Koningen, keizers en geestelijke leiders hadden in de oudheid er groot belang bij dat zij voor het ongeletterde en onwetende volk de vertrouwensvolle en alwetende wijsheid vertegenwoordigden. Om dit streven kracht bij te zetten, werden er nogal eens verhalen onder het volk verspreid die niet altijd een direct verband met de waarheid hadden.
“De vijand staat aan de grens en wij, jullie leiders, zullen jullie, het volk beschermen!”
Het zo opgebouwde en in stand gehouden imago als “zorgzame beschermer” van het volk, gaf de leiders ongekende macht. Er bestond een duidelijke tweedeling in de samenleving, namelijk het “domme”, niet geïnformeerde klootjesvolk en de alwetende leiders. Overheid versus onder(danig)heid.
Terugkijkend in de geschiedenis komen we maar al te vaak de roep tegen:
Pas op daar komt de wolf!
Paniek ontstond in de kudde waardoor de herders de schaapjes netjes in de gewenste richting konden drijven en in de stal opsluiten. De schaapjes waren heel gelukkig, want zij leefden nog en waren niet door de boze wolf verslonden. 🙂
Lastig
Het wordt voor de moderne mens lastig wanneer deze vaststelt dat aan dit fundamentele belang van de volksleiders in de oudheid, tot op de dag van vandaag niets verandert is. Bovendien hebben we inmiddels het geweldmonopolie bij de staat gelegd. Dat vonden we een goed idee en daar is binnen een functionerende democratie niet veel tegenin te brengen.
Vroeger waren het koningen, keizers of geestelijke leiders – vandaag noemen we het de overheid. Interessant hierbij is ook de benaming die we hiervoor gebruiken: overheid. Onbewust bevestigen we elke keer met het gebruik van dit begrip, dat wij, het onmondige volk dus, de onder(danig)heid zijn. Dit is een sterk staaltje van framing.
De moderne burger wordt met geraffineerde technieken zelfs zover om de tuin geleid, dat deze van zichzelf denkt “bewust en goed geïnformeerd” te zijn.
Nepnieuws
Cees Hamelink, emeritus-hoogleraar Internationale Communicatie, media, religie en cultuur aan verschillende universiteiten, waarschuwt al decennia ervoor dat overheden de grootste verspreiders van nepnieuws zijn. Gezien mijn bovenstaande betoog is dat dan ook niet zo verwonderlijk.
Hamelink:
Als je het NOS Journaal kijkt om te weten wat er in de wereld gebeurt, dan is het zonde van je tijd.
En ja, het NOS journaal is er regelmatig op betrapt dat zij videobeelden had bewerkt om een volledig ander verhaal neer te zetten. Dit zijn geen vergissingen of gebeurt ook niet per ongeluk.
En nee, de NOS is niet onafhankelijk. Niet alleen dat zij door de staat gefinancierd wordt, worden bovendien ook de leidinggevende topfuncties binnen de organisatie door politieke vriendjes bekleed.
Alarmerend
Op 19 maart 2020 verkondigde hoofdredacteur Pieter Klok van de Volkskrant bij het radio programma Spraakmakers op NPO Radio 1:
Overheid en wetenschap moeten met één mond spreken, en de journalistiek ook. Ik denk dat het verstandig is om als land één lijn te trekken, om die lijn te steunen.
De overheidslijn dus.
Volgens de hoofdredacteur moeten wij hier als bevolking geen mening over hebben:
Dat kan het RIVM heel goed bepalen.
Duidelijke taal en (bijna) alle printmedia volgden dan ook deze lijn.
Waar is de waakhond van de politiek gebleven?
Alarmerend hieraan is vooral dat de hoofdredacteur van de Volkskrant hiermee aangeeft dat zij als doorgeefluik zullen functioneren voor de informatie die vanuit de politiek verstrekt wordt. (en dus wenselijk is!)
Waar is de controlerend opdracht gebleven die men van de journalistiek mag verwachten? De journalistiek zou toch de waakhond van een democratie moeten zijn? Kritische vragen stellen, onderzoek doen naar gebruikte politieke argumenten.
In elk geval moge duidelijk zijn dat wij eenzijdig tot zeer gebrekkig geïnformeerd zullen blijven wanneer we alleen de informatie tot ons nemen die ons dagbladen en NOS aanbieden. Informatie die we nodig hebben om tot een eigen inzicht en oordeel te kunnen komen. Immers bij de genoemde bronnen is er geen enkel sprake van diversiteit en wordt uitsluitend het staatsbeleid in zich herhalende, monotone melodieën verder gereikt.
Media monopolie
Bijna alle landelijke dagbladen, wekelijkse opiniebladen, internet nieuwsportalen of commerciële privé Tv-zenders zijn in handen van twee grote en machtige media conglomeraten. Dit zijn DPG Media & Mediahuis. Bovendien zijn dit eigenlijk zelfs familie bedrijven te noemen. Deze twee concerns concurreren niet met elkaar, zij hebben de markt gewoon onderling opgedeeld en kunnen daar uitstekend mee leven. De top van deze concerns, bepalen het beleid en de inhoud bij de diverse (dag)bladen. Zij bepalen wat wel of niet in de Telegraaf, Trouw, Volkskrant, Parool, NRC en noem ze allemaal maar op, gepubliceerd wordt.
Een beroemde en tegelijkertijd perverse uitspraak van dhr. Joseph Goebels (minister voor propaganda onder Hitler) was:
Geef mij de macht over de media en ik verander elk volk in een koppel varkens.
Dit is een schokkende uitspraak, maar kan ons ook wakkerschudden wanneer men beseft dat bijna de gehele informatie stroom die de Nederlandse burger opgediend krijgt, in handen is van twee machtige familie bedrijven en de staat. Bedrijven die zelfs een goede onderlinge verstandshouding hebben.
Factchecking is een veel gebruikte manier om datgene wat er beweert wordt, geloofwaardiger te doen lijken door het waarheidsgehalte te benadrukken.
Men bedenke echter hierbij dat de meeste factchecker organisaties óf een semi-overheidsstatus hebben óf deel uitmaken van media concerns.
Hier keurt de slager dus zijn eigen vlees.
De alternatieve, onafhankelijke media
De censuur die er momenteel plaatsvind is enorm. Kranten printen alleen de door de overheid voorgeschreven werkelijkheid. De NOS is sowieso een staatszender en YouTube verwijderd bijna alle ongewenste video’s. Het kritische geluid mag de burger niet bereiken.
Om toch tot een eigen oordeel te kunnen komen, is het dus noodzakelijk om andere media te raadplegen dan de gebruikelijke. Deze zijn, op een enkele uitzondering na, uitsluitend via internet te raadplegen.
Alternatieve media bieden een platform aan de duizenden wetenschappers, medici en andere professionals die hier een plek vinden om hun kritisch geluid over het overheidsbeleid te laten klinken. De mainstream media weren consequent deze kritische stemmen.
En ja, men vindt in de alternatieve media ook veel onzin. Hierin onderscheiden deze zich dus niet van de mainstream media. We hebben voor de reguliere of alternatieve media geen factcheckers nodig maar een gezond en kritisch verstand.
Alternatieve bronnen op internet vindt u via alternatiefnieuws.eu.
Alternatieve kranten in de printvorm zijn:
De andere krant & Gezond verstand
