We hebben al vaker over de RAND Corporation bericht. RAND is een van de organisaties die (bijna) 1:1 het beleid van de VS bepalen. Wanneer RAND een voorstel oppert, dan moet je erop bedacht zijn, dat deze ‘voorstellen’ ook uitgevoerd zullen worden, zij zijn als het ware een Road Map. In januari van dit jaar bracht Rand een rapport uit met de titel:
Een lange oorlog vermijden
(Avoiding a Long War)
In juni publiceerde ik een lang artikel over dit rapport. Alles duidt erop dat er in de VS stromingen zijn die een uitweg uit de heilloze oorlog in de Oekraïne zoeken. Het RAND rapport lijkt een eerste stap te zijn om het grote publiek ervan te overtuigen dat de oorlog niet noodzakelijkerwijs met een overwinning van de Oekraïne zal eindigen. Ons wordt al anderhalf jaar wijsgemaakt dat Rusland de grote schurk is, die volkomen onverwacht een onschuldig, weerloos land heeft overvallen. Bovendien was Rusland zogenaamd verzwakt en het leger zou gedemoraliseerd zijn. De Oekraïne moest echter koste wat het kost door het Westen (en volgens plan eigenlijk door de hele wereld, maar dat heeft om onduidelijke redenen anders uitgepakt) gesteund worden om in deze oorlog de overwinning te behalen.
Een Oekraïense overwinning lijkt niet haalbaar en de VS staan nu voor het grote probleem – hoe het narratief zonder gezichtsverlies omgebogen kan worden.
Dezelfde auteur als van het bovengenoemde RAND rapport, Samuel Charap, publiceerde in juni in Foreign Affairs een artikel dat hetzelfde standpunt verkondigd. Het lijkt erop dat de beeldvorming van de Oekraïne als het onschuldig slachtoffer herzien gaat worden.
Het artikel met de titel “Een oorlog die niet te winnen is”, begint als volgt (1)De volledige tekst van het artikel is op Duits te vinden bij Anti-Spegel, de Engelse versie is helaas achter een pay-wall verborgen:
“De inval van Rusland in de Oekraïne in februari 2022 was een moment van klaarheid voor de Verenigde Staten en hun bondgenoten. Er stond hen een dringende missie te wachten: de Oekraïne bijstaan in de strijd tegen de Russische agressie en Moskou straffen voor zijn wandaden. Terwijl de westerse reactie vanaf het begin duidelijk was, was het doel – het eindspel van deze oorlog – vaag.”
“Deze onduidelijkheden liggen eerder de geaardheid [van deze oorlog] en kunnen niet als een fout van het Amerikaanse beleid beschouwd worden. Of zoals National Security Advisor Jake Sullivan in juni 2022 zei: “We hebben ons in feite onthouden van het formuleren van wat wij zien als een eindspel… We hebben ons gericht op wat we vandaag, morgen, volgende week kunnen doen om de Oekraïense kant zoveel mogelijk te versterken, eerst op het slagveld en dan uiteindelijk aan de onderhandelingstafel.” Deze aanpak was zinvol in de eerste maanden van het conflict. Het verloop van de oorlog was toen allesbehalve duidelijk. De Oekraïense president Vladimir Zelenski had het nog over zijn bereidheid om zijn Russische ambtgenoot Vladimir Poetin te ontmoeten en het Westen had Kiev nog niet voorzien van geavanceerde grondraketsystemen, laat staan tanks en langeafstandsraketten, zoals nu het geval is. Bovendien zal het altijd moeilijk zijn voor de VS om commentaar te geven op het doel van een oorlog die hun strijdkrachten niet uitvechten. De Oekraïners zijn degenen die sterven voor hun land, dus zij beslissen uiteindelijk wanneer ze stoppen – ongeacht wat Washington misschien zou willen.”
Mijns inziens waren de Westerse doelen van deze oorlog van begin af aan duidelijk, namelijk Rusland economisch en militair te verzwakken in de hoop dat daardoor ook Poetin ten val zou komen. De bovenstaande uitspraken werden in juni gedaan, nog voor het begin van het “allesbeslissende tegenoffensief”. Het was echter toen al duidelijk dat de kans op een Oekraïense overwinning gering was, alleen wilde niemand dat toegeven.(2)Ik ben toen met schrijven gestopt, maar het verloop van de gevechten heeft aangetoond dat deze inschatting juist was – dus brij ik er nu een einde aan. Het “tegenoffensief” is volkomen mislukt, de verliezen van de Oekraïne waren enorm en nu staat de VS en de NAVO voor het probleem hoe je zonder gezichtsverlies je uit de puinhopen kan bevrijden. De Democraten in de VS bereiden zich alweer op de volgende verkiezingen voor en kunnen zich geen tweede Afghanistan permitteren. En toen kwam er van een onverwachte kant DE oplossing – Hamas viel Israël aan. Sindsdien is alle aandacht op Israël gericht, haast niemand bekommert zich nog om het lot van de Oekraïne.
Maar ondertussen wordt daar nog steeds gevochten, de Oekraïne komt binnenkort zonder munitie te zitten en is ertoe over gegaan vrouwen en invaliden onder de wapens te roepen. De VS draaien de geldkraan dicht, de situatie ziet er tamelijk hopeloos uit. Het al lang vermoedde conflict tussen politiek en legerleiding wordt inmiddels openlijk uitgevochten. De Oekraïne staat voor de keuze of tot de laatste Oekraïner door vechten, of met Rusland te onderhandelen.
Voetnoten
