Dit artikel is eerder gepubliceerd in Gezond Verstand, Nr. 2.
In het Engels verscheen het onder de titel: RAND and the Malevolent Encirclement of Russia
door F. William Engdahl
Een prominente Amerikaanse risicoconsultant kijkt naar een reeks recente conflicten in het perspectief van een denktank voor het Amerikaanse leger.
Een reeks recente gebeurtenissen in de staten rond de Russische Federatie suggereert dat er zich iets afspeelt tegen Moskou dat in de komende tijd een grote bedreiging voor de Russische veiligheid zal worden. Het gaat om:
- de door Turkije gesteunde aanvallen van Azerbeidzjan op Nagorno-Karabach, die een gebied in brand hebben gestoken na bijna drie decennia van relatieve impasse en staakt-het-vuren;
- de voortdurende destabilisatie van Loekasjenko in Wit-Rusland;
- het bizarre gedrag van de EU en het VK rond de vermeende vergiftiging van de Russische dissident Navalny;
en meest recentelijk:
- de massale protesten in Kirgizië, een voormalig deel van de Sovjet-Unie in Centraal-Azië
Een recente studie van de RAND Corporation, die strategische modellen produceert voor de Amerikaanse strijd krachten, suggereert met opmerkelijke nauwkeurigheid wie er achter zou kunnen zitten. Er zijn ongetwijfeld vingerafdrukken zichtbaar van de Londense MI6, de CIA en een reeks van NGO’s, gespecialiseerd in regime change.
Nagorno-Karabach
Militairen uit Azerbeidzjan schonden op 27 september de wapenstilstand met Armenië van 1994 naar aanleiding van het conflict in het overwegend etnisch-Armeense Nagorno-Karabach. Toen de confrontatie escaleerde volgden aan beide kanten de zwaarste gevechten in jaren. De Turkse president Erdoğan steunde Bakoe openlijk tegen Armenië en de Armeense bewoners van Nagorno-Karabach. Dat leidde Nikol Pasjinjan, de premier van Armenië, ertoe om Turkije te beschuldigen van ‘voortzetting van een genocidaal beleid als een pragmatische aanpak’. Dat hield een duidelijke verwijzing in naar de Armeense beschuldiging van de genocide van 1915-1923 door het Ottomaanse Rijk op meer dan een miljoen Armeense christenen: Turkije weigert tot op heden daarvoor verantwoordelijkheid te erkennen.
Terwijl Armenië Erdoğan de schuld geeft van het steunen van Azerbeidzjan in het huidige conflict in de Kaukasus. zei de Russische oligarch Jevgeni Prigozjin(1)Jevgeni Prigozjin is de eigenaar van verschillende catering-bedrijven, en wordt soms “de kok van Poetin” genoemd. Poetin heeft echter in een interview benadrukt dat Prigozjin slechts een kennis is, maar zeker geen vriend. Dit is dus geen officiële mededeling. Moskou stelt zich in het … Lees verder... die nauwe banden onderhoudt met de Russische president, tegen een Turkse krant dat het conflict tussen Armenië en Azerbeidzjan werd uitgelokt door ‘de Amerikanen’ en dat het Pasjinjan-regime in wezen in dienst staat van de VS.
Pasjinjan kwam in 2018 aan de macht via massa protesten, genaamd de ‘Fluwelen Revolutie’. Dat gebeurde met zware steun van de Soros Open Society Foundation Armenia, die sinds 1997 actief bezig is met het financieren van talrijke NGO’s in het land. Pasjinjan heeft ontvangers van Soros-geld op de belangrijkste kabinetspositieg benoemd, waaronder staatsveiligheid en defensie.
Het is ondenkbaar dat Turkije, nog altijd in de NAVO, Azerbeidzjan zo openlijk zou steunen in een conflict, dat mogelijk zou kunnen leiden tot een confrontatie met Rusland, zonder alvast gegarandeerde steun van Washington. Armenië is samen met Rusland lid van de Euraziatische Economische Unie (EEU)(2)Er zijn twee verschillende organisaties: de EEU en de Collectieve Veiligheidsverdragorganisatie (russ. ODKB). De CVVO kan gezien worden als een tegenpool van de Noord-Atlantische Verdragsorganisatie (NAVO), en is de enige die in deze context van belang is. voor economie en defensie. Dit maakt de opmerkingen van de Russische oligarch bijzonder interessant.
Het is ook vermeldenswaard dat het hoofd van de CIA. Gina Haspel, en het onlangs benoemde hoofd van de Britse M16, Richard Moore, beiden doorgewinterde Turkije specialisten zijn. Moore was tot 2017 de Britse ambassadeur in Ankara.
Haspel was eind jaren negentig hoofd van de CIA post in Azerbeidzjan. Daarvoor was Haspel, die vloeiend Turks spreekt, in 1990 CIA-officier in Turkije. Met name was ze ook hoofd van de CIA-post in Londen, net voordat ze wend benoemd tot CIA-hoofd van de Trump Administration. Dat feit is uit haar officiële CIA-biografie geschrapt. Ze specialiseerde zich ook in operaties tegen Rusland toen zij bij het Directoraat Operaties van de CIA in Langley dienst deed.
Dit roept de vraag op of er achter het huidige conflict tussen Azerbeidzjan en Armenië over Nagorno-Karabach de duistere handen van een Anglo Amerikaanse inlichtingenoperatie zitten. Nog meer buskruit toevoegend aan de onrust in de Kaukasus, zei NAVO secretaris-generaal Jens Stoltenberg op 5 oktober dat de veiligheidsbelangen van de NAVO synoniem zijn met die van Turkije, ondanks de Turkse aankoop van Russische geavanceerde luchtverdedigingssystemen. Washington heeft tot nu toe opvallend stil gezwegen over het conflict in de Kaukasus en de vermeende rol van Turkije.
En Wit-Rusland…
De uitbarsting van het sudderende Nagorno-Karabach-conflict, nabij de zuidelijke grens van Rusland, is niet het enige geval waarin Washington dezer dagen ijverig de destabilisatie van Russische buren bevordert. Sinds de verkiezingen in augustus maakt Wit-Rusland georkestreerde protesten mee, waarin president Loekasjenko wordt beschuldigd van verkiezingsfraude. De oppositie in ballingschap is actief geweest vanuit de aangrenzende Baltische NAVO-lidstaten.
In 2019 heeft de door de Amerikaanse overheid gefinancierde National Endowment for Democracy (NED) op haar web-site ongeveer 34 NED-projectsubsidies in Wit-Rusland vermeld. Deze projecten kregen de opdracht een reeks anti-Loekasjenko oppositiegroepen te verzorgen en instrueren en om binnenlandse NGO’s op te bouwen. Achter deze onschuldig klinkende NED-projecten schuilt een patroon van het creëren van een speciaal getrainde oppositie volgens de regels van het CIA’s NED-model kleurenrevolutie’.
Alsof de onrust in de Kaukasus en Wit-Rusland nog niet genoeg waren om Moskou migraine te bezorgen, ontmoette de Georgische premier Giorgi Gacharia op 29 september in Brussel de secretaris-generaal van de NAVO, Jens Stoltenberg.
NAVO-lidmaatschap van Georgië zou voor Rusland een strategische uitdaging zijn
Hij kreeg te horen dat: ‘De NAVO de territoriale integriteit en soevereiniteit van Georgië ondersteunt binnen haar internationaal erkende grenzen. Rusland wordt opgeroepen om zijn erkenning van de [van Georgië afgescheiden] regio’s Abchazië en Zuid-Ossetië te beëindigen en zijn troepen terug te trekken.’ Stoltenberg zei vervolgens tegen Gacharia: ‘En ik moedig u aan om volledig gebruik te blijven maken van alle mogelijkheden om dichter bij de NAVO te komen en om u voor te bereiden op het lidmaatschap. Het spreekt vanzelf dat NAVO-lidmaatschap van het Russische buurland Georgië, net als dat van Oekraïne, een strategische uitdaging zou zijn voor Rusland.
De derde kleurenrevolutie van Kirgizië?
Kirgizië, de voormalige Centraal-Aziatische republiek van de Sovjet-Unie, heeft ook net massale protesten meegemaakt die de regering voor de derde keer sinds 2005 ten val hebben gebracht, met beschuldigingen door de oppositie over verkiezingsfraude. USAID, een bekende dekmantel voor CIA-operaties, is actief in het land, net als de Soros Foundation die een universiteit in Bisjkek heeft opgericht en de gebruikelijke reeks projecten financiert ter bevordering van gerechtigheid, democratisch bestuur en mensenrechten’. Hou hierbij in gedachten dat Kirgizië ook lid is van de door Rusland geleide EEU(3)eig. CVVO, zie opmerking 2, samen met Armenië en Wit-Rusland.
Navalny
Dan hebben we de bizarre beschuldigingen van de inlichtingendienst van de Duitse Bundeswehr en de OPCW dat de Russische dissident Alexej Navalny in Rusland werd vergiftigd met ‘een zenuwgas uit het Sovjettijdperk’. Volgens de Duitsers is dat Novitsjok. Hoe wel Navalny sindsdien springlevend het ziekenhuis heeft verlaten, doen zowel de Duitse functionarissen als de Britten geen enkele moeite om zo’n wonderbaarlijk herstel uit te leggen. Hij zou zijn vergiftigd met het meest dodelijke zenuwgas ooit. Sinds de verklaring van de OPCW dat de stof Novitsjok was, dreigt de Duitse minister van Buitenlandse Zaken met zware sancties tegen Rusland. Velen roepen Duitsland op om als reactie de Russische Nord Stream 2 gaspijpleiding stop te zetten, een klap die Rusland zou treffen in een tijd van ernstige economische zwakte door lage olieprijzen en corona-lockdown-effecten.
Duitsland doet ook geen moeite om de rol van Maria Pevtsjich, de mysterieuze Russische metgezel van Navalny, te onderzoeken. Zij beweert de ‘door Novitsjok aangetaste’ lege waterfles te hebben gered uit Navalny’s hotelkamer in Tomsk, voordat hij naar Berlijn werd gevlogen op persoonlijke uitnodiging van Angela Merkel. Nadat Pevtsjich de vergiftigde fles persoonlijk in Berlijn had afgeleverd, vloog ze snel naar Londen, waar ze woont. Geen enkele Duitse of andere autoriteit heeft blijkbaar geprobeerd haar als potentiële, materiële getuige te ondervragen. Deze dame werkt in Londen samen met de Navalny-stichting en heeft naar verluidt nauw contact met de vriend van Jacob Rothschild, Michail Chodorkovski, de veroordeelde fraudeur en Poetin-vijand. Chodorkovski is ook een belangrijke financier van de Navalny Anti-Corruption Foundation (FBK in het Russisch). Er zijn geloofwaardige berichten dat de mysterieuze Pevtsjich een aanwinst is van MI6, dezelfde MI6 die in 2018 een ander belachelijk Novitsjok-drama leidde, waarin werd beweerd dat de Russische overloper Sergej Skripal en zijn dochter Julia Skripal in Engeland werden vergiftigd door de Russische inlichtingendienst met behulp van het dodelijke Novitsjok. Ook toen herstelden beide Skripals in het ziekenhuis op miraculeuze wijze van het dodelijkste zenuwgas, waarna ze ‘verdwenen‘.
Een RAND-blauwdruk?
Het patroon van actieve NAVO- of Anglo-Amerikaanse maatregelen tegen Russische perifere landen of tegen strategische Russische economische belangen, allemaal binnen dezelfde tijdspanne, suggereert een gecoördineerde aanpak. De doelen van de aanslagen passen precies in het overzicht dat de RAND-corporatie, een Amerikaanse militaire denktank, heeft gepubliceerd in een belangrijk onderzoeksrapport uit 2019. RAND kwam met een reeks beleidsaanbevelingen onder de titel: ‘Extending Russia: Competing from Advantageous Ground’. Ze merken op dat ze met uitbreiding van Rusland bedoelen ‘geweldloze maatregelen die druk uitoefenen op het Russische leger of de economie, dan wel de politieke positie van het regime in binnen- en buitenland, kunnen belasten’.
Het rapport bespreekt specifiek wat RAND ‘geopolitieke maatregelen’ noemt om het uiterste te vergen van Rusland.
Deze behelzen het verlenen van ‘lethal aid’ aan Oekraïne; het bevorderen van regimeverandering in Wit-Rusland; uitbuiting van spanningen in de zuidelijke Kaukasus; en het verminderen van de Russische invloed in Centraal-Azië. Het rapport bevat ook voorstellen om de Russische economie te verzwakken door de gas- en oliesector met moeilijkheden op te zadelen.
De RAND-aanbevelingen omvatten dus precies de genoemde gebieden van geopolitieke turbulentie binnen de strategische invloedssfeer van Rusland. De Verenigde Staten zouden ook hun inspanningen kunnen hernieuwen om Georgië bij de NAVO te betrekken. Het rapport komt met dezelfde bewoordingen als die van Stoltenberg van de NAVO, ook met de eis dat Rusland de erkenning van Zuid-Ossetië en Abchazië opgeeft.
Het RAND-rapport belicht tevens de spanningen tussen Armenië en Azerbeidzjan: Rusland speelt een sleutelrol met Azerbeidzjan en Armenië, met name op het betwiste grondgebied van Nagorno-Karabach… de Verenigde Staten zouden kunnen aandringen op een nauwere NAVO-relatie met Georgië en Azerbeidzjan en waarschijnlijk Rusland ertoe brengen zijn militaire aanwezigheid in
Zuid-Ossetië, Abchazië, Armenië en Zuid-Rusland te versterken. Als alternatief kunnen de Verenigde Staten proberen Armenië ertoe te brengen te breken met Rusland’.
Veel van Ruslands strategische problemen werden opzettelijk ontworpen
Met betrekking tot de huidige massale protesten in Kirgizië merkt RAND op:
“Rusland maakt deel uit van twee economische ondernemingen die verband houden met Centraal-Azië: de EEU en het Belt and Road Initiatief. Een pro-NAVO-regimeverandering zou een formidabele barrière kunnen bewerkstelligen tussen Rusland en China, maar ook binnen de EEU. Wat betreft de economische druk, noemt het RAND-rapport de mogelijkheid om de EU onder druk te zetten om de NordStream-2-gaspijpleiding van Rusland rechtstreeks naar Duitsland op te geven. Daar zouden het Navalny-incident en de resulterende EU-sancties voor kunnen zorgen.
RAND merkt op: In termen van economische druk Rusland is het creëren van leveringsalternatieven voor Russisch gas, die de Russische exportinkomsten zouden verlagen.”
Als we de toenemende druk op Rusland aan de hand van de hier aangehaalde voorbeelden bekijken en vergelijken met de taal van het RAND-rapport van 2019, is het duidelijk dat veel van de huidige strategische problemen van Rusland opzettelijk worden ontworpen en georkestreerd vanuit het Westen, met name vanuit Washington en Londen.
Voetnoten
