Dit bericht verscheen bij Novini
Op 10 december zullen de vertegenwoordigers van circa 190 staten, dus bijna alle staten ter wereld, in het Marokkaanse Marrakesh een document ondertekenen dat de titel ‘mondiaal pact voor een veilige, geordende en geregelde migratie’ draagt. Dat onder de regeringen die reeds hun instemming betuigd hebben ook de Duitse te vinden is, mag niet verwonderen. Per slot van rekening heeft Angela Merkel door het open stellen van de Duitse grenzen in 2015 zo ongeveer de blauwdruk voor het pact van de VN geleverd.
Wat Merkel drie jaar geleden tegen het geldende Duitse recht in gedaan heeft, moet nu met terugwerkende kracht per VN-besluit juridisch gezegend worden. Men mag gerust veronderstellen dat destijds de Duitse grensopening door de leiding van de VN begroet is, maar waarschijnlijk zonder dat men er al te zeer door verrast werd. Het was Merkels persoonlijke bijdrage aan de globalisering. Dat daarop nu de vastlegging in het pact van Marrakesh volgt, mag men in nauwe samenhang zien en niet als puur toeval.
Doordachte strategie
Een verschil tussen 2015 en 10 december 2018 is er echter ook. Terwijl de toenmalige grensopening als spontane filantropische beslissing van de bondskanselier werd voorgesteld, draagt het pact van de VN alle kenmerken van een doordachte strategie. Dat begint al met de titel van het document. Daar is sprake van een “veilige, geordende en geregelde migratie”.
Dat wil niets anders zeggen dan dat alle immigranten de moeilijkheden en gevaren die ze onderweg tegen kunnen komen uit de weg geruimd moeten worden, dat daarvoor een systeem ingericht wordt, dat voor de beloofde orde moet zorgen, en dat er een recht op immigratie geschapen wordt.
Mensenrechten
In de preambule beroept het pact zich reeds op de mensenrechten alsmede op een serie andere internationale akkoorden – deels akkoorden die met het migratieprobleem helemaal niets te maken hebben, waarbij de eisen van immigranten het gewicht van grondrechten toegekend wordt. Daarbij wordt alle immigranten, dat wil dus zeggen iedereen die naar een ander land wil migreren, het recht op opname toegekend, inclusief de toegang tot de sociale voorzieningen van het land in kwestie. De ondertekenende landen verplichten zich van iedere controle af te zien. Dat wordt woordelijk beschreven:
“Het Global Compact baseert zich op internationale mensenrechtennormen en ondersteunt de principes van non-regressie (i.e. niet terugsturen van immigranten, red.) en non-discriminatie. Met de implementatie van het Global Compact hebben we de garantie van de effectieve inachtneming van de bescherming en de vervulling van de mensenrechten van alle migranten, ongeacht hun status, in alle fasen van de migratiecyclus.”
‘Ongeacht hun status’
De zinsnede “ongeacht hun status” wil niets anders zeggen dan dat ook economische vluchtelingen de voordelen van politiek vervolgden, die aanspraak kunnen maken op asiel, deelachtig worden. Wie geen documenten heeft, krijgt nieuwe. De staten worden van het recht beroofd om hun grenzen af te sluiten. daarmee is een wezenlijke stap gezet in de opheffing van de soevereiniteit van staten.
De auteurs van de tekst noemen mondiale migratie een “bron van welvaart, innovatie en duurzame ontwikkeling”. In werkelijkheid kan deze regeling ertoe leiden dat…
Blijf op de hoogte van nieuws, opinie en achtergronden: Volg Novini!
