Op 21 februari 2023 heeft Vladimir Poetin zijn jaarlijkse toespraak tot de Federale Vergadering gehouden. De toespraak werd in het Westen met spanning verwacht, eigenlijk was voorspeld (door het Westen) dat Poetin een soort “Wollt ihr den totalen Krieg?” toespraak zou houden en de NAVO de oorlog zou verklaren. Dit gebeurde echter niet, Poetin heeft bijna 2 uur gesproken en het zwaartepunt van zijn toespraak lag duidelijk op de Russische economie.(1)De hele toespraak is in het Russisch te vinden op de Kremlin-website en in het Engels
Je zou de toespraak tot de Federale Vergadering met Prinsjesdag kunnen vergelijken, of met de Amerikaanse State of the Union – een soort overzicht over de toestand van de natie.
Het werd duidelijk dat de banden tussen Russland en het Westen grondig en voor jaren verstoord zullen zijn. Poetin neemt dan ook geen blad meer voor de mond als hij over het Westen spreekt. Vroeger werd het Westen met “onze westerse partners” of “collega’s” aangeduid, dat is nu veranderd. Maar anders dan in het Westen, uit Poetin geen op de persoon gerichte beschuldigingen, hij heeft het ook niet een over specifieke landen, alleen nog maar over het collectieve Westen. Uitspraken als “Biden moet weg” zul je van Poetin nooit horen.
De tweede gebeurtenis van belang is dat het START-Verdrag voorlopig opgeschort wordt. Poetin onderstreepte in zijn toespraak dat Rusland zich niet terugtrekt uit het NEW START-verdrag en het niet opzegt, maar alleen de uitvoering ervan opschort.(2)Thomas Röper geeft in de Anti-Spiegel een goed overzicht over de verdragen over kernwapens die de VS en Rusland hebben gesloten. Het NEW START-verdrag Er bestond een aantal ontwapeningsverdragen tussen Rusland en de VS, die de VS bijna allemaal eenzijdig hebben opgezegd. Het eerste was het … Lees verder...
“Ik ben gedwongen om vandaag aan te kondigen dat Rusland zijn deelname aan het Verdrag ter vermindering van strategische kernwapens zal opschorten. Ik herhaal: Rusland trekt zich niet terug uit het verdrag, nee, het schort zijn deelname op”.
De hoofdmoot van de toespraak ging echter over de economisch toestand van Rusland. Poetin legt heel duidelijk en met veel details uit wat er allemaal moet gebeuren. Zo licht hij bijvoorbeeld toe hoeveel nieuwe scholen er gebouwd moeten worden of welke wegen aangelegd worden. Als je niet goed in de Russische omstandigheden thuis bent, is dit gedeelte van de toespraak haast wel vervelend saai.
Ik vind het opmerkelijk hoe ontspannen het Russische publiek de zaal binnen druppelt, zo helemaal niet een volk dat uitgeput en neerslachtig is door een jaar oorloog. Onze media zouden de beelden van de Russische functionarissen voor aanvang van de toespraak eens aandachtig moeten bekijken, dan zouden misschien twijfels rijzen bij de beweringen dat Rusland op punt staat de oorlog te verliezen en door zijn munitie heen raakt.
De eerste 15 minuten van de video, voordat Poetin de zaal binnen stapt zijn zeer instructief. Er is geen geluid, slechts wordt af en toe omgeroepen dat de mensen moeten gaan zitten en de mobieltjes uit moeten zetten. Anders dan je in een “dictatuur” zou verwachten, is er opvallend weinig beveiligingspersoneel te zien.
Ik heb twee stukjes van Poetins toespraak vertaald:
Één over de verhouding met het Westen en het andere over de opschorting van het START-Verdrag
[begin van de vertaling]
Ik houd deze toespraak in een moeilijke tijd voor ons land – dat weten we allemaal – een tijd van kardinale, onomkeerbare veranderingen in de hele wereld, een tijd van belangrijke historische gebeurtenissen die de toekomst van ons land en ons volk zullen bepalen, een tijd waarin ieder van ons een enorme verantwoordelijkheid draagt.
Een jaar geleden is besloten tot een speciale militaire operatie om de mensen op onze historische grondgebieden te beschermen, de veiligheid van ons land te waarborgen en de dreiging van het neonazistische regime dat na de staatsgreep van 2014 in Oekraïne is ontstaan, weg te nemen. En stap voor stap, zorgvuldig en consequent, zullen we de taken waarvoor we staan aanpakken.
Sinds 2014 vecht de Donbass, verdedigt het recht om in hun eigen land te leven, hun moedertaal te spreken. De mensen zijn blijven vechten en hebben het niet afgelegd ondanks de blokkade en de voortdurende beschietingen, de onverholen haat van het regime in Kiev, ze geloven en wachten op verlossing uit Rusland.
Ondertussen – en dat weet u goed – deden wij alles, echt alles, om dit probleem vreedzaam op te lossen, onderhandelden wij geduldig over een vreedzame uitweg uit dit uiterst moeilijke conflict.
Maar achter onze rug werd een heel ander scenario voorbereid. De beloften van de westerse machthebbers, hun verzekeringen over het streven naar vrede in de Donbass bleken, zoals we nu zien, bedrog, een wrede leugen. Ze hebben gewoon tijd gerekt, een hoop pietluttigheid uitgehaald, een oogje dichtgeknepen voor politieke moorden, voor de onderdrukking van ongewenste personen door het regime in Kiev, voor de vervolging van gelovigen, en Oekraïense neonazi’s in toenemende mate aangemoedigd om terreurdaden te plegen in de Donbass. De officieren van nationalistische bataljons werden opgeleid aan westerse academies en hogescholen, en er werden wapens geleverd.
En ik wil benadrukken dat Kiev al voor het begin van de speciale militaire operatie met het Westen onderhandelde over leveringen van luchtverdedigingssystemen, gevechtsvliegtuigen en ander zwaar materieel aan de Oekraïne. Wij herinneren ons ook de inspanningen van het Kievse regime om kernwapens te verwerven, omdat zij daar openlijk over spraken.
De VS en de NAVO bouwden in hoog tempo hun legerbases en geheime biolaboratoria nabij de grenzen van ons land; tijdens hun manoeuvres maakten zij zich meester van het strijdtoneel van toekomstige militaire operaties, en bereidden zij met behulp van het door hen geknechte regime in Kiev de Oekraïne voor op een grote oorlog.
En vandaag geven ze het toe – ze geven het publiekelijk, openlijk en ongegeneerd toe. Het is alsof ze er trots op zijn, zich verheugen in hun verraad en zowel de Minsk-akkoorden als het Normandische formaat een diplomatieke show, een bluf noemen. Het blijkt dat al die tijd dat de Donbass in brand stond, dat er bloed werd vergoten, dat Rusland oprecht – dat wil ik benadrukken – oprecht op zoek was naar een vreedzame oplossing, zij met mensenlevens speelden, in feite, zoals ze in bepaalde kringen zeggen, met gemerkte speelkaarten.
START-Verdrag
Begin februari van dit jaar was er een verklaring van het Noord-Atlantisch Bondgenootschap met een feitelijke eis aan Rusland om, zoals zij het uitdrukten, terug te keren naar naleving van het Strategisch Wapenverminderingsverdrag, inclusief het toestaan van inspecties van onze nucleaire defensiefaciliteiten. Maar ik weet niet eens hoe ik dat moet noemen. Het is een absurd schouwspel.
We weten dat het Westen direct betrokken is geweest bij de pogingen van het Kievse regime om onze strategische luchtmachtbases aan te vallen. De daarvoor gebruikte drones zijn uitgerust en verbeterd met hulp van NAVO-specialisten. En nu willen ze ook onze defensiefaciliteiten inspecteren? In de huidige omstandigheden van een toenemende confrontatie lijkt dit gewoon klinkklare nonsens.
Tegelijkertijd – daar vestig ik speciaal de aandacht op – mogen wij op grond van dit verdrag geen volwaardige inspecties uitvoeren. Onze herhaalde verzoeken om bepaalde installaties te inspecteren blijven onbeantwoord of worden op formele gronden afgewezen, en wij kunnen aan de andere kant niets naar behoren verifiëren.
Ik wil benadrukken: de Verenigde Staten en de NAVO zeggen uitdrukkelijk dat hun doel is Rusland een strategische nederlaag toe te brengen. En wat, gaan ze daarna om onze defensiefaciliteiten heen rijden, inclusief de nieuwste, alsof er niets gebeurd is? Een week geleden heb ik bijvoorbeeld een decreet getekend om nieuwe strategische grondraketsystemen in gebruik te stellen. Gaan ze daar ook hun neus in steken? En denken ze dat we ze gewoon binnenlaten?
Met de collectieve verklaring heeft de NAVO in feite een poging gedaan om partij te worden bij het Strategisch Wapen Reductie Verdrag. Daar zijn wij het mee eens. Bovendien denken wij dat een dergelijke formulering van de vraag allang had moeten plaatsvinden, omdat de NAVO, laat mij u eraan herinneren, meer dan één kernmacht heeft, de Verenigde Staten, Groot-Brittannië en Frankrijk hebben nucleaire arsenalen, ze verbeteren en ontwikkelen deze en ze zijn eveneens tegen ons gericht. De laatste verklaringen van hun leiders bevestigen dit alleen maar – men hoeft alleen maar daar naar te luisteren.
We kunnen en mogen dit niet negeren, zeker vandaag niet. Net zo min als we kunnen negeren dat het eerste verdrag over de vermindering van strategische wapens in 1991 door de Sovjet-Unie en de Verenigde Staten werd ondertekend in een fundamenteel andere situatie – in een situatie van verminderde spanning en versterkt wederzijds vertrouwen. Later bereikten onze betrekkingen een niveau waarop Rusland en de Verenigde Staten verklaarden dat zij elkaar niet langer als tegenstanders beschouwden. Opmerkelijk genoeg is dat heel goed gelukt.
Het in 2010 van kracht geworden verdrag bevat cruciale bepalingen over de ondeelbaarheid van veiligheid, over het directe verband tussen strategische offensieve en defensieve wapens. Dit alles is al lang vergeten, de VS hebben zich teruggetrokken uit het ABM-verdrag, zoals u weet, alles is verleden tijd. Onze betrekkingen, heel belangrijk, zijn verslechterd, en dat is geheel de “verdienste” van de Verenigde Staten.
[einde van de vertaling]
Voetnoten
