Dit bericht verscheen bij de Stille Waarheid.
Voordat de NAVO en de V.S. in maart 2011 begonnen met het bombarderen van Libië, stond de VN op het punt om Kolonel Muammar Gaddafi eind maart 2011 een prijs uit te reiken voor zijn prestaties op het gebied van mensenrechten.
Is het niet vreemd, dat de NAVO en de V.S. ons opeens via de mainstream media vertelden dat Gaddafi een ”brutale dictator” was, en dat hij grootschalig geweld tegen de burgerbevolking zou gebruiken?
En dit terwijl de VN één maand voor de bombardementen hem wilde prijzen voor de bestaande mensenrechten in zijn land?
Wat was nou de échte reden voor de bombardementen, de propaganda en de steun van de NAVO aan de ‘anti-regering rebellen’?
Libië vóór de val van Gaddafi
Tot 2011 was Libië een land dat gebaseerd was op de Jamahiriya, een islamitische en socialistische ideologie ontwikkeld door Muammar Gaddafi, geschreven in het Groene Boek waarbij het volk alle macht zou hebben. Er bestonden geen politieke partijen. Volgens critici was Libië een dictatuur, Gaddafi gaf als reactie hierop aan dat “westerse mensen het Libische systeem niet begrijpen”.
Als we naar het ”Libische systeem” kijken, klinkt het niet echt als een slecht systeem in de oren. Libië had vóór de oorlog namelijk een levensverwachting van 74 jaar, was het hoogst genoteerde Afrikaanse land op de index van de menselijke ontwikkeling van de Verenigde Naties en had ook een van de hoogste bbp’s van het continent. Voor een Afrikaans land heeft het een zeer hoge alfabetiseringsgraad. Maar dat niet alleen:
- De gezondheidszorg was gratis.
- Educatie was gratis.
- Elektriciteitsrekeningen bestonden niet, stroom was gratis.
- Daklozen waren er niet, het hebben van een huis was in Libië een van de mensenrechten die voor iedereen golden.
- Alle pasgetrouwde stelletjes ontvingen 60,000 Dinar (€30.000) van de overheid om hun eerste appartement te kopen, om het zo makkelijker te maken een gezin te stichten.
- Gaddafi heeft het grootste irrigatie-project ooit uitgevoerd, genaamd ”The Great ManMade River Project”, om water voor iedereen toegankelijk te maken in het woestijnland.
- Een klein percentage van de olie-opbrengsten van het land werd direct op de rekeningen van de bevolking gestort.
- Libië had haar eigen staatsbank die leningen verstrekte aan de burgers tegen nul procent rente.
- Alle moeders met een pasgeboren baby kregen $5000 én een uitkering.
- Voor Inwoners die geen geschikte studie of medische zorg in Libië konden vinden, betaalde de overheid niet alleen de reis naar het buitenland, maar kregen ook $2,300 per maand voor accommodatie en vervoerskosten.
The seeds for the Libyan revolution.
Hoe kan het dat we vóór de bombardementen een compleet ander beeld in de media te zien kregen over Gadaffi’s Libië? Waarom werden deze feiten verborgen gehouden voor de Nederlandse bevolking?
Zou dit te maken kunnen hebben met het feit dat Gaddafi plannen op tafel had liggen om voortaan goud, in plaats van dollars te vragen voor de Libische olie? Terwijl de V.S. geen gram goud op voorraad heeft, en de NAVO-landen het simpelweg niet kunnen veroorloven.
Of was de reden toch dat Gaddafi op het punt stond om in plaats van waardeloze stukjes papier zoals de Dollar een nieuwe valuta wilde introduceren in Libië: De gouden Dinar, die bestond uit echte gouden munten en staafjes die de positie van de Dollar en de Euro zou kunnen verzwakken?
Één ding was duidelijk: De NAVO en de V.S. wilden kosten wat het kost Gaddafi weg hebben.
Propaganda
Aangezien Nederland een actief lid is van de NAVO, schetste de Nederlandse mainstream-media een compleet ander beeld over Libië en Gaddafi met behulp van propaganda en leugens om zo de bevolking achter de NAVO-bombardementen te laten staan.
Een opmerkelijk voorbeeld: Diverse westerse mainstream-media berichtten eind september 2011 massaal over een massagraf waarvoor Kolonel Gaddafi verantwoordelijk zou zijn.
Enkel de Franse krant Libération heeft daadwerkelijk een journalist naar het gebied gestuurd. Toen de botten geïdentificeerd waren werd het duidelijk dat het ging om de zoveelste westerse propagandastunt.
De NOS berichtte: ‘In de Libische hoofdstad Tripoli is een massagraf gevonden met meer dan 1.270 lichamen. Het massagraf ligt bij de beruchte Abu Salim-gevangenis, waar het regime van de verdreven kolonel Gaddafi zijn tegenstanders opsloot. Volgens mensenrechtenorganisaties is daar in 1996 een massamoord gepleegd, waarbij 2.000 gevangenen zijn omgekomen’.
Nadat de botten geïdentificeerd waren, werd het duidelijk dat het ging om kamelenbotten, en dat de rest van het bericht een broodje aap-verhaal was. De NOS heeft dit nooit publiekelijk naar buiten gebracht.
Lees De Stille Waarheid verder
