Een ongemakkelijk onderwerp met toenemende intolerantie.
Met grote verbazing, maar ook met enige bezorgdheid bemerk ik dat zelfs in mijn bekendekring een gesprek over de klimaatverandering steeds lastiger wordt.
De kaarten zijn geschud, de feiten liggen op tafel. Om nu nog eens en weer vraagtekens te gaan plaatsen bij een algemeen onomstreden visie over oorzaak en gevolg van de zich aandienende catastrofe, lokt bij de meesten een spontane en vooral strijdlustige reactie uit.
Niet zeuren, je lijkt Trump wel.
(Trump wordt graag door de media in het klimaatdebat genoemd: Hij is onsympathiek en klimaatcriticus. Met deze combinatie kan je hem dus ook niet geloven. Het gevolg hiervan is dat we onbewust de bevestiging krijgen dat onze en ook de algemeen heersende mening over de klimaatverandering klopt.)
Bovendien bestaat er bij zo goed als 98% van de wetenschappers een consensus hierover.
Dit laatste is niet waar. Voor iedereen die geïnteresseerd is en de moeite neemt, is dit op internet te rechercheren. In tegendeel, er bestaan zelfs zeer tegenstrijdige studies en theorieën over de klimaatverandering en ook onder de wetenschappers heerst grote verdeeldheid. Dit is echter niet wat ons de heersende media berichten.
Vooral de eentonige en demonstratieve eensgezindheid waarmee de heersende media de klimaatverandering weergeven, zou genoeg aanleiding moeten zijn om nattigheid te voelen. Maar ook als onwetenschappelijke en normale burger, vind ik genoeg aanleiding die grote vraagtekens rechtvaardigen bij de “officiële” lezing over het klimaat.
Belangrijk om te weten
We willen bij Wakkermens geen enkele voorkeur uitspreken over welke klimaat theorie dan ook. Het zijn allemaal theorieën en thesen. Doordat de complexiteit zo groot is en de dimensies waarover we spreken zo enorm en ingewikkeld zijn, blijken we als kleine mensjes en kleine wetenschappertjes niet in staat het geheel te doorzien om een twijfelvrij oordeel te kunnen vellen.
Nota bene!
Ongeacht hoe de klimatologische vork in de steel zit, wordt het wel de hoogste tijd dat we als mensheid weer de verantwoordelijkheid voor de wereld op ons nemen. Dat we respect ontwikkelen voor de wereld die ons voedt en waarin wij mogen leven.
Deze verantwoording moet uitstijgen boven het alleen maar “een beetje minder, een beetje zuiniger”. Want niet alleen het milieu gaat ons allen aan, ook de verdeling en het verbruik van grondstoffen is een zaak van de gehele mensheid en daarmee van ieder individu.
Voor deze grondstoffen geldt bovendien dat het “eigendom” in onze wereld niet geregeld is. Hierdoor heerst het recht van de sterkste. De sterken en machtigen exploiteren ongeremd onze wereld.
Oplossingen zullen niet vanuit de grote anonieme “wereldgemeenschap” komen en al helemaal niet door paniek en angst te zaaien. Ook opgelegde maatregelen zullen geen oplossingen brengen. Oplossingen komen alleen wanneer ieder individueel zijn verantwoording bewust wordt en vanuit deze verantwoording gaat handelen!
Volgende vragen stellen we ons: (binnenkort)
- Alles draait om klimaatverandering. Waar is het milieu eigenlijk gebleven?
- Wat is met afwijkende theorieën?
- Waarom wordt de E-mobiliteit gepusht, terwijl dit de meest schadelijke en milieuonvriendelijke vervoertechniek is?
- Waarom wordt aardgas zo gedemoniseerd?
- Hoe vrij zijn wetenschappers?
- Bestaat er vanuit de schaduwmacht een interesse voor het IPCC-klimaatmodel?
