen en zijn wereldwijde marktleiderschap nog meer heeft versterkt. Minder zichtbaar, maar minstens even belangrijk, is de machtsgroei van grote bedrijven zoals Microsoft, Apple, Alphabet en Facebook, die de wereldmarkt op een ongekende manier domineren en ook nog machtige bondgenoten hebben.
Tot de aandeelhouders behoren niet alleen centrale banken, zoals de Zwitserse Nationale Bank, die zelf geld kunnen drukken en daardoor de aandelenkoersen met een muisklik kunnen laten stijgen, maar ook BlackRock, ‘s werelds grootste vermogensbeheerder, die door de Federal Reserve en de Europese Centrale Bank na de lock-down werd ingehuurd als adviseur over de verdeling van de ter beschikking gestelde fondsen.
Maar dat is nog niet alles: de lockdown heeft de digitale sector ook een aanzienlijke machtswinst opgeleverd ten opzichte van de rest van de economie. Zowel het thuiskantoor als het thuisonderwijs stellen enorme nieuwe markten voor IT-bedrijven open. En bestaande markten zoals internethandel, platformeconomie en digitaal entertainment nemen momenteel een hoge vlucht, net als de financiële dienstverleners, die profiteren van het terugdringen van het contante geld.
Bijna 60 jaar geleden waarschuwde de Amerikaanse president Eisenhower in zijn afscheidsrede voor het ‘militair-industrieel complex’. Inmiddels is dit complex al lang overgenomen door het digitaal-financiële complex. Het verbond van de machtigste spelers op Wall Street en Silicon Valley oefent tegenwoordig wereldwijd veel meer macht uit, dan het militair-industriële complex ooit heeft gedaan – en heeft dankzij de lockdown ook de krachtigste versterking in de geschiedenis ervaren.
Maar ook deze krachten zijn niet almachtig. Je moet je het digitaal-financiële complex voorstellen als een tumor die zich – dankzij de lockdown – steeds sneller verspreidt, maar die tevens steeds meer levensenergie onttrekt aan zijn gastheer – de reële economie. Maar dit betekent niets anders dan dat deze groei de tumor dwingt zijn bestaansbasis te ondermijnen.
We zullen deze afbraak de komende weken en maanden nauwlettend kunnen volgen. Grote delen van de middenklasse zullen failliet gaan en overgenomen worden door “aasgier-fondsen” en uitgebeend worden. Miljoenen werknemers zullen niet naar hun baan terugkeren. De onbeperkte geldstroom van de afgelopen weken zal resulteren in ongekende bezuinigingsmaatregelen. Gelijktijdig zullen steeds meer financiële instellingen, grote bedrijven en zelfs landen met behulp van steeds grotere bedragen gered moeten worden.
De levensstandaard van de overgrote meerderheid van de mensen zal instorten en daarmee ook de consumptie als aanjager van de economie. De centrale banken hebben geen andere keuze dan helikopter-geld uit te geven, waardoor een enorme inflatie op gang gebracht wordt, waardoor met name de lagere inkomensgroepen hard getroffen zullen worden en wat ongetwijfeld sociale onrust zal veroorzaken.
Dit zijn allemaal sombere vooruitzichten, maar ze hebben ook een keerzijde. Deze vormen ook een historische kans. Omdat mensen als logisch gevolg van de ontwikkeling steeds vaker met dit systeem in conflict zullen komen, zullen ze ook ophouden in het officiële narratief te geloven – namelijk dat een virus verantwoordelijk zou zijn voor de instorting van de wereldeconomie en de crash van het mondiale financiële systeem.
Steeds meer mensen gaan op zoek naar een uitweg en zullen daardoor in groeiende mate bereid zijn om het huidige systeem ter discussie te stellen. Dit proces zal niet rechtlijnig verlopen, maar het kan er uiteindelijk toch toe leiden dat de meerderheid beseft dat de tijd gekomen is voor een nieuw en democratisch monetair systeem.
