…want de volgende pandemie komt eraan!
Alle problemen met Corona waren in een klap voorbij, toen Poetin in februari 2022 de Oekraïne binnenviel. Nu het in de Oekraïne toch niet zo loopt als gepland (Putin weg, Rusland in stukjes opgedeeld en de VS als grote overwinnaar), grijpt men tot een reeds beproefd middel om de bevolking op andere gedachten te brengen, namelijk de paniek voor een pandemie. (Dit is natuurlijk zuiver en alleen mijn persoonlijke voorspelling – en ik hoop dat ik ongelijk heb)
Ik heb naar aanleiding hiervan een artikel van een Zwitserse journalist vertaald:
“Dit is hoe de Corona cultus werkte“
Wat is er echt gebeurd tussen 2020 en 2022? Wat deden de staten over de hele wereld, hoe gingen mensen ermee om? Een poging tot een analyse – als een geheugensteuntje dat we op een dag nog nodig zullen hebben. Wanneer het allemaal opnieuw begint.
Hoeveel mensen die met Covid-19 besmet waren, vielen in 2020 midden op straat dood neer tijdens een winkeltochtje?
De vraag klinkt onnozel. Maar ze staat centraal. Want daarmee is het allemaal begonnen.
Met foto’s van mensen in China met wie precies dit zou zijn gebeurd. Dat was het startpunt van de hele actie. Zulke foto’s werden bij ons huis aan huis verspreid. Uit een land waarvan we weten, dat niets zo is als beweerd wordt, namelijk dat stervende Corona-slachtoffers op straat in elkaar zouden zakken als door de bliksem getroffen. Dat is weliswaar nooit gebeurd. Nergens. Maar deze foto’s moesten bewijzen dat het wel gebeurde. Dit was het eerste bedrijf van een ongekende angstcampagne.
China is ver weg. Het gevaar moest dichterbij plaatsvinden. In Italië bijvoorbeeld. Bergen lijken, hele karavanen ambulances die door Bergamo razen. Bergamo is ongeveer een uur rijden van Chiasso(1)Grensplaats tussen Zwitserland en Italië. De dood komt dichterbij. Waarom zou juist deze stad zo hard getroffen zijn? Wat lieten de foto’s van de vermeende Corona-doden werkelijk zien? Waar die ambulances heen gingen en met wie? Vragen die men niet mocht stellen, niet in een moment van grootste nood, waarin men gewoon moest handelen.
De dood ging vervolgens op wereldtournee. In India werden de overledenen massaal verbrand. Dat doen ze trouwens altijd in het hindoeïsme, maar nu was het ineens heel bijzonder. In snel gemonteerde fragmenten kregen we op tv stapels mensen te zien die aan de oevers van de Ganges in brand werden gestoken. Wanneer de beelden ontstaan waren, wat ze in werkelijkheid lieten zien – allemaal onbelangrijk. Nu is het tijd om in actie te komen. Brazilië? Binnenkort uitgestorven. De Verenigde Staten? Een voorbeeld hoe zelfs geavanceerde beschavingen geen kans maken tegen het virus. Dood. Dood. Dood.
Duidelijke taal in plaats van zweverigheid
En dan nu de mechanismen die voor drie dingen zorgden. Ten eerste: Het gevaar werd als echt en reëel gezien. Ten tweede: De regels en het tegengif werden vastgesteld, die als de remedie tegen het gevaar moesten dienen. Ten derde: De mensen namen de punten 1 en 2 kritiekloos over en waren bereid alles te doen om het gevaar te laten ophouden.
Zwitserland handelde als volgt: Het nam de wereldwijde “recepten voor succes” over. Ten eerste moest het gevaar in het dagelijks leven zichtbaar worden gemaakt. Dat was de taak van de maskerplicht. Nu vergezelde de dreiging van de dood ons overal. Daarna was het doel om iedereen duidelijk te maken dat alle anderen een potentieel gevaar vormen. Daar waren de afstandsregels voor. Ziekenhuizen werden verklaard vol te zijn, patiënten moesten wachten op hun operaties. Mensen stierven eenzaam in bejaardentehuizen. Voor de veiligheid van de samenleving.
Al deze regels werden gehandhaafd door de politie, maar ook door ijverige burgers.
Dat was het moment waarop de politiek gemotiveerde actie om een “nieuwe normaliteit” af te dwingen de samenleving als geheel bereikte. Mensen gingen tekeer tegen anderen omdat ze geen masker droegen. Mensen werden verklikt omdat ze andere mensen in hun huis hadden genodigd. De politie werd gealarmeerd wanneer er een klein groepje te dicht bij elkaar stond in het stadspark.
We herinneren het ons alleen vaag. Omdat het immers “voorbij” is. Toch zou het belangrijk zijn om het ons te blijven herinneren. De mechanismen zijn als volgt:
- Maak mensen bang voor een onzichtbaar en dodelijk gevaar.
- Vertel ze dat de anderen dit onzichtbare gevaar met zich meedragen.
- Maak ze bang voor de ander. Iedereen kan je dood betekenen.
- Scheid goede van slechte burgers met behulp van de media. Goed zijn zij die zich aan de regels houden. Slecht zijn zij die dat niet doen en daar vragen over stellen. Zij brengen de eenheid van de samenleving in gevaar in de gezamenlijke strijd tegen de dood.
- Kom met een oplossing, in dit geval een werkzaam medicijn. Leg mensen uit dat alleen dit de redding ,een remedie kan bieden.
- Creëer prikkels om naar deze oplossing te grijpen, door iedereen die dit niet doet in het dagelijks leven te discrimineren en te beroven van basisrechten en vrijheden.
- Drijf de verdeeldheid verder op door mensen die geen deel willen uitmaken van de “oplossing” te brandmerken als vijanden van de samenleving en als mensen met een gebrek aan solidariteit.
- Laat de mensen geloven dat ze iets goeds doen als ze anderen verklikken, als ze zich in het openbaar uitspreken voor de discriminatie van deze groep.
Nu komt het moeilijke gedeelte van deze tekst. Want deze lijst heeft volstrekt logische parallellen met het verleden. Alleen mogen we er eigenlijk niet over praten.
Maar toch moeten we er wel degelijk over spreken. Omdat er geen twijfels meer mogelijk zijn en we de waarheid moeten uitspreken.
Alles wat er sinds 2020 is gebeurd, is precies wat er in de jaren dertig in Duitsland is gebeurd. Dit is geen bagatellisering van de verschrikkelijke gebeurtenissen in het Derde Rijk. Het is gewoon een nuchtere analyse van de gebruikte methoden. Men kan het punt voor punt nagaan.
Want wat is er gebeurd?
De staat heeft samen met de media angst gezaaid, heeft schuldigen gevonden en ze – metaforisch – vrijgegeven om neergeschoten te worden. De regering heeft nooit opgeroepen om de niet-gevaccineerden te beschermen. Altijd verwelkomde deze, op zijn minst indirect, het feit dat de brede massa gehoorzaam en vrijwillig meewerkte aan de handhaving van zijn regels – met behulp van de meest walgelijke methoden.
Het was een afzichtelijke weerspiegeling van de staat waarin deze maatschappij verkeerde. Uit angst voor de eigen dood op grond van een denkbaar doorzichtig dubieus verhaal, dat door de politiek en de media werd geïnstrumentaliseerd, waren mensen bereid om over lijken te gaan. Tegelijkertijd geloofden ze oprecht dat de anderen “onsolidair” waren. Want dat werd hen verteld.
De gelijkschakeling van de massa, het zelfdenkende individu als gevaar voor de samenleving, het blind volgen van regels, de burger als plaatsvervangend uitvoerder ten opzichte van zijn medeburgers: het zijn allemaal kenmerken van het FASCISME ! en we hebben ze in alle duidelijkheid meegemaakt.
Wie dit niet ziet, wil het niet zien. Of heeft goede redenen om deze parallelen niet toe te willen laten. Laat me alsjeblieft zien waarom deze logische gelijkenis niet toegestaan zou zijn. Omdat er geen gaskamers waren? Omdat we geen andere staten zijn binnengevallen? Omdat we de leden van een bepaalde religie niet hebben uitgeroeid?
Hoe fijn het ook is dat dit allemaal niet is gebeurd, de mechanismen zijn en blijven hetzelfde. Gestuurd door de politiek waren mensen bereid om anderen buiten te sluiten terwijl ze gelijktijdig van hun eigen privileges genoten. Het kon hen niet schelen wat er met diegenen gebeurde die zich niet aan de regels wilden houden. Ze applaudisseerden toen critici van dit beleid hun baan en broodwinning verloren. Ze liepen lachend voorbij aan degenen die buiten waren gesloten. Ze genoten van hun voordelen en constateerden met voldoening het verlies van vrijheid van anderen. Ze hadden het gevoel dat ze tot een elite behoorden.
Het is dringend tijd om niet langer om de hete brij heen te draaien. Wanneer een staat erin slaagt om mensen zich zo te laten gedragen, is dat een onmiskenbare blauwdruk van fascisme.
De resultaten zijn onthutsend. Niet alleen met betrekking tot politiek, media en de zelfverklaarde enige echte wetenschap. Maar vooral met betrekking tot de gewone burger. Binnen een paar maanden is hij veranderd in een monster dat bereid is om in opdracht van de staat vrijwel alles te doen.
Als het mogelijk is om een cultus van conformiteit op te bouwen met behulp van een verhaal dat nog niet eens bewezen en in veel gevallen zelfs duidelijk is ontkracht, maar waaraan mensen zich massaal aan conformeren, in de veilige wetenschap dat ze aan de goede kant staan en hun tegenstanders met een zuiver geweten mogen kapotmaken:
Hoe kun je dat anders noemen dan fascisme?
En mensen die altijd op een toon van overtuiging “nooit meer!” roepen, waren eveneens hierbij betrokken.
Voetnoten
