Op Wakkermens verwijzen we regelmatig naar de ongezonde verstrengeling van staat, economie en cultuur. Middels ons stokpaardje over de Sociale Driegeleding, duiden we regelmatig op de drie gebieden die binnen de samenleving een realiteit zijn en die elk hun eigen logica hebben.
Wanneer we niet gaan inzien dat verschillende gebieden met verschillende kwaliteiten om verschillende organisatievormen vragen en wanneer we er mee doorgaan alles als een grote eenheidsbrij te behandelen, zullen we geen tevredenstellende oplossingen vinden.
We onderscheiden binnen de samenleving drie gebieden:
- Het gebied van de economie, waar de samenwerking het leidende principe zou moeten zijn.
- Het gebied van de rechten en plichten. Dit is het gebied waar de staat haar legitimiteit heeft, waar we met elkaar regels en wetten formuleren. Hier zou tussen de mondige burgers absolute gelijkheid moeten heersen.
- In het culturele leven waar onderwijs, religie, wetenschap en gezondheidszorg een plaats hebben, zou de absolute individuele vrijheid het leidende principe moeten zijn, natuurlijk binnen de door ons gezamenlijk geformuleerde kaders in het rechtsleven.
Juist omdat dit laatste gebied, het culturele leven (ook wel geestesleven genoemd) gekaapt is door het economische leven – en gegijzeld wordt door het staatsapparaat (waarbij men nauwelijks nog van rechtsleven kan spreken), zijn we in de zogenaamde corona misère beland. We stonden er allemaal bij en keken er naar. (Zie ook de Plofkip)
Demonstratie v.d. scheefgroei
Een geweldige demonstratie van deze scheefgroei konden we op 31 augustus op Nu.nl lezen. Onder de titel “Zo’n 60 artsen door inspectie aangesproken op onjuiste informatie over corona” laat het artikel zelf, maar ook de reacties hierop, zien hoe wij over de taken van de staat denken: Elimineren van de vrijheid van gezondheidszorg, het verplicht volgen van de staatswaarheid, intimidatie bij afwijkende meningen, dreigend beroepsverbod, het voorspiegelen van een consensus onder de wetenschappers – medici m.b.t. het thema Corona. Deze overeenstemming bestaat niet en is slechts aanwezig onder diegenen die een platform in de media geboden wordt.
Gezondheidszorg bestaat uit een vertrouwensrelatie tussen arts en patiënt. Wanneer ik van mening ben dat mijn arts een kwakzalver is, staat het mij vrij om een andere arts te consulteren. (Tenminste zo ken ik dat van vroeger.) Wanneer ik berichtgeving eenzijdig vind, ga ik op zoek naar andere bronnen.
