Wanneer je kritische vraagtekens plaatst bij de algemeen heersende opvattingen over de oorzaken van de klimaatverandering wordt je snel als klimaatontkenner bestempelt. Dit zwart – wit denken laat geen midden meer toe, geen twijfels, geen kritisch navragen. Dit fenomeen kennen we van meerdere thema’s: genuanceerd denken is ongewenst en wordt steeds meer een taboe.
Sceptici versus wetenschappers
Deze suggestieve vergelijking horen we regelmatig in de media, waardoor een frame in onze hoofden geplaatst wordt. Het ja – nee model, het voor – tegen, maar vooral het onserieus vs. serieus model wordt geactiveerd. Het is een van de grootste problemen van de huidige tijd: het verdwijnen van de zoektocht tussen de extremen, de middenweg. Het afwegingsproces waar iedereen individueel doorheen zou moeten gaan, heeft plaats gemaakt voor het collectieve standpunt. Hier hoor je bij of je ligt eruit. En wie wil het risico lopen eruit te liggen?
De oorzaak van de klimaatverandering is duidelijk: we stoten met elkaar teveel CO² uit. Hieraan is iedereen schuldig en we moeten er allemaal, met elkaar iets aan doen. Wie hier niets aan doet, behoort zich schuldig te voelen.
Op de achtergrond gedrukt
We spreken alleen nog over CO² vermindering. Waarom praten we niet meer over het milieu of over energiebesparing? (Dit laatste is na de grote uitrol van de “slimme meter” ook verdwenen)
Onafhankelijk van de oorzaken van klimaatverandering, ligt hier toch de bron van veel ellende waarin de mensheid zich heeft gemanoeuvreerd.
Insecticiden, fungiciden, insecten sterfte, uitputting en vergiftiging van onze landbouwgronden, immuniteit van ziektekiemen, grondwatervervuiling, regenwouden, de lijst is nog heel lang. Laten we het gewoon de meedogenloze exploitatie van de aarde noemen.
Nee, we praten over CO² vermindering, abstract. Er wordt gesuggereerd dat de techniek ons te hulp zal komen en dat we hiermee, zonder onze levensgewoonten te hoeven veranderen, in staat zullen zijn de problemen op te lossen die zijn ontstaan door ons onverantwoord handelen. (De E-auto is op het moment overigens een der meest milieuschadelijke alternatieven!)
Handige, onbegrijpelijke en internationaal verhandelbare CO²-certificaten voeren ons naar een schijnbare “green economy”.
Zo hoeven we ons bij de volgende vliegvakantie ook geen zorgen meer te maken over de absurde CO² emissie die (door ons handelen!) daardoor ontstaat, we boeken gewoon voor een paar euro, en natuurlijk online, een CO² compensatie erbij.
Individuele verantwoordelijkheid
De complexiteit is echter groter dan alleen het CO² gehalte in onze atmosfeer. Door deze complexiteit te reduceren tot het CO² vraagstuk en de grotendeels onbegrijpelijke technische hoogstandjes die ons als oplossingen gepresenteerd worden, wordt de schijn gewekt dat we het allemaal zouden kunnen begrijpen.
Dit laatste doen we natuurlijk niet. We voelen de collectieve druk en de individuele angst voor het nageslacht. Uit een wanhopige poging toch een individuele bijdrage te kunnen leveren, blijft ons alleen nog over om “groen” te gaan stemmen in de hoop dat bij de groene agenda’s wél de noodzakelijke kennis aanwezig is voor het juiste handelen. Zie ook Greta Grunberg: Friday for Future.
Collectivisme zal echter nooit tot inzicht en de daaruit resulterende oplossingen kunnen leiden. Het collectief is te eenvoudig manipuleerbaar en móét bovendien ook beheerst worden. Hier trekken altijd slechts enkele personen aan de collectieve touwtjes.
Helaas komen we er als individu niet onderuit om tot een eigen oordeelsvorming te komen. Helaas, want dit vergt inspanning en moed. Helaas want, wanneer ik een eigen inzicht ontwikkel, ik hieruit zal moeten en willen gaan handelen. Dit wordt ook wel de individuele verantwoordelijkheid genoemd en die is ongemakkelijk. Iedereen is dus opgeroepen de consequentie uit zijn eigen denken te trekken. Wanneer je de voorkeur geeft aan een theorie waarbij de klimaatverandering niet door mensen veroorzaakt kan zijn, ontbind je dit niet van de individuele verantwoordelijkheid voor je handelen in deze wereld.
Het officiële verhaal stamt van het IPCC
In dit artikeltje wezen we er al op dat er genoeg aanleiding bestaat om vraagtekens te plaatsen bij de officiële versie, het algemeen geaccepteerde en de als enig waarheid geldende theorie over de oorzaken van de klimaatverandering. Dit model stamt van het IPCC. Het Intergovernmental Panel on Climate Change werd in November 1988 door het VN-milieuprogramma in het leven geroepen, om wetenschappelijk gebaseerde beslissingen te kunnen nemen, zonder directe aanbevelingen. Dit laatste is merkwaardigerwijze uitdrukkelijk vermeldt.
Grote bekendheid en ook grote invloed op de publieke opinie kreeg het IPCC toen Al Gore in 2006 ten strijde trok met de documentaire An Inconvenient Truth. Een indrukwekkende documentaire, maar niet geheel onomstreden.
De rapporten van het IPCC baseren hoofdzakelijk op het materiaal van het Britse onderzoeksinstituut Climate Research Unit.
Climategate
In december 2009 kwam Climate Research Unit in opspraak nadat duizenden e-mails en documenten waren gelekt of gehackt. Uit de inhoud hiervan ontstond het vermoeden dat de uiteindelijke onderzoeksresultaten toch wel heel sterk politiek gekleurd werden en mogelijk een politieke agenda volgden.
Naar aanleiding hiervan is de Nederlandstalige webpagina climategate.nl ontstaan.
Weetjes
- Klimaat is niet hetzelfde als het weer.
Als normale burger nemen we geen klimaat waar, maar we nemen het weer waar. Dit is iets anders. Dat het zich om een klimaatverandering handelt weten we van wetenschappers via de media. Iedereen bemerkt dat het weer niet het vertrouwde verwachtingspatroon van de afgelopen decennia volgt en dat het erop lijkt dat hier iets “gaande” is. Maar wat? - 95% van de wetenschappers zijn het erover eens dat …. het zo of zo is.In de regel wordt dit getal gebruikt ter bevestiging van de heersende mening. Dit is echter zo niet waar.
95% van de wetenschappers zien een samenhang tussen het CO² gehalte in de lucht en de temperatuur. Dat is dus iets anders.
Het antwoord op de kip & ei vraag is zeer omstreden: wordt het warmer omdat het CO² gehalte in de atmosfeer stijgt, of stijgt het CO² gehalte omdat het warmer wordt. - Er wordt in de wetenschap met modellen, thesen en theorieën gewerkt. Geen enkel model of theorie over het klimaat is tot nu toe bewezen. De heersende trend is dus argumentum ad ignorantiam: er wordt blindelings aangenomen dat een stelling waar is, omdat niet is bewezen dat zij onwaar is.
- Iedereen die zegt dat “het zo is” weet niet waarover het gaat. Dit geldt voor ons allen, ook voor wetenschappers en voor politici & Co. Vooral deze laatste groep verdient de nodige scepsis immers, politici hebben ook hele andere interesses.
Alternatieve klimaat theorieën
Het wordt tijd om wetenschappelijk te worden over de klimaatverandering. – Judith Curry
zie haar bericht Duitstalig bij kopp-verlag of in het Engels bij: city-journal.org
De meeste alternatieve klimaattheorieën zijn onwenselijk. Niet alleen omdat ze het officiële verhaal ondermijnen en daarmee de collectieve geest ondergraven, maar ook omdat de mens hiertegenover tamelijk machteloos staat. Paniek en een verlammend fatalisme zou onder de bevolking het gevolg kunnen zijn.
Maar laten we ook het belang van een collectief idealisme niet onderschatten. Een collectief met een ideologie is de droom van elke dictatuur. Wanneer het collectief eenmaal gevormd is, is zij vrij eenvoudig kneed-, vorm- en stuurbaar. De groepsdynamiek doet zijn werk.
Klimaatverandering niet door menselijk handelen
In juni 2019 is er een studie uitgekomen waarin Finse wetenschappers geen door de mens veroorzaakte klimaatverandering konden vaststellen.
Sterker nog, zij concludeerden dat de berekeningen en aannames die het IPCC hanteert fundamenteel onjuist zijn.
Samen met een Team van de Universiteit van Kobe in Japan, werd de theorie van de Finse onderzoekers naar voren gebracht:
Nieuwe gegevens wijzen erop dat hoog-energie deeltjes uit de ruimte, bekend als galactische kosmische stralen, het klimaat van de aarde sterk beïnvloeden. Zij vermeerderen en verdichten de wolkenlaag, wat een “paraplu effect” veroorzaakt. De resultaten zijn van groot belang omdat dit “paraplu effect” – een zeer natuurlijk verschijnsel – de belangrijkste reden kan zijn voor de opwarming van de aarde.
De wetenschappers die betrokken zijn bij de studie zijn bezorgd dat de huidige klimaatmodellen, die de politieke kant van het debat bepalen, met name de modellen van het IPCC, geen rekening houden met deze cruciale en centrale variabele van een verhoogde wolkendichtheid.
In de studie getiteld “No experimental evidence for the significant anthropogenic [man-made] climate change”, beschrijven de Finse wetenschappers dat een laag wolkendek “praktisch” de temperatuur in de wereld regelt, maar dat “slechts een klein deel” van de verhoogde concentratie CO² antropogeen is of veroorzaakt wordt door menselijke activiteiten.
Hier een samenvatting van de studie
Op weg naar een kleine ijstijd
Voortekenen voor de komst van een kleine ijstijd zijn voor ons als burger vooral als grimmig en extreem weer waar te nemen. Maar ook verschuivingen van het weer treden dan op zoals bijvoorbeeld de lange, extreem hete zomer van 2018 in Nederland en het daarop volgende sneeuw chaos dat begin 2019 in Griekenland en Spanje plaats vond.
Door aarde- en zonnecycli zijn kleine ijstijden regelmatig in de geschiedenis opgetreden. Een uitgebreid (helaas wat chaotisch) bericht is hier op WantToKnow te vinden met veel verder voerende links. Over deze these is genoeg op internet te vinden.
Merkwaardig is dat er aardig wat bronnen hierover te vinden zijn die normaal gesproken de officiële versie over de klimaatverandering zouden moeten steunen.
Zo is volgens de NASA een netto ijsgroei op de Antarctisch te registreren. CNN meldt dat Groenlands grootste gletsjer weer groeit. Ook in IJsland is sprake van groeiende gletsjers en tot slot worden er zelfs vanuit Azië groeiende gletsjers gemeld.
Het wordt warmer en daardoor stijgt het CO² gehalte in de lucht.
Wanneer het warmer wordt kunnen de oceanen veel minder CO² bufferen en er komen dan door deze temperatuurstijging enorme hoeveelheden CO² vrij. Dat het warmer wordt, hangt samen met een verhoogde zonneactiviteit.
Nu kun je denken: door dat kleine bolletje daarboven met een beetje meer of minder activiteit? Kan niet waar zijn.
Wanneer je weet dat de straal van de zon ongeveer 109 x die van de aarde is, dan volgt hieruit dat de aarde 1 295 029 X in de zon past. Met andere woorden de zon heeft dus 1 miljoen 295 duizend en 29 keer meer inhoud dan de aarde.
Aardige kernreactor, een beetje meer of minder activiteit daarboven heeft dus enorme invloeden.
Men kent verschillende zonnevlekkencycli die met een regelmaat het klimaat beïnvloeden.
Het KNMI heeft op haar website hierover een artikel. Nu is het wel opvallend dat dit bericht 22 jaar oud is, alsof de wetenschap in deze tijd geen nieuwe inzichten heeft geleverd.
Deze theorie is op internet minder verbreidt maar wel te vinden. Bijvoorbeeld hier op scientias.nl ook op Via YouTube is het een en ander te vinden.
Hele normale temperatuurstijgingen en temperatuurdalingen
Koude en warme perioden wisselen elkaar af. Een toevallige samenloop van omstandigheden is dat de laatste kleine ijstijd definitief rond 1850 ten einde was. Rond dezelfde tijd begon de stelselmatige temperatuurmeting en registratie daarvan. Alhoewel officieel de industrialisatie rond 1750 begon, kwam deze pas echt rond 1850 lekker op gang.
Fakten vs. Klimahysterie
Een Duitstalig interview (hier op YouTube)met Prof. Werner Kirstein bij SteinZeit van NuoViso.tv
Vocht speelt een belangrijke rol in de atmosfeer en ik vraag mij al een tijdje af wat de invloed van de vochtuitstoot van vliegtuigen is. Elke kg kerosine levert bij volledige verbranding 1,4 kg water op en een grote vliegtuigmotor verbrandt zo tussen de 1a2 kg kerosine per seconde (als ik dat juist heb). Als de omstandigheden ‘gunstig’ zijn, dwz hoge luchtvochtigheid op vlieghoogte, kunnen de contrails uitgroeien tot (cirrus-) wolken, mede doordat in de uitlaatgassen ook aerosolen zitten waarop het al aanwezige vocht kan condenseren. Dit verschijnsel is goed te zien bij een naderend warmtefront. Voorafgaand aan het front zie je dat de contrails niet meer oplossen en zelfs uitgroeien tot hogere bewolking. Het warmtefront wordt hiermee als het ware naar voren verlengd. Als wolken een belangrijke invloed hebben op weer en klimaat moet dit verschijnsel toch ook iets doen. Is dit wel eens onderzocht?