De Staatsveiligheid en het Gele Gevaar

Dit artikel verscheen eerder op Novini

blankOoit, begin jaren ’80 was China een zogenaamde vriend van België en was er officieel voor onze staatsveiligheid niets met dat land aan de hand. Voor China te kritische artikelen zag men zelfs niet graag verschijnen. Onze bedrijven maakten er immers pillen en telefooncentrales en dus moest men hen koesteren, liefhebben. En, belangrijker, China en de VS vormden op dat ogenblik een alliantie tegen de Sovjet-Unie. Al een hele tijd is dit veranderd en laat onze Staatsveiligheid de ene waarschuwing na de andere over dat land op ons los.

De zaak van elektriciteitsdistributeur Eandis was er een voorbeeld van. Dat Chinezen er in gingen investeren was gevaarlijk, want zij zouden wel eens te weten kunnen komen hoe onze elektriciteitsvoorziening er uitziet. Een pak onzin, maar onze politici bogen als angsthazen voor die onheilsboodschap.

Chinese cultuur is staatsgevaarlijk

blank
Voor onze Staatsveiligheid is China een gevaarlijk land dat wij best zoveel mogelijk mijden. Dit terwijl het veruit de grootste economische kracht ter wereld is die ook massaal in ons land investeert. Speelt de Staatsveiligheid het spel van de VS?

Recent was Vlaams Belanger Filip Dewinter aan de beurt om vanuit de Staatsveiligheid een ton modder over zich heen te krijgen want de man hielp een Chinese culturele vereniging hun weg in België vinden. Gevaarlijk, stelden onze spionnen want ze wilden zo goodwill creëren in ons land. Chinezen die hier goodwill willen zoeken! Sidder en beef Belg want daar is het Gele Gevaar. Met Dewinter als het gele mannetje van president Xi Jinping.

Vraag is wat voor ons land op veiligheidsgebied het gevaarlijkst is natuurlijk. Sinds de onthullingen van Edward Snowden weten we dat de Amerikaanse spionagedienst NSA samen met het Britse GCHQ alle communicatie afluisteren wereldwijd. En dus ook die van onze koning, premier, de chef van de federale politie en die van beenhouwer Jean-Paul om de hoek.

Recent bleek dat ze zelfs de ongetwijfeld geheime communicatie van de Saoedische kroonprins Mohammad bin Salman nauwgezet volgen. En dat is toch een voor Washington wel veel belangrijkere ‘bondgenoot’ dan onze Charles Michel of zijn Nederlandse collega Mark Rutte.

 

De vriend van de NSA

Toen het in september 2013 uitlekte dat die NSA/GCHQ ook op grote schaal bij de communicatiesystemen van Proximus hadden ingebroken verscheen er in het maandblad MO gelijktijdig een gesprek met Eddy Testelmans, toen de chef van onze militaire veiligheidsdienst, die pochte met zijn goede en open en bloot relatie met de Amerikaanse generaal Keith Alexander, toen de baas van de NSA, het Nationaal Veiligheidsagentschap.

Maar daarvoor hoor je onze veiligheidsdiensten zeker nooit waarschuwen. Die mogen de telefoons van onze premier Charles Michel dus afluisteren? Bovendien weet zowat iedereen die wat thuis is in de internationale politiek dat de VS al heel veel jaren een economische oorlog voeren tegen de EU. De gigantische speculatie tegen de euro van een paar jaar terug gebeurde toch vanuit Wall Street?

Lees verder op Novini

Blijf op de hoogte van nieuws, opinie en achtergronden: Volg Novini!

Plaats een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.