Wat bezielt de Europese Unie?

Ik had niet gedacht dat dit een serie⁽¹⁾Zie ook ons artikel: Wat bezielt de Verenigde Staten zou worden, maar helaas volgt de EU de Amerikaanse lijn en kondigt eveneens nieuwe sancties tegen Rusland en China af.

Europese sancties tegen China

[ik vertaal hier een artikel van Anti-Spiegel], met mijn eigen aanvulling voor Nederland]

De ministers van Buitenlandse Zaken van de EU hebben maandag onder meer sancties opgelegd aan vier Chinezen en een Chinese organisatie wegens de vermeende onderdrukking van de Oeigoeren. Brussel dacht waarschijnlijk dat China – zoals Rusland dat gewoonlijk doet – zou reageren met eenzelfde aantal tegensancties en was dan ook dienovereenkomstig geschokt toen China tegensancties instelde tegen tien Europeanen en vier EU-instellingen tegelijk. Der Spiegel bericht hierover als volgt:

“Diplomaten gingen er de laatste tijd van uit dat vergeldende maatregelen van de kant van Peking gematigd zouden uitvallen – al was het maar om de Europeanen niet in de armen te drijven van de nieuwe Amerikaanse president Joe Biden, die de EU wil overhalen tot gezamenlijke acties tegen China op bepaalde terreinen. Deze hoop lijkt zich nu niet bewaarheid te hebben.”

China is Rusland niet en laat dit ook duidelijk blijken. De Chinezen beschouwen het, nog meer dan de Russen, als  een aanmatiging wanneer een Westerling hen probeert te vertellen hoe hun politiek eruit dient te zien.  Dit verschil in waarneming is vermoedelijk ook door het feit bepaald dat Rusland in cultureel opzicht een veel nauwere band met West-Europa heeft, omdat West-Europa en Rusland in tegenstelling tot China, duizend jaar van een gezamenlijke historische ontwikkeling met elkaar delen. Voor China daarentegen ligt Europa heel ver weg.
De sancties waren geenszins een idee van Brussel. Zij zijn een idee van de VS, die niet slechts door de VS en de EU ten uitvoer worden gebracht, maar ook Canada en het VK hebben op dezelfde dag soortgelijke sancties opgelegd met eenzelfde redenering. Dit was dus een gecoördineerde actie van het “collectieve Westen”, zoals het tegenwoordig in Rusland wordt genoemd.

Duitsers en Nederlanders op de Chinese sanctielijst

Een van de Duitsers op de Chinese sanctielijst is Reinhard Bütikofer. De groene politicus is in Brussel een van de felste scherpslijpers tegen China, die al lange tijd strijdt voor sancties tegen China. Op de website van German-Foreign-Policy kon u vorig jaar over hem lezen:

“Politici van Bündnis 90/Die Grünen spelen een leidende rol in een nieuwe anti-China alliantie van transatlantische parlementariërs. In de Interparlementaire Alliantie voor China (IPAC), die vrijdag is opgericht, worden anti-Chinese Amerikaanse hardliners – Marco Rubio, Bob Menendez – gezien als de drijvende krachten. Een concreet doel is de handhaving van het VS-sanctiebeleid tegen Peking ook in Europa. De groene afgevaardigde Reinhard Bütikofer had de oprichting van een dergelijke parlementaire pressiegroep voorgesteld; hij treedt nu op als medevoorzitter van de IPAC. De organisatie, die ook oproept tot de ontwikkeling van “veiligheidsstrategieën” tegen China, heeft een ex-CIA specialist in haar adviesraad”.

Een van de Nederlanders is Sjoerd Sjoerdsma van D66. Sjoerdsma studeerde sociologie aan University College Utrecht, het internationale honours college van de Universiteit Utrecht, en internationale betrekkingen aan de London School of Economics and Political Science. Na een traject als rijkstrainee werkte hij als ambtenaar op het ministerie van Buitenlandse Zaken, de ambassade in Kabul en de Nederlandse vertegenwoordiging bij de Palestijnse Autoriteit.
Sjoerd Sjoerdsma staat bekend om zijn kritische houding tegen mensenrechtenschendingen in China. Sjoerdsma heeft onder andere een motie ingediend dat Nederland als voorvechter  van de mensenrechten een uitspraak dient te doen, dat er “in China een genocide plaatsvindt op de Oeigoerse minderheid”.⁽²⁾Uit Wikipedia

Bütikofer en zijn medestanders in het Europese Parlement en de haviken uit Washington hebben met hun campagnes nu succes geboekt.

Dat China dit soort haviken, die zich ook al tijdens de regering Trump ervoor sterk maakten dat de EU het VS-beleid zou volgen, op de sanctielijst zou zetten is niet verbazingwekkend. Hetzelfde geldt voor de tweede Duitser op de sanctielijst, die minder bekend is en nauwelijks bij naam wordt genoemd. Der Spiegel heeft het alleen over “wetenschappers” die door Chinese sanctie werden getroffen. Adrian Zenz, de persoon in kwestie, is antropoloog en wordt beschouwd als een “evangelische christenfundamentalist”. Hij werd bekend door zijn onvermoeibare strijd tegen China.

De Oeigoeren

Het Westen bekritiseert China voor zijn vermeende onderdrukking van de Oeigoeren. Het feit dat er op het grondgebied van de Oeigoeren islamitische terreuraanslagen hebben plaatsgevonden met vele slachtoffers, wordt in het Westen verzwegen. Er wordt alleen gesproken over de vermeende onderdrukking van de Oeigoeren.

Aangezien weinigen van ons daar ooit zijn geweest, is het moeilijk voor ons om te beoordelen wat er aan de hand is. Om echter ook de andere kant aan het woord te laten, heb ik enige tijd geleden een Russische televisiereportage uit het Oeigoerse gebied vertaald, waarin alles heel anders klonk dan wat in het Westen wordt gezegd. Naar mijn mening moet men altijd beide kanten van het verhaal aanhoren.

De reactie van Berlijn

Der Spiegel meldt over de reactie van het Duitse ministerie van Buitenlandse Zaken het volgende:

“Het ministerie van Buitenlandse Zaken heeft China opgeroepen de sancties tegen parlementsleden en academici uit de EU in te trekken. “Het Chinese leiderschap moet zijn besluit om sancties op te leggen aan parlementsleden als Reinhard Bütikofer en aan wetenschappers onmiddellijk intrekken”, verklaarde staatsminister Niels Annen tegenover Redaktionsnetzwerk Deutschland (RND). Hij noemde het besluit van Peking “arbitrair” en “onbegrijpelijk”. (…) “De EU heeft een lijst opgesteld van mensen in China die verantwoordelijk zijn voor ernstige schendingen van de mensenrechten”, aldus Annen. “De toegang ontzeggen aan parlementsleden in reactie hierop is een willekeurig en onbegrijpelijk besluit.”

Deze arrogante dubbele standaard van het Westen is niet nieuw. Het Westen legt eenzijdig steeds nieuwe strafsancties op en is dan altijd stomverbaasd wanneer de getroffen landen lik op stuk geven.

[eind van de vertaling]

Dit geldt ook voor Nederland. Minister Blok vindt het “onacceptabel dat China democratisch gekozen volksvertegenwoordigers en mensen die ons land vertegenwoordigen in Brussel of waar dan ook treft met dit soort van sancties”. China vergeldt naar eigen zeggen alleen maar de strafmaatregelen die de EU vier Chinezen en een staatsbedrijf eerder op de dag oplegde voor de onderdrukking van de Oeigoerse moslimminderheid, maar dat gaat volgens de minister niet op.⁽³⁾Ook Chinese sancties voor Nederlandse politici

Nederland volgt dus strak de richtlijnen die door Brussel uitgevaardigd zijn. Er wordt een vijandbeeld (of eigenlijk twee vijandbeelden) gecreëerd, dat zorgvuldig opgebouwd en in stand gehouden wordt.  Mantra-achtig wordt herhaald dat China en Rusland slecht, agressief en niet te vertrouwen zijn. Dit is een techniek die Cato in het oude Rome reeds toepaste door steeds te herhalen: “Ceterum autem censeo Carthaginem esse delendam”. Carthago werd uiteindelijk vernietigd, laten we hopen dat het in moderne tijden minder goed lukt.

China en Rusland

Rusland en China worden door de Westerse politiek als het ware naar elkaar toe gedreven. En gebeurt hier niet iets wat de VS en de EU volgens hun eigen doctrines ten alle tijden zouden moeten voorkomen? Namelijk het bevorderen van een steeds nauwere samenwerking tussen China en Rusland. We zien hier een nieuwe Koude Oorlog en één ding moge duidelijk zijn, de voorwaarden zijn nu anders dan tijdens de eerste Koude Oorlog. China en Rusland hebben zich ondertussen tot  grootheden ontwikkeld, die Europa en Amerika ook gezamenlijk nauwelijks meer in bedwang kunnen houden.

De Russische Minister van Buitenlandse Zaken, Sergej Lavrov was op bezoek in Beijing (22-03 tot  24-03-2021). Gevraagd naar de verhoudingen met de EU antwoordde hij slechts:  “Van het westelijk front geen nieuws”⁽⁴⁾Een verwijzing naar het beroemde boek van Eric Maria Remarque. Remarque was een Duitse veteraan van de Eerste Wereldoorlog, en schreef over de gruwelen en de zinloosheid van oorlog.

Lavrov vervolgde: “maar in het Oosten volgen wij een uitgebreide agenda, die ieder jaar nog uitgebreider zal worden”.

Lavrov is in Beijing om over de hernieuwing van het Chinees-Russische Vriendschapsverdrag te spreken. Volgens de officiële berichten zullen “de ministers van Buitenlandse Zaken van de twee landen een bijeenkomst van de staatshoofden voorbereiden om het verdrag te vernieuwen en verdere punten toe te voegen om het strategisch partnerschap van de landen te verdiepen”. Maar er zullen wellicht ook andere dingen aan de orde komen.

Naar aanleiding van de verscherping van de Amerikaanse sancties en het aanhoudende confrontatiebeleid, heeft Lavrov China voorgesteld om zich los te maken van zowel de dollar als de internationale instellingen die het betalingsverkeer regelen. Indien deze plannen verwezenlijkt worden, zou dit het einde van de Amerikaanse hegemonie kunnen inluidden. Amerika past namelijk op alle met dollars gebezigde transacties het Amerikaanse rechtssysteem toe, ook al hebben deze buiten Amerika plaats gevonden. Dit is bij uitsteek het middel om de Amerikaanse belangen en daarmee de Amerikaanse dominantie te beschermen.

Vanaf het moment dat de Democraten het presidentschap heroverd hebben, intensiveren de Verenigde Staten de confrontatie-koers met landen die hun lijn niet gedwee genoeg volgen. Het nieuwste communiqué van Rusland, bij monde van zijn minister van Buitenlandse Zaken, is bijzonder interessant. In dit interview drong Lavrov erop aan de gevolgen van sancties te verzachten, door de technologische autonomie van het eigen land te beschermen, door de rol van de dollar in het internationale betalingsverkeer te verkleinen ten gunste van de nationale munt of een gemeenschappelijk munt die de dollar zou kunnen aflossen en door geen gebruik meer te maken van de internationale betalingsplatforms, die in handen zijn van het Westen.

Zijn woorden waren voornamelijk aan China gericht, dat eveneens het doelwit is van de Europese en Amerikaanse sancties. Volgens Lavrov dwingen deze omstandigheden Rusland en China “om een eigen koers in hun economische en sociale ontwikkeling te volgen, om op deze manier niet afhankelijk zijn van de ‘grillen’ van onze westerse partners”.

Elke actie leidt tot een reactie. Het Amerikaanse sanctiebeleid leidt niet tot een toenadering tot Rusland, maar  vergroot de afstand tussen de twee landen. Hetzelfde geldt voor Europa, door de vijandige houding ten aanzien van Rusland en tevens de economische sancties, was het land haast wel gedwongen weer zelfvoorzienend te worden en de eigen industrie te steunen.  Dit is in strijd met de trend tot globalisering, waarbij alle grenzen tussen de aparte landen zouden moeten vervagen. In die zin is het een strategische fout van de globalisten om Rusland tot grotere zelfstandigheid te dwingen.⁽⁵⁾Het gedeelte over de financiële aspecten van Lavrovs bezoek aan China is geïnspireerd door een artikel van Russie politics, evenals het volgende gedeelte over het gesprek tussen Poetin en Charles Michel.

De Europese Unie was oorspronkelijk ervoor bedoeld om de banden tussen de Europese landen te versterken, maar door Europa tot een soort superstaat te maken, hebben de lidstaten het gevoel hun autonomie te verliezen, en zijn steeds minder bereid macht aan Europa af te staan. Dit leidt tot permanente onenigheden, die de besluitvorming blokkeren. Rusland heeft door de jaren heen steeds de toenadering tot de Europese Unie gezocht, maar Europa vond de banden met Amerika kennelijk belangrijker, vergetende dat Rusland nu eenmaal – zeker ook in cultureel opzicht – een Europees land is.

Wil de EU de banden met Rusland verbreken?

Naar aanleiding van de toenemende verslechtering van de betrekkingen tussen de EU en Rusland, heeft Poetin op 22 maart 2021 het initiatief genomen en heeft Charles Michel, de voorzitter van de Europese Raad, gebeld.  Michel liet niet alleen de zoveelste kans voorbijgaan om het conflict dat een steeds hevigere vorm aanneemt, te verzachten, maar verergerde de situatie zelfs nog. In een mate dat Lavrov het commentaar gaf dat “Brussel alles had vernietigd wat er nog over was van de relatie tussen Rusland en de EU”. De Europese Unie schaadt objectief gezien heel Europa.

De Europese Raad was van plan om op 25 en 26 maart bijeen te komen (in levende lijve) om tijdens die bijeenkomst het vraagstuk van de betrekkingen tussen de EU en Rusland te bespreken. Gezien de versnelde verslechtering van de betrekkingen met het Atlantische blok in het algemeen, en de EU in het bijzonder, heeft de Russische president het initiatief genomen tot een telefonisch gesprek met Michel. De beste manier om in de politiek een conflict op te lossen en te neutraliseren is het directe contact, waarbij de gesprekspartners vrijuit kunnen discussiëren. Maar in dit geval was een mislukking onvermijdelijk, aangezien de EU niet vrij is om haar beleid te bepalen en gezien het feit dat zij al lang niet meer handelt in het belang van de Europese bevolking. De Europese Unie is slechts een regionale dependance van het globale Trans-Atlantische bestuur.

Dus wanneer de Russische president de toestand van de betrekkingen tussen de EU en Rusland betreurt, die op zijn zachtst gezegd niet erg constructief en zelfs funest zijn; en wanneer de Russische president in zo’n situatie zegt dat hij ernaar streeft tot een volledige normalisatie te komen, indien de EU van haar kant daar ook de bereidheid toe toont, dan is de reactie van Charles Michel rondweg verbijsterend. Een antwoord, dat om gegronde redenen niet in de media is verschenen.

Charles Michel, de voorzitter van de Europese Raad, antwoordt met alle arrogantie van iemand die toch  geen mandaat heeft om het conflict op te lossen, dat er inderdaad grote meningsverschillen bestaan met Rusland en de betrekkingen daadwerkelijk op een dieptepunt zijn beland. Volgens de EU hangt de verbetering van deze betrekkingen uitsluitend van Rusland af, en daaraan worden drie voorwaarden verbonden:

• de akkoorden van Minsk moeten ten uitvoer gebracht worden,
  want volgens de EU staat Rusland kennelijk niet langer slechts garant, maar is een betrokken partij geworden
• er moet een einde komen aan de hybride oorlogsvoering en de cyberaanvallen tegen EU-lidstaten
  Rusland wordt dus door de EU a priori als agressor beschouwd, zonder daarvoor bewijzen te hebben
• de mensenrechten te respecteren

Op deze manier was het dus niet mogelijk de geschillen bij te leggen. De EU zoekt de confrontatie, houdt voet bij stuk en dat is ook precies de rol die de Unie toebedeeld is en zij vervulde deze braaf. De Russische minister van Buitenlandse Zaken, Sergej Lavrov, reageerde onmiddellijk en verklaarde dat Rusland geen betrekkingen meer onderhoudt met de EU als organisatie: “Brussel heeft de betrekkingen met Moskou vernietigd. Er zijn nog maar weinig landen in Europa die zich laten leiden door hun nationale belangen en een gelijkwaardig partnerschap met Rusland in stand houden”.

Het gesprek tussen Michel en Poetin werd gehouden voorafgaande aan een Europese top op 25 en 26 maart. Alles liep kennelijk wat anders dan gepland, want de voorzitter van de Europese Raad, Charles Michel, heeft in de uitnodiging aan de EU-leiders voor de videoconferentie gezegd dat de “strategische discussie” over Rusland wordt uitgesteld tot de volgende niet-virtuele rechtstreekse bijeenkomst van de Unie en dat hij voornemens is om hen dan te informeren over zijn contacten met de Russische president Vladimir Poetin.

Via een communiqué maakte de persdienst van de Europese Raad verder bekend, dat de voorzitter van de Europese Raad “de oproep van de EU aan de Russische autoriteiten heeft herhaald om de heer Navalny vrij te laten en een transparant onderzoek in te stellen naar de moordpoging”.

Tevens is Michel van mening dat de betrekkingen tussen de EU en Rusland zich daadwerkelijk op een dieptepunt bevinden en herhaalde dat de EU de kwestie zal benaderen op basis van de “vijf grondbeginselen” die stoelen op de naleving van de fundamentele waarden van de EU.⁽⁶⁾In maart 2016 stemden de EU-ministers van Buitenlandse Zaken in met de “vijf beginselen” van Federica Mogherini (de voorgangster van Josep Borrell in de functie van hoge vertegenwoordiger van de EU voor buitenlandse zaken). In haar toespraak over de nieuwe mondiale strategie voor de … Lees verder...

Volgens Aleksej Tsjesnakov, een politicoloog met goede betrekkingen tot het Kremlin, bestaat  het vermoeden dat het gesprek tussen Poetin en Michel slechts een “belletje uit beleefdheid” was en dat Michel het nieuwe beleid van de EU ten aanzien van Rusland heeft uitgestippeld, de inhoud waarvan uit voor de hand liggende redenen pas later zal worden onthuld.
Het bezoek van Blinken aan Brussel doet denken aan de voorbereidingen van een escalatie-scenario.
Waarschijnlijk zullen morgen, na de bijeenkomst van de ministers van Buitenlandse Zaken van het bondgenootschap, wijzigingen in de strategie van de NAVO worden voorgesteld.
De komende week zullen er nog andere belangrijke signalen volgen.
We zullen zien.

De EU is dus volledig ingebonden in de globalistische Trans-Atlantiek en vervult de functie van een supra-regionale instelling, die de Europese landen aan zich heeft weten te binden, gebonden aan belangen die niet de hunne zijn, maar te zwak om te kunnen reageren. Wanneer regeringen onbekwaam zijn, is het de taak van het volk om hen te herinneren aan hun verplichtingen, waarvan de voornaamste de bescherming van het nationaal belang is. Een nationaal belang, dat op het Europese continent een samenwerking-zonder-confrontatie met Rusland voorschrijft.