Dit artikel is van Sem Janssen
en het origineel vindt u op ITHINK
In 2014 hebben de Verenigde Staten besloten de aanwezigheid van strijdkrachten in Europa te vergroten onder het voorwendsel van een militaire dreiging van Rusland, vooral gericht op de Baltische landen en Polen. De operatie om de Amerikaanse aanwezigheid te vergroten werd Operation Atlantic Resolve genoemd. In het huidige stadium betreft het de inzet in Europa van een gepantserde brigade, een luchtvaartbrigade en een materieel ondersteuningsbataljon.
De belangrijkste bases liggen in Duitsland en Polen, van waaruit ze een deel van hun troepen en militaire uitrusting naar andere Europese landen sturen. Alle eenheden blijven negen maanden in de regio, waarna ze worden vervangen door andere troepen uit soortgelijke formaties van de Amerikaanse strijdkrachten.
De 101st Army Aviation Brigade van de 101st Airborne Division zal op kort termijn in Duitsland aankomen om hun collega’s te vervangen. De apparatuur wordt nu klaargemaakt voor verzending in de Amerikaanse haven van Jacksonville en zal binnenkort naar de havens van Frankrijk en Griekenland gaan, vanwaar het over land naar Duitsland wordt vervoerd. De eenheid is bewapend met 50 UH-60- en HH-60 Black Hawk-helikopters, 4 CH-47 Chinook-transporthelikopters en 25 AH-64 Apache-aanvalshelikopters. Het is de bedoeling dat naast Duitsland ook aparte helikopterteams van de brigade in Griekenland, Letland, Polen, Roemenië en Turkije zullen worden gestationeerd.
U.S. Army ?? 101st Combat Aviation Brigade, @101stAASLTDIV, continues loading its vehicles, utility and attack helicopters at the Jacksonville Port, Florida. About 1,450 pieces of equipment are bound for Operation #AtlanticResolve in Europe.
? by @JAXPORT pic.twitter.com/kMeIhOsCx5
— Baltic Security (@balt_security) June 26, 2020
Een van de fundamentele problemen rond Operation Atlantic Resolve is de feitelijke schending door de Amerikanen van de afspraken van de NAVO-Rusland Stichtingsakte, die het stationeren van strijdkrachten aan de Russische grenzen op permanente basis verbiedt. Maar om publieke beschuldigingen te voorkomen, dat de juridische grondslagen van de veiligheid in Oost-Europa worden ondermijnd, heeft Washington zijn toevlucht genomen tot verschillende trucs.
Ten eerste noemt de VS de inzet van de brigades niet permanent, maar tijdelijk, aangezien de eenheden slechts negen maanden in Europa verblijven. Dit is echter niets meer dan het spelen met woorden. Omdat de militairen elkaar voortdurend afwisselen, komt het er gewoon op neer dat de Amerikaanse militaire aanwezigheid permanent is.
Een andere verdediging is de bewering dat Operatie Atlantic Resolve een zelfstandige activiteit van Washington buiten de NAVO is en zodoende buiten de afspraken valt. Op het eerste gezicht kan men hier niet tegenin gaan. Maar toen dit document in 1997 werd ondertekend tussen Moskou en Brussel, namen alle landen – leden van de Noord-Atlantische Alliantie – verplichtingen op om zich eraan te houden. En dat betekent ook de VS.
Ten derde kan men vaak horen dat de inzet van eenheden aan de Russische grenzen niet onder het ‘concept van substantiële strijdkrachten’ vallen en daarom niets kan schenden. De oprichtingsakte Rusland-NAVO onthult de inhoud van dit concept niet en specificeert ook dit begrip niet. Praten over de gepantserde brigade van 3.500 troepen binnen dit concept kan dus van alles betekenen, zowel dat het er wel of niet onder valt.
Met een rijke ervaring in het creëren van een positief beeld van zijn strijdkrachten in het buitenland, presenteert Washington zijn optreden vakkundig aan de bevolking van de Baltische landen, Polen, Roemenië, Hongarije, Bulgarije en andere landen die Amerikaanse soldaten ontvangen. Militairen zijn frequente gasten bij allerlei nationale evenementen in het gastland, organiseren tentoonstellingen van wapens en militaire uitrusting en geven propagandalessen op scholen. Met het regelmatig vermelden dat heel Europa, ware het niet voor de VS, al lang door de Russen zou zijn ingenomen.
Dergelijke informatieondersteuning bij hun activiteiten helpen de Verenigde Staten om een succesvol beleid in de regio te voeren, zodat mensen niet zo snel erachter komt dat het land een internationaal verdrag met Rusland schendt. De essentie van de zaak blijft dat het voor Washington al sedert langere tijd gewoonte is om overeenkomsten te schenden.
Lees het origineel op ITHINK van Sem Janssen
