De lammeren het zwijgen opleggen

Een van onze video’s die steeds weer opgeroepen wordt, is de voordracht van prof. Rainer Mausfeld, “Waarom zwijgen de lammeren?”, ook bekend onder de titel: De angst van de Machtselite voor het Volk.

Ik wil het nu bij de lammeren en de schapen houden en heb daarom een artikel van John Pilger vertaald.
De in 1939 geboren John Pilger⁽¹⁾https://nl.wikipedia.org/wiki/John_Pilger is een van de oude garde oorlogscorrespondenten, uit een tijd toen het verkondigen van de waarheid nog de voornaamste taak van de journalist was.

[begin van de vertaling]

De lammeren het zwijgen opleggen. Hoe propaganda werkt

Na 82 jaar gedompeld te zijn in een diep bad van rechtschapenheid, waaronder vooral de officiële versie over de laatste wereldoorlog, wordt het niet eens tijd dat degenen die geacht worden de geschiedschrijving recht te zetten, zich onafhankelijk verklaren en de propaganda ontleden? De noodzaak is groter dan ooit.

In de jaren zeventig ontmoette ik een van Hitlers belangrijkste propagandisten, Leni Riefenstahl, wier epische films de nazi’s verheerlijkten. We verbleven toevallig in dezelfde lodge in Kenia, waar ze een foto-opdracht had, want zij was aan het lot van andere vrienden van de Führer ontsnapt.

Ze vertelde me dat de “patriottische boodschappen” van haar films niet ontstaan waren vanwege “bevelen van bovenaf”, maar van wat zij noemde de “onderdanige leegte” van het Duitse publiek.

Was dat dan inclusief de liberale, goed opgeleide bourgeoisie? vroeg ik. Ja, vooral die, antwoordde ze.

Ik denk hieraan, wanneer ik rondkijk en de propaganda waarneem waardoor de westerse samenlevingen tegenwoordig worden overspoeld.

Maar natuurlijk zijn wij heel nu anders dan het Duitsland van de jaren dertig. Wij leven in informatiemaatschappijen. We zijn globalisten. We zijn nog nooit zo goed op de hoogte geweest, hebben nog nooit zozeer midden in het gebeuren gestaan, waren nog nooit zo verbonden.

Maar zijn we dat wel? Of leven we in een mediamaatschappij waarin de hersenspoeling verraderlijk en meedogenloos is, en de waarnemingen worden gefilterd al naar gelang de belangen en leugens van de staatsmacht en van het bedrijfsleven?

De Verenigde Staten domineren de westerse media. Op één na zijn alle top tien mediabedrijven gevestigd in Noord-Amerika. Het internet en de sociale media – Google, Twitter, Facebook – zijn grotendeels in Amerikaanse handen.

Tijdens mijn leven hebben de Verenigde Staten meer dan 50 regeringen, meestal democratieën, ten val gebracht of een poging daartoe gedaan. Ze hebben zich bemoeid met democratische verkiezingen in 30 landen. Ze hebben bommen gegooid op de inwoners van 30 landen, waarvan de meeste arm en weerloos waren. Men heeft geprobeerd de leiders van 50 landen te vermoorden. De VS heeft in 20 landen getracht bevrijdingsbewegingen te onderdrukken.

De omvang en de schaal van dit bloedbad zijn grotendeels niet bekend geworden, niet opgemerkt; en de verantwoordelijken blijven het Anglo-Amerikaanse politieke leven domineren.

In de jaren voor zijn dood in 2008 hield de toneelschrijver Harold Pinter twee buitengewone toespraken, die het stilzwijgen doorbraken.

Het Amerikaanse buitenlandse beleid”, zei hij, “kan het best als volgt worden gedefinieerd: kus mijn kont of ik trap je hersens in. Zo simpel en grof is het. Het interessante eraan is dat deze handelswijze zo ongelooflijk succesvol is. Ze beschikt over de kenmerken van desinformatie, maakt gebruik van retoriek, verdraait taal op een manier die zeer overtuigend is, maar eigenlijk is dat alles niets anders dan een pak leugens. Deze propaganda is zeer succesvolle. De makers hebben het geld, ze hebben de technologie, ze hebben alle middelen om ermee weg te komen, en dat doen ze dan ook.”

Bij het aanvaarden van de Nobelprijs voor Literatuur zei Pinter het volgende:

De misdaden van de Verenigde Staten zijn systematisch, constant, wreed, meedogenloos, maar heel weinig mensen hebben er ooit over gesproken. Je moet Amerika één ding nageven. Het land heeft wereldwijd een vrij klinische manipulatie van de macht uitgeoefend, terwijl het zich voordeed als een motor voor het algemeen welzijn. Het is een briljante, zelfs geestige, zeer succesvolle toepassing van hypnose.”

Pinter was een vriend van mij en mogelijk de laatste grote politieke wijsgeer – dat wil zeggen, vóór de tijd dat afwijkende politieke meningen werden verguisd. Ik vroeg hem of de “hypnose” die hij bedoelde de “onderdanige leegte” was die Leni Riefenstahl had beschreven.

‘Ja, het is hetzelfde fenomeen’, antwoordde hij. ‘Het betekent dat de hersenspoeling zo grondig is, dat we geprogrammeerd zijn om een pak leugens te slikken. Als we de propaganda niet herkennen, kunnen we deze als normaal beschouwen en geloven. Dat is de onderdanige leegte.

In onze systemen van corporatieve democratie is oorlog een economische noodzaak, het perfecte samengaan van overheidssubsidie en particuliere winst: socialisme voor de rijken, kapitalisme voor de armen. De dag na 9/11 schoten de aandelenkoersen van de wapenindustrie omhoog. Er zat meer bloedvergieten eraan te komen, wat goed is voor de zakenwereld.

Tegenwoordig hebben de meest winstgevende oorlogen een eigen handelsmerk. Ze worden ‘eeuwige oorlogen’ genoemd: Afghanistan, Palestina, Irak, Libië, Jemen en nu de Oekraïne. Allemaal gebaseerd op een pak leugens.

Irak het meest berucht, met zijn massavernietigingswapens die niet bestonden. De vernietiging van Libië door de NAVO in 2011 werd gerechtvaardigd door een bloedbad in Benghazi dat niet heeft plaatsgevonden. Afghanistan was een handig in elkaar gezette wraakactie voor 9/11, en stond los van het Afghaanse volk.

Tegenwoordig beschrijft het nieuws uit Afghanistan hoe slecht de Taliban zijn – en niet dat Joe Biden’s diefstal van 7 miljard dollar van de bankreserves van het land veel leed veroorzaakt. Onlangs besteedde de National Public Radio in Washington twee uur aan Afghanistan – en 30 seconden daarvan aan de hongerende bevolking.

Op haar top in Madrid in juni heeft de NAVO, die door de Verenigde Staten wordt gecontroleerd, een strategiedocument aangenomen dat het Europese continent militariseert en het vooruitzicht op oorlog met Rusland en China doet toenemen. Het bepleit “oorlogsvoering op meerdere terreinen tegen een nucleair bewapende concurrent”. Met andere woorden – een nucleaire oorlog.

Er staat: “De uitbreiding van de Navo is een historisch succes”.

Ik lees zoiets met ongeloof.

Een voorbeeld van dit “historische succes” is de oorlog in Oekraïne, waarvan het nieuws meestal geen nieuws is, maar een eenzijdige litanie van chauvinisme, verdraaiing, weglating. Ik heb een aantal oorlogen verslagen en heb nog nooit een zulke alomvattende propaganda-actie meegemaakt.

In februari viel Rusland Oekraïne binnen als reactie op bijna acht jaar moorden en misdadige vernietiging van de Russisch-talige regio’s in de Donbass, vlak bij de Russische grens.

In 2014 hadden de Verenigde Staten een staatsgreep in Kiev gesponsord, waardoor de democratisch gekozen, Russisch gezinde president van de Oekraïne werd afgezet en een opvolger werd geïnstalleerd van wie de Amerikanen hadden verkondigd dat hij hun man⁽²⁾Na de beruchte “Fuck the EU” uitsprak in 2014, zei Victoria Newland ook nog “Yats (Jatsenoek) is our Man” was.

De afgelopen jaren zijn in Oost-Europa, Polen, Slovenië en Tsjechië Amerikaanse ‘verdedigingsraketten’ geïnstalleerd, vrijwel zeker gericht op Rusland, vergezeld van valse beweringen die helemaal zijn terug te voeren op de ‘belofte’ van James Baker aan Gorbatsjov in februari 1990, dat de Navo nooit verder dan Duitsland zou uitbreiden.

Oekraïne is de frontlijn. De NAVO heeft in feite het grensgebied bereikt waar Hitlers leger in 1941 overheen rolde, met meer dan 23 miljoen doden in de Sovjet-Unie als gevolg.

Afgelopen december stelde Rusland een vergaand veiligheidsplan voor Europa voor. Dit werd in de westerse media weggewuifd, bespot of doodgezwegen. Wie heeft deze stapsgewijze vreedesvoorstellen gelezen?⁽³⁾Op 18 december 2021 heeft Rusland de Amerikanen een voorstel voor wederzijdse veiligheidsgaranties voorgelegd. Dit werd geïgnoreerd, Vergelijk hiertoe b.v. ons artikel: De symboliek van een oude A-Ford Op 24 februari dreigde de Oekraïense president Volodimir Zelenski kernwapens te ontwikkelen, tenzij Amerika de Oekraïne zou bewapenen en beschermen. Dit was de laatste druppel.

Op dezelfde dag viel Rusland binnen – volgens de westerse media een niet-uitgelokte daad, typisch voor de aangeboren wreedheid van de Russen. De geschiedenis, de leugens, de vredesvoorstellen, de plechtige afspraken over Donbass in Minsk telden niets meer.

Op 25 april vloog de Amerikaanse minister van Defensie, generaal Lloyd Austin, naar Kiev en bevestigde dat het Amerika’s doel was de Russische Federatie te vernietigen – het woord dat hij gebruikte was ‘verzwakken’. Amerika had de oorlog gekregen die het wilde, gevoerd door een door Amerika gefinancierde en bewapende proxy en een vervangbare pion.

Bijna niets hiervan werd aan het westerse publiek uitgelegd.

De inval van Rusland in de Oekraïne is moedwillig en onvergeeflijk. Het is een misdaad om een soeverein land binnen te vallen. Er zijn geen ‘maars’ – behalve één.

Wanneer is de huidige oorlog in Oekraïne begonnen en wie is ermee begonnen? Volgens de Verenigde Naties zijn tussen 2014 en dit jaar ongeveer 14.000 mensen gedood in de burgeroorlog van het regime in Kiev tegen de Donbass. Veel van de aanvallen werden uitgevoerd door neonazi’s.

Bekijk een ITV-nieuwsreportage uit mei 2014,⁽⁴⁾ITV News Europe Editor James Mates reports on a day of violence in the eastern Ukrainian city of Mariupol. https://www.youtube.com/watch?v=bQ5H9S2pv08 van de veteraan-verslaggever James Mates, die samen met burgers in de stad Mariupol werd beschoten door het Oekraïense Azov (neonazi-)bataljon.

In dezelfde maand werden tientallen Russisch-taligen levend verbrand of zijn gestikt in een vakbondsgebouw in Odessa dat werd belegerd door fascistische schurken, de volgelingen van de nazi-collaborateur en antisemitische fanaticus Stephen Bandera. De New York Times noemde deze schurken “nationalisten”.

“De historische missie van onze natie op dit kritieke moment,” zei Andrii Biletskyj , oprichter van het Azov Bataljon, “is de Witte Rassen van de wereld te leiden in een laatste kruistocht voor hun overleving, een kruistocht tegen de door Semieten bestuurde Untermenschen.”⁽⁵⁾Andrii Biletskyj is een interessant figuur en wordt ook de blanke Führer van Azov genoemd. Zie b.v. https://en.wikipedia.org/wiki/Andriy_Biletsky

Sinds februari probeert een campagne van zelfbenoemde “nieuwsmonitors” (meestal gefinancierd door de Amerikanen en Britten met banden met regeringen) het absurde feit overeind te houden dat er in de Oekraïne geen neo-nazi’s zouden bestaan.

“Wegretoucheren”, een term die ooit werd geassocieerd met de zuiveringen van Stalin, is het instrument geworden van de reguliere journalistiek.⁽⁶⁾Vroeger werden bijvoorbeeld tot persona non grata verklaarde hooggeplaatste personen weggeretoucheerd van officiële foto’s. Ook in oorlogspropaganda werd hier wel gebruik van gemaakt. De Sovjetdictator Jozef Stalin liet in ongenade gevallen personen en politieke vijanden, zoals Trotski en … Lees verder...

In minder dan een decennium is het beeld van een ‘goed’ China weggeretoucheerd en is er een ‘slecht’ China voor in de plaats gekomen: van productieplaats voor de hele wereld tot een ontluikende nieuwe Satan.

Veel van deze propaganda is afkomstig uit de VS en wordt doorgegeven via gevolmachtigden en “denktanks”, zoals het beruchte Australian Strategic Policy Institute, de stem van de wapenindustrie, en door ijverige journalisten als Peter Hartcher van de Sydney Morning Herald,⁽⁷⁾https://en.wikipedia.org/wiki/Peter_Hartcher die degenen die de Chinese invloed verspreiden bestempelde als “ratten, vliegen, muggen en mussen” en opriep tot het “uitroeien” van dit “ongedierte”.

In het Westen gaat het nieuws over China bijna uitsluitend over de dreiging die Peking vormt. De 400 Amerikaanse militaire bases die het grootste deel van China omsingelen, een zwaar gewapend vestingswerk dat reikt van Australië tot de Stille Oceaan en Zuidoost-Azië, Japan en Korea, zijn volledig van het scherm verdwenen. Het Japanse eiland Okinawa en het Koreaanse eiland Jeju zijn als geladen kanonnen, die gericht zijn op het industriële hart van China. Een functionaris van het Pentagon omschreef dit als de “strop van een galg”.

Palestina wordt al zolang ik me kan herinneren onjuist afgeschilderd. Volgens de BBC bestaat er een “conflict” van “twee narratieven”. De langste, wreedste, wetteloze militaire bezetting van de huidige tijd is echter onbespreekbaar.

Het noodlijdende volk van Jemen bestaat nauwelijks. Voor de media bestaan deze mensen niet eens. Terwijl de Saoedi’s hun Amerikaanse clusterbommen laten vallen en Britse adviseurs samenwerken met de Saoedische officieren die de doelwitten aanwijzen, sterven meer dan een half miljoen kinderen van de honger.

Deze hersenspoeling door weglating heeft een lange geschiedenis. De slachting van de Eerste Wereldoorlog werd onderdrukt door verslaggevers die geridderd werden als dank voor hun meegaandheid, maar uiteindelijk alles in hun memoires opbiechtten. In 1917 vertrouwde de redacteur van de Manchester Guardian, C.P. Scott, premier Lloyd George toe: “Als de mensen echt [de waarheid] zouden weten, zou de oorlog morgen ophouden, maar ze weten het niet en kunnen het niet weten.

De weigering om mensen en gebeurtenissen zo te zien zoals mensen in andere landen deze waarnemen, is een mediavirus in het Westen, even slopend als Covid. Het is alsof we de wereld door een eenzijdige spiegel zien, waarin ‘wij’ de moraal en goedheid gepacht hebben, en ‘zij’ niet. Dit is een uitgesproken imperiale zienswijze.

Historische feiten die de mensen in China en Rusland helder voor ogen staan, worden hier niet besproken noch begrepen. Vladimir Poetin is Adolf Hitler. Xi Jinping is Fu Man Chu ⁽⁸⁾De romanfiguur Fu Manchu is een stereotype van een kwaadaardig genie, en was zeker in zijn begindagen ook een personificatie voor het “gele gevaar” (Engels: Yellow Peril), een naam gegeven aan de angst en haat tegen Oosterlingen en dan met name Chinezen. Indrukwekkende prestaties, zoals de uitroeiing van abjecte armoede in China, zijn nauwelijks bekend. Hoe pervers en min is dit wel niet?

Wanneer laten we de feiten tot ons doordringen? Journalisten fabrieksmatig opleiden is niet het antwoord. De wonderbaarlijke digitale hulpmiddelen zijn een middel, maar geen doel, net zo min als de eenvingerige typemachine en de linotype-machine dat waren.

De afgelopen jaren zijn enkele van de beste journalisten uit de mainstream verdwenen. ‘Van het scherm verdwenen’ is het woord dat gebruikt wordt. De ruimtes die ooit bestonden voor buitenbeentjes, voor journalisten die tegen de stroom ingingen, waarheidsverkondigers, zijn verdwenen.

Het geval van Julian Assange is het meest schokkend. Toen Julian en WikiLeaks voor de Guardian, de New York Times en andere zelfingenomen “gezaghebbende kranten” nog lezers en prijzen konden winnen, werd hij gevierd.

Toen de deep-state daar bezwaar tegen maakte, en de vernietiging van de harde schijven en de karaktermoord op Julian eiste, werd hij tot maatschappelijke vijand gebrandmerkt. Vicepresident Biden noemde hem een “hi-tech terrorist”. Hillary Clinton vroeg: “Kunnen we niet gewoon een drone op hem loslaten?

De daaropvolgende campagne van misbruik en belastering tegen Julian Assange – de VN-rapporteur inzake foltering noemde het ” mobbing” – heeft de liberale pers tot een nieuw dieptepunt gebracht. We weten wie het zijn – ik beschouw ze als collaborateurs: als Vichy-journalisten.

Wanneer zullen weer echte journalisten opstaan? Een inspirerende samizdat bestaat al op het internet: Consortium News, opgericht door de grote verslaggever Robert Parry, Max Blumenthal’s Grayzone, MintPress News, Media Lens, Declassified UK, Alborada, Electronic Intifada, WSWS, ZNet, ICH, Counter Punch, Independent Australia, het werk van Chris Hedges, Patrick Lawrence, Jonathan Cook, Diana Johnstone, Caitlin Johnstone en anderen die ik hier niet zal noemen.⁽⁹⁾Omdat ik deze publicaties ook niet allemaal ken, hier een lijst met links: Consortium News  Grayzone  MintPress News  Media Lens  Declassified UK Alborada Electronic Intifada WSWS ZNet ICIJ Counter Punch Independent Australia Chris Hedges Patrick Lawrence of op ScheerPost Jonathan … Lees verder...

En wanneer zullen schrijvers opstaan, zoals ze dat deden tegen de opkomst van het fascisme in de jaren dertig? Wanneer zullen filmmakers opstaan, zoals ze dat deden tegen de Koude Oorlog in de jaren 1940? Wanneer zullen satirici opstaan, zoals ze dat een generatie geleden deden?

Na 82 jaar gedompeld te zijn in een diep bad van rechtschapenheid, namelijk de officiële versie over de laatste wereldoorlog, wordt het niet eens tijd dat degenen die geacht worden de geschiedsschrijving recht te zetten, zich onafhankelijk verklaren en de propaganda ontleden? De noodzaak is groter dan ooit.

[einde van de vertaling]