Dit keer kan de bevolking haar stem uitbrengen over de subsidie verstrekking aan de media.⁽¹⁾Mocht u de indruk krijgen dat de Zwitsers wel erg vaak over iets mogen stemmen, dan klopt dit. In Zwitserland beslist de bevolking om de paar maand over verschillende maatregelen van de overheid. Er wordt altijd gelijktijdig over een heel pakket maatregelen beslist. Dit keer zijn het er vier.

De Bondsraad en het Parlement willen de – volgens hen – in moeilijkheden verkerende mediabranche steunen met maximaal 151 miljoen frank per jaar. Als dit niet gebeurt, zal de democratie worden verzwakt, waarschuwt mediaminister Simonetta Sommaruga in de aanloop naar de stemming over het referendum op 13 februari.

Tijdens de zomersessie heeft het parlement diverse directe en indirecte steunmaatregelen goedgekeurd. Omdat er een referendum tegen is ingediend, zullen de kiezers op 13 februari 2022 het laatste woord hebben.

De Zwitserse regering is van mening dat door de media te steunen het gewaarborgd wordt dat het hele spectrum van meningen aan bod komt. In principe wordt ernaar gestreefd dat de media onafhankelijk van de staat kunnen opereren. Maar door subsidie te ontvangen raken de media steeds meer afhankelijk van de staat.

In principe zou je staatssteun voor de media natuurlijk moeten toejuichen, ware het niet dat de geplande maatregel voornamelijk de grote mediaconcerns, die echt wel genoeg geld hebben, ten goede komt. De kleinere uitgevers krijgen maar een dunne schijf van de grote koek .

Het publiek verwacht evenwichtige berichtgeving van de publieke omroepen. Maar vaak is juist daar de politieke druk bijzonder groot om zich aan het transatlantische narratief te houden.⁽²⁾https://swprs.org/propaganda-im-staatsauftrag/

In principe zouden de media de vierde macht binnen de staat moeten zijn, die misstanden en corruptie aankaarten. Maar in het hele Duitstalige gebied is het nu zo dat de media de richtlijnen van de eerste macht, de executieve, kritiekloos opvolgen. Men zou wel niet langer van de vierde macht mogen spreken, maar van de pers als macht 1B.  Zo wordt volgens interne memo’s aan het personeel van de ARD opgedragen “westerse standpunten te verdedigen” wanneer het om geopolitieke conflicten gaat, om zich te houden aan niet openbaar gemaakte taalvoorschriften en om alleen gebruik te maken van bronnen die aan deze voorschriften voldoen.

Bij ZDF maakte de voormalige hoofdredacteur bekend dat bijdragen over de oorlogen van de VS door de politiek worden beïnvloed. Midden-Oosten correspondent Ulrich Tilgner klaagde over redactionele inmenging vanwege “loyaliteit aan het bondgenootschap”, en het voormalige hoofd van de ZDF studio in Bonn bevestigde dat er sprake was van “instructies van bovenaf” en een “vrijwillige conformiteit” van journalisten.

De SRF (Schweizer Radio und Fernsehen) gebruikt ook verschillende manipulatietechnieken ten gunste van de conflictpartij VS & NAVO en spreekt alleen over propaganda bij de de tegenpartij. SRF schuwt zelfs het gebruik van subtiele enge muziek in het nieuws niet om tegenstanders van het Amerikaanse bondgenootschap te demoniseren.

Bezwaarschriften tegen bepaalde programma’s maken echter geen kans, want: De verslaggeving over internationale conflicten hoeft noch “neutraal noch evenwichtig” te zijn. En “zij die SRF ervan beschuldigen mee te doen aan eenzijdige VS en NAVO propaganda, zijn op hun beurt juist bezig Russische propaganda te verspreiden” – aldus de verbijsterende argumentatie van het bureau van de ombudsman.

Op Youtube wordt er tegenwoordig bij van RT afkomstige video’s gewaarschuwd dat RT door de Russische Staat wordt gefinancierd en dus niet objectief bericht.

De informatie die we hier in de westerse wereld onder ogen krijgen is – om het maar vriendelijk te zeggen – gekleurd. In onze visie is de wereld verdeeld in een beschaafd westers blok en alle overigen landen, die niet echt meetellen. De formuleringen in de berichtgeving verschillen dus nogal, en zijn sterk afhankelijk van het standpunt van de auteur. Ooit geprobeerd een Iraanse krant te lezen? Daar bekijkt men de wereld met heel andere ogen.

Gelukkig zijn er tegenwoordig alternatieve media (ik weet tegenwoordig al lang niet meer hoe je ze moet noemen. Vrije media? Onafhankelijke media?), maar als je deze wilt raadplegen dan moet je zelf op zoek gaan en je een eigen beeld vormen. En laten we wel wezen: zowel de afhankelijke als ook de onafhankelijke media zijn niet altijd objectief. Het is dan aan de lezer te schiften en zich een mening te vormen door beide kanten naast elkaar te leggen, zonder op de reeds voorgekauwde opinies van wie dan ook geheel te vertrouwen.

In Zwitserland is een instelling gevestigd, Swiss Policy Research, die ieder jaar een zogenaamde Media-Navigator uitgeeft, een indeling van de belangrijkste Duitstalige media aan de hand van hun politieke richting.  Met behulp van de Navigator kan men al een beetje inschatten wiens geesteskind de uitingen van een bepaald medium zijn.

Het meest conservatief en pro-transatlantische is bijvoorbeeld de Zwitserse kwaliteitskrant NZZ (Neue Zürcher Zeitung), even conservatief maar fel tegen de NAVO gekant is daarentegen de Iraanse ParsToday.

Van de Media-Navigator bestaat ook een versie voor de Engelstalige pers. Ik zou een dergelijk overzicht ook wel voor het Nederlandstalige gebied willen hebben, maar ben er nog nooit eentje tegen gekomen.

Dit is natuurlijk alleen maar een grove aanwijzing in welke hoek je bepaalde uitingen moet plaatsen, maar toch wel handig. In Zwitserland zijn de media net als in Nederland slechts in handen van een paar ondernemingen. Ringier behoort tot de belangrijkste mediagroepen in Zwitserland, en heeft sinds 2010 een joint-venture met de Duitse Axel Springer groep. Samen spelen ze een belangrijke rol in de krantenwereld van Oost-Europa.

Onlangs heeft de CEO van Ringier een uitspraak gedaan die nogal de aandacht heeft getrokken.

Tijdens een of andere management bijeenkomst antwoordde CEO Marc Walder op de vraag wat de belangrijkste taak van de media was ten tijde van deze Corona-pandemie: “Ringier heeft in alle landen waar wij actief zijn, op mijn initiatief gezegd: wij willen de regering steunen met onze manier van berichtgeving in de media, opdat we met zijn allen goed door deze crisis komen.”
“Niemand heeft er op dit moment iets aan als er kritiek op het beleid geuit wordt. De politiek mag het volk niet verliezen.”
Ergo: de media mogen geen “wig” drijven “tussen samenleving en regering” want dat lokt alleen protesten uit. Hij voegde er ook nog aan toe: “Ik zou wel willen dat dit binnen deze kring bleef.”⁽³⁾voor het originele filmpje, zie: https://www.bitchute.com/video/HVxJfyg6eeNF/

Dergelijke richtlijnen worden maar zelden zo duidelijk uitgesproken. Deze instructies van de CEO van Ringier hebben in de mediawereld heel wat opschudding veroorzaakt. Later werd dan ook noch bekend dat hij te begin van de Corona-paniek, een e-mail aan de hoofdredacteuren en eigenaren van de grootste Zwitserse mediaondernemingen had gestuurd met de volgende inhoud:

“Als de mensen in Zwitserland de sociale contacten niet radicaal verminderen, dan dreigt er in Zwitserland een medische catastrofe .

Walder vervolgt: “Ik ben jullie daarom oneindig dankbaar voor uw medewerking.”

De Ringier-baas somde vervolgens op hoe zijn bedrijf de “Blijf thuis!”-strategie van de gezondheidsdienst (BAG) steunt met een eigen campagne en hoe de andere media zich daarbij kunnen aansluiten.

Ringier zou “de voorpagina er morgen zaterdag en zondag voor beschikbaar stellen”, en hij en zijn mensen zouden ook “de banner [met deze waarschuwing] op onze online portalen op het voorste front plaatsen”.

“De Bondsraad heeft deze actie van de Zwitserse media vandaag informeel toegejuicht en is dankbaar voor dit engagement”, zei Walder tegen de hoofden van de grote uitgeverijen.”

Meestal wordt de lijn van een medium door de redactie bepaald en dringt er weinig van de resultaten van hun overleg naar buiten. Van de NRC is bekend dat in de arbeidsvoorwaarden staat dat je je niet op een anti-transatlantische manier mag uiten. Hetzelfde geldt voor de Duitse Axel Springer Verlag. Maar het grote publiek is daarvan niet op de hoogte. In het Duits heb je de woorden Lügenpresse (leugen-pers) en Lückenpresse (omissies). Lückenpresse is veel erger, want de lezer weet niet eens wat hem ontgaat, terwijl een leugen soms wordt ontmaskerd en rechtgezet.

Dit is een groot probleem, want we gaan er namelijk nog steeds van uit dat onze media de waarheid vertellen, terwijl alles wat van de andere (anti-westerse) kant komt wel propaganda moet zijn. De protestbeweging tegen de corona-maatregelen heeft veel mensen doen inzien dat de media niet geheel objectief berichten. Dat is een van de redenen dat er in Zwitserland nu een referendum is ingediend tegen de subsidie-verstrekking. Het gaat om een bedrag van ca. 250 miljoen SFR per jaar en je zou zeggen wat is tegenwoordig 250 miljoen? Waar maak je je nog druk om? Maar het is een van de basisprincipes van een democratisch stelsel dat de machten gescheiden moeten zijn en dat een onafhankelijke pers ook een van de zuilen is waarop dit stelsel berust. In deze tijden krijg je haast wel de indruk dat de media de aanjagers van de maatregelen geworden zijn, die de politiek ertoe aanzetten om steeds strengere maatregelen in te voeren.

De CEO van Ringier wordt trouwens nu in de media aangevallen vanwege zijn uitspraak, en weliswaar niet vanwege het feit dat die de journalistieke basisprincipes heeft geschonden, maar dat die in het openbaar erover heeft gesproken. Onder andere valt de Duitse Bildzeitung die nota bene in hetzelfde mediaconglomeraat zit als Walder, hem toch wel vrij hevig aan.

Overheidsgetrouwe CORONA-verslaggeving?
Ernstige beschuldigingen tegen Zwitserse persmagnaat
Marc Walder zou zijn redactie een onkritische koers hebben voorgeschreven ++ Hij wijst de beschuldigingen van de hand

Ironisch genoeg kan Walder nu ook nog de schuld krijgen als de media vanwege het referendum de beloofde subsidies mis dreigen te lopen. Er is weliswaar geen causaal verband, er werden al handtekeningen tegen de nieuwe subsidieregelingen verzameld voordat deze uitspraak bekend werd, maar dit was misschien de laatste druppel waardoor de bevolking echt wantrouwig werd. Ik ben in ieder geval heel benieuwd hoe de uitslagen van het referendum zullen zijn.

De huidige situatie wordt goed weergegeven door de onderstaande cartoon, maar vergt voor niet-Zwitsers enige uitleg. De Nebelspalter is een satirisch tijdschrift.⁽⁴⁾Der Nebelspalter is een Zwitsers tijdschrift. Het wordt sinds 1875 uitgebracht als een satirisch maandblad. Nebelspalter is het oudste satirische tijdschrift ter wereld sinds de opheffing van het Engelse Punch (1841-2002). De twee figuren buiten de omheining zijn de Bundesräte die over de media en volksgezondheid gaan (links Sommaruga en rechts Berset))). De dolle honden dragen halsbanden met de naam van diverse media.⁽⁵⁾Watson, NZZ en Tagi (Tagesanzeiger) zijn braaf geweest en krijgen geld in de schoot geworpen. De andere drie, 20MIN (gratiskrant), Blick en SRF (Zwitserse TV) houden de geïntimideerde bevolking in bedwang

De uitslagen van de stemming zijn inmiddels bekend. 56% van de deelnemers aan de stemming heeft zich tegen een verhoging van de subsidies uitgesproken.

De Volkskrant maakt hier melding van:

Zwitsers stemmen in referendum tegen verdubbeling staatssteun voor regionale media

Zwitserland heeft zondag in een referendum tegen een wetsvoorstel gestemd dat de staatssteun aan de media ruimschoots zou hebben verdubbeld. Zo’n 56 procent van de deelnemers aan het referendum is tegen uitbreiding van de mediasubsidies. 

De teneur van het artikel is zo ongeveer: dat krijg je nou van de directe democratie – de (stomme) bevolking wijst ook nog de meest zinnige voorstellen af.

Verder merkt de Volkskrant op: De regering ziet daarin een bedreiging voor een hoeksteen van de directe democratie: de vele referenda die het Zwitserse systeem eigen zijn, vereisen een goed geïnformeerde bevolking en daartoe een fijnmazig medianetwerk. 

Wat goed dat we hier niet naar de pijpen van het gewone volk moeten dansen en zo uitstekend door de Volkskrant worden geïnformeerd!

Nog even dit… In tijden van corona en complottheorieën is het belangrijker dan ooit om geïnformeerd te worden door een kwalitatieve nieuwsbron. De Volkskrant is zo’n bron; een gezaghebbend no-nonsense nieuwsplatform dat de actualiteit van alle kanten wil belichten. Niemand anders dan wij zelf bepaalt de agenda van onze redactie en wij zullen nooit buigen voor druk van buitenaf. Deze onafhankelijkheid maakt dat wij als geen ander in staat zijn voor u te achterhalen hoe de zaken echt in elkaar steken.