In het voorjaar van 2022 vonden er tussen Rusland en de Oekraïne vredesbesprekingen plaats en velen hoopten dat de SMO reeds na een maand beëindigd zou worden. Vredesverdragen lagen klaar om getekend te worden. In ieder geval was dit de Russische versie van het verhaal, dat echter door het Westen als Russische propaganda afgedaan werd. Onlangs werd op de Oekraïense staatsTV(1)let wel – niet door alternative of Russische kanalen! een interview uitgezonden met een Oekraïense politicus die bij de onderhandelingen in Istanboel betrokken geweest was. Hij bevestigde daarin dat er in de lente van 2022 een vredesverdrag getekend had kunnen worden, indien het regime in Kiev niet plotseling de overeenkomst opzij had geschoven.
De journaliste vraagt ongelovig: “dus vorig jaar had al vrede kunnen zijn en al die tienduizenden soldaten waren niet gedood?”
Dit wordt door Arachamija beaamd. Verder vertelt hij dat de neutraliteit van de Oekraïne de belangrijkste voorwaarde van de Russen geweest was, maar dat toen alles in kannen en kruiken was, Boris Johnson uit London aangesneld kwam met der boodschap: “samen met de Russen wordt hier niets getekend!”
In de mediawereld sloegen Arachamijas uitspraken in als een bom. Hij ontkrachtte daarmee het hele narratief dat Russland op een mooie dag, zonder enige reden de Oekraïne had aangevallen en dat Poetin, geleid door imperiale waandenkbeelden, zich pas tevreden zou geven nadat hij niet op zijn minst Berlijn had veroverd. Verder werd volgehouden dat de Oekraïne altijd tot onderhandelingen bereid geweest was en dat de duivelse Russen dat hadden verhinderd. De waarheid is echter dat Zelenski in de constitutie had laten vastleggen, dat vredesonderhandelingen pas mogelijk zouden zijn, nadat de Krim was herovert en Poetin niet langer aan de macht was. Russland had daarentegen steeds verklaard tot verhandelingen bereid te zijn, maar dan met realistische voorstellen.
Hoe zal een Oekraïner die familieleden heeft verloren, zich voelen als hij over deze gemiste kans op vrede hoort? Zal dit niet de bereidheid om nog verder voor de Oekraïne te vechten, aanzienlijk verminderen?
Intussen komen van alle kanten getuigenissen naar buiten die de Russische versie van het verhaal bevestigen. De getuigen zijn o.a. de Turkse minister van buitenlandse zaken, de voormalige Israëlische premier Naftali Bennett(2)Bennett heeft na zijn aftreden een zeer openhartig interview gegeven over de Oekraïne en de vredesonderhandelingen. In het Ivrit met Engelse ondertitels: https://www.youtube.com/watch?v=ZpCTEBaTFS8&t=233s, voormalig Bondskanselier Gerhard Schröder etc. De VS ontkennen nog steeds dat ze iets met het falen van de onderhandelingen te maken hadden(3)zie b.v.
No, The U.S. Did Not Sabotage Russia-Ukraine Peace
Begin november verscheen op een mij onbekende website, Brave New Europe, een gedetailleerde analyse van de gebeurtenissen in maart 2022. Ook deze analyse had in der westerse media moeten inslaan als een bom, en had in wezen voorpaginanieuws moeten zijn. Het westerse narratief wordt hierdoor weer eens grondig weerlegd.
Het artikel is een gedetailleerde reconstructie van de Oekraïens-Russische vredesonderhandelingen in maart 2022 en de begeleidende bemiddelingspogingen van de toenmalige Israëlische premier Naftali Bennett, gesteund door president Erdogan en de voormalige Duitse bondskanselier Schröder. De tekst is opgesteld door de gepensioneerde generaal H. Kujat en Prof. H. Funke, twee van de initiatiefnemers van het onlangs gepresenteerde vredesplan voor de Oekraïne. En het is ook in verband met hun vredesplan dat deze reconstructie zo ontzettend belangrijk is. Het leert ons dat we het ons niet kunnen veroorloven om een staakt-het-vuren en de vredesonderhandelingen opnieuw uit te stellen. De menselijke en militaire situatie in de Oekraïne zou dramatisch kunnen verslechteren, met als bijkomend gevaar dat het zou kunnen leiden tot een verdere escalatie van de oorlog. We hebben een diplomatieke oplossing nodig voor deze wrede oorlog – en wel nu!
Zeven punten in het bijzonder moeten worden benadrukt:
- Slechts een maand na het begin van de Russische militaire interventie in de Oekraïne waren de Oekraïense en Russische onderhandelaars heel dicht bij een staakt-het-vuren en een alomvattende vredesoplossing voor het conflict gekomen.
- In tegenstelling tot vandaag hadden president Zelenski en zijn regering zich ingespannen voor een onderhandelde vrede met Rusland en een snel einde van de oorlog.
- In tegenstelling tot wat het Westen beweerde, waren de Oekraïne en Rusland het er destijds over eens dat de geplande uitbreiding van de NAVO de oorzaak van de oorlog was. Daarom richtten ze hun vredesonderhandelingen op de neutraliteit van de Oekraïne en het afzien van het NAVO-lidmaatschap. In ruil daarvoor zou de Oekraïne zijn territoriale integriteit behouden, met uitzondering van de Krim.
- Het lijdt weinig twijfel dat deze vredesonderhandelingen mislukten door het verzet van de NAVO en in het bijzonder de VS en het VK. Een dergelijk vredesakkoord zou neerkomen op een nederlaag voor de NAVO, het einde van de uitbreiding van de NAVO naar het oosten en dus het einde van de droom van een door de VS gedomineerde wereld.
- Het mislukken van de vredesonderhandelingen in maart 2022 en de daaropvolgende intensivering van de oorlog heeft honderdduizenden mensen het leven gekost, vooral jongeren, heeft een jonge generatie diep getraumatiseerd en de ernstigste mentale en fysieke wonden toegebracht. De Oekraïne is blootgesteld aan enorme verwoestingen. Dit heeft geleid tot een hoge graad van verarming en een aanhoudende ontvolking van het land. Niet alleen Rusland, maar ook de NAVO en het Westen dragen een zwaar deel van de schuld voor deze ramp.
- De huidige onderhandelingspositie van de Oekraïne is veel slechter dan in maart 2022. De Oekraïne zou nu grote delen van zijn grondgebied kunnen verliezen.
- Het blokkeren van de vredesonderhandelingen destijds heeft iedereen schade berokkend: Rusland en Europa – maar bovenal de bevolking van de Oekraïne, die met haar bloed betaalt voor de ambities van de grootmachten en daar waarschijnlijk uiteindelijk niets voor terugkrijgt.
Ik heb een nieuwsitem van de Russische televisie van ondertitels voorzien, om te laten zien hoe in Rusland over de mislukte vredesonderhandelingen bericht wordt.
Als er over de Russische media gesproken wordt, heerst de mening: allemaal propaganda! Persoonlijk voel ik me, als ik de Russische media volg, veel beter geïnformeerd dan door de westerse officiële kanalen. Een kenner van deze materie, Gilbert Doctorow, schrijft hierover:
Zoals ik de afgelopen weken al heb gezegd, verzinnen Russische talkshows als bijvoorbeeld “60 Minuten” geen materiaal voor hun publiek. Nee, ze nemen video en tekst over van westerse media en tonen op het scherm zeer representatieve fragmenten van wat er in het Westen wordt gezegd over de oorlog in de Oekraïne. Dit wordt dan besproken door panelleden.
Een paar weken geleden besteedde de Russische televisie speciale aandacht aan een interview met generaal Harald Kujat dat in het Westen wel naar behoren was gepubliceerd. Kujat is ex-hoofd van het Militaire Comité van de NAVO en daarvoor was hij de hoogste officier van Duitsland met de titel Inspecteur-generaal van de Bundeswehr.
De Russische nieuwszenders besteedden aandacht aan de evaluatie die deze hoge militaire expert gaf van de oorlogssituatie, in het bijzonder aan de manier waarop Rusland militair en economisch veel sterker naar voren komt dan in februari 2022, in tegenstelling tot de verwachtingen van de Verenigde Staten en haar bondgenoten, terwijl de Oekraïne zijn militaire potentieel heeft verspeeld en niet kan winnen, hoeveel hulp het ook krijgt van het Westen, omdat de menselijke reserves zijn uitgeput.
Voetnoten
