Er zijn zekerheden in de Israëlische politieke en militaire communicatie. Of het nu gaat om een ‘antiterroristische’ operatie, een uitgestelde wraakactie tegen de organisatoren van het Olympische bloedbad in München of een bombardement ergens in Syrië, er word niet gecommuniceerd. Israël ontkent zelden vol verontwaardiging, veel vaker wordt niets bevestigd of ontkend. En als er dan wel enige reactie komt dan gebeurt dat alleen maar als er compromitterende sporen zijn nagelaten. Maar toegeven, dat nooit.
Verleden week maandag 17 september 2018 voeren vier F-16 gevechtsvliegtuigen een missie uit tussen Libanon en Syrië om een militaire installatie te vernietigen die volgens Israël precisiewapens produceert voor Hezbollah en de Iraniërs. Net op hetzelfde ogenblik begint een Russisch militair verkenningsvliegtuig Ilyushin een naderingsmanoeuvre naar de luchthaven van Latakia, aan de kust veel verder naar het noorden. Het Syrische luchtafweergeschut verwart vriend, vijand en afstanden en schiet het Russische vliegtuig met vijftien mensen aan boord neer. Het ministerie van defensie in Moskou beschuldigt de Israëliërs en reageert hard: “een vijandige provocatie”, “we behouden ons het recht voor om te reageren”. Er gaat een dag voorbij en, opmerkelijk, Poetin spreekt zijn militairen tegen: “Het lijkt een keten van tragische omstandigheden. De Israëli’s hebben ons vliegtuig niet neergeschoten”.
Misschien nog opmerkelijker is dat Israël voor de eerste keer toegeeft een bombardement in vijandelijk gebied te hebben uitgevoerd. En alsof dat nog niet volstaat overhandigd het de Russen details van de missie om te laten zien dat het niet in de buurt van Latakia was en dat het dus op geen enkele manier direct of indirect verantwoordelijk is voor het neerhalen van de Ilyushin. Bibi Netanyahu en stafchef Gadi Eisenkot betuigen zelfs hun medeleven terwijl ze zich tegelijkertijd verontschuldigen, hun onschuld blijven belijden en bezorgdheid manifesteren.
In een commentaar van de krant Ha’aretz word een logische verklaring voor het ongebruikelijke gedrag van Israël geopperd: “Met de Verenigde Staten afwezig van het Syrische front, is Rusland een essentiële partner in de strijd tegen de Iraanse consolidatie in Syrië.” Dat is echter slechts een deel van de waarheid. Israël en Rusland hebben nog andere redenen om op goede voet te willen blijven met elkaar.
