Dit artikel verscheen bij Uitpers
Feest in Jeruzalem, dodelijke repressie in Gaza. Palestijnen uit Gaza protesteerden aan de grens met Israël om de “Nakba” te herdenken. De “Nakba” catastrofe verwijst naar 70 jaar geleden, met name 15 mei 1948, en de tragedie van de verdreven Palestijnen. 760.00 Palestijnen werden toen op de vlucht gedreven en meer dan 400 nederzettingen met de grond gelijk gemaakt door de Israëlische troepen.
Op 14 mei 1948 verklaarde Ben Goerion, de leider van de zionistische beweging, de onafhankelijkheid van Israël op een deel van het mandaatgebied Palestina, na het vertrek van de Britse troepen. Hierop volgde de invasie van Arabische legers.
Een eerste golf van Palestijnse vluchtelingen kwam er reeds na de gevechten tussen Joodse en Palestijnse milities in het najaar van 1947. Die begonnen na de stemming van het VN-verdelingsplan van Palestina. De zionistische leiders accepteerden het plan, terwijl Arabische landen het plan afwezen.
Het aantal Palestijnse vluchtelingen verhoogde substantieel na de slachting van april 1948 in Deir Yassim bij Jeruzalem waar meer dan honderd Palestijnse dorpelingen door twee zionistische paramilitaire groepen afgeslacht werden.
In 1948 lanceerde de zionistische autoriteit het ”Dalet-plan”, dat bedoeld was om de Palestijnen te dwingen de zones die aan de joden waren toegewezen in het scheidingsplan, te evacueren. Honderdduizenden werden opgejaagd en op de vlucht gedreven in Lod, Ramela, Tiberia en Galilea.
Recht op terugkeer
In december 1948 nam de Algemene Vergadering de VN-resolutie 194 aan over het recht op terugkeer van vluchtelingen. Hierin wordt bepaald dat Palestijnse vluchtelingen die wensen terug te keren naar hun huizen en in vrede willen leven met hun buren, dit zo snel mogelijk kunnen doen. Er moet een vergoeding betaald worden voor de eigendommen van deze die niet willen terugkeren.
Israël verwierp categoriek een dergelijk recht met het argument dat als “we dit toestaan en mocht zelfs maar een fractie van hen terugkeren, dan komt dit neer op het opgeven van het eigen joodse staat”. Bovendien heeft de Hebreeuwse staat in 1950 een wet aangenomen die bekend staat als: “de eigenschap van de afwezigen”, die de Palestijnse eigendommen van de gevluchte en verdreven Palestijnen onder toezicht van de Israëlische overheid plaatste.
Meer dan 12 miljoen Palestijnen leven verspreid over de hele wereld, de helft van hen op de Westelijke Jordaanoever,
