Bekijk deze nieuwsbrief online

Beste medemensen!

Het verhaal over de oorlog in Oekraïne zit wel iets anders in elkaar dan het simplistische beeld wat de media ons voorschotelen over de kwaadaardige Russische beer.

Ik ben verbaasd. Nee, diep gechoqueerd.
Niet door de invasie van Rusland in Oekraïne, maar over het gemak waarmee hele volksstammen hun hoofd soepel van links naar rechts bewegen wanneer er aan het media-meng-paneel een knopje van links naar rechts wordt gedraaid.

De volledig gelijkgeschakelde media, werpt na twee jaar oefenen haar vruchten af. Corona is out Oekraïne is in. Angst voor Corona is ingewisseld voor angst voor de Russen.

 

Social Media

Ook de (on)sociale media platformen hebben de censuur na twee jaar training aardig onder de knie. Kritische uitlatingen over de gang van zaken rond Oekraïne worden door algoritmen direct verwijderd.
Haat zaaien en het oproepen tot geweld was altijd officieel verboden op deze kanalen. Behalve oproepen tot moord op Poetin of voor algemene Russenjacht.

 

Herinnering aan donkere tijden in de geschiedenis

De door de media opgeklopte vurigheid waarmee de emoties rond Oekraïne in Europa letterlijk overlopen, is ronduit verontrustend te noemen. De gestuurde, opgezweepte emoties lopen over en vinden een gerichte “uitlaat” in Russenhaat.
In Nederlandse concertzalen wordt het concert geopend met het Oekraïense volkslied. Mensen met Russische achtergrond moeten zich openlijk distantiëren van Poetin anders verliezen zij hun baan. Op winkeldeuren verschijnen de eerste bordjes: Russen niet welkom. De ongevaccineerden zijn naadloos vervangen voor Russen.
Deze ontwikkeling herinnert aan donkere tijden in onze Europese geschiedenis.

Hoort dit bij het nieuwe normaal?
Hiermee wordt voor de tweede achtereenvolgende keer naadloos een thema gecreëerd waarbij een vrije gedachtewisseling een lastig project wordt.

 

Leed in Oekraïne

Het staat buiten kijf dat de bewoners van Oekraïne een ellendige tijd beleven, dat er veel onschuldige slachtoffers zijn en er groot leed heerst. Natuurlijk moet hier, waar mogelijk, hulp geboden worden. Natuurlijk kan je hier ook emotioneel door getroffen zijn en kan je medemenselijkheid tonen voor de Oekraïners.
Laten we vooral ook onze selectieve waarneming proberen te overwinnen en ons medeleven ook de inwoners in Donbass toekomen. De inwoners van Donetsk en Luhansk worden al 8 jaren lang door volksmilities, met ondersteuning van het Oekraïense leger, bestookt, gebombardeerd en willekeurig vermoord.

De massaal gecreëerde verontwaardiging over Rusland is op z’n zachts gezegd misplaatst, onheilspellend dubbelzinnig en nep.
Het verhaal over de oorlog in Oekraïne zit wel iets anders in elkaar dan het simplistische beeld van de kwaadaardige Russische beer die een groot gevaar voor Europa vormt.

Verontwaardiging

Waar was de grote verontwaardiging over de voortdurende genocide in Jemen, de verwoestingen in Libië en Syrië of de rampzalige bezettingen van Irak en Afghanistan?

Waar was de grote verontwaardiging toen de NAVO (incl. Nederland) het voormalige Joegoslavië illegaal verwoeste en uit elkaar gebombardeerd heeft?

Blijkbaar hebben we een zeer selectief empathisch vermogen.

 

Niet Rusland maar Amerika vormt het gevaar

Hulp aan Oekraïne in de vorm van wapenleveranties is geen hulp. Zij verleidt de Oekraïners te vechten, wat gelijk staat aan zelfmoord, omdat wapenleveranties tot nog meer bloedvergieten en slachtoffers zullen leiden.
Rusland gaat deze oorlog winnen, met of zonder wapenleveranties. Dat weet Amerika en dat weten ook onze Europese dienders.
En ja, er bestaat inderdaad de mogelijkheid dat de oorlogshandelingen volledig  escaleren. Of dit gebeurt is minder afhankelijk van Rusland maar meer óf, en zo ja welke stappen Amerika neemt.
Het imperium USA brokkelt af. China heeft grote economische en financiële belangen in- en met de VS, toch sympathiseert zij (voorzichtig) met Rusland. Ook India heeft dik genoeg van de alom aanwezige arrogante VS. Een kat in het nauw (VS) maakt rare sprongen.

Amerika’s imperium

Vanuit de zelfverzekerde arrogantie nemen “de Amerikanen” geen blad voor hun mond met betrekking tot hun belangen in de wereld of de spelletjes die ze in het verleden gespeeld hebben. Zo ook het volgende citaat van George Friedman van de The Chicago Council on Global Affairs:

...Het primaire interesse van de Verenigde Staten was in de laatste eeuw, dus in de Eerste, Tweede en ook in de Koude oorlog, de relatie tussen Duitsland en Rusland. Want verenigt zouden deze beiden de enige macht zijn, die ons zou kunnen bedreigen en daarom is te waarborgen, dat dit niet gebeurt….

Bovenstaande uitspraak kan je rustig nog eens een tweede keer lezen...
Wellicht komen dan vele gebeurtenissen in de wereld en met name in Europa in een volledig ander daglicht te staan.
Een wig tussen Rusland en Duitsland (Europa) te slaan is het primaire interesse van de VS. Met de Oekraïne crisis is deze wig tussen Rusland en Europa voor de komende 20 jaar gewaarborgd.

Enkele USA data:

 

Inspanningen van Rusland voor vriendschap

Na de val van de Berlijnse muur (1989) en kort daarop het uiteenvallen van de Sovjet Unie leefde in Europa en Rusland de euforische hoop dat deze gebeurtenis een duurzame vrede, ja zelfs een vriendschap tussen Rusland en de Europese landen tot gevolg zou kunnen hebben.

Vandaag beseffen zich weinigen nog dat vooral Rusland hiervoor een grote bijdrage leverde. Rusland trok zich vrijwillig (het was vredestijd) terug uit Oost-Duitsland om een hereniging van Duitsland mogelijk te maken.

Ook Rusland droomde openlijk van een vriendschappelijke relatie met West-Europa. De perestrojka (hervorming) en glasnost (openheid) werden in het leven geroepen door de toenmalige leider van de Sovjet-Unie Michail Gorbatsjov.
Gorbatsjov sprak over het Huis van Europa. Ook Poetin heeft lang vanuit deze impuls geacteerd en hield indrukwekkende toespraken op verschillende plaatsen in Europa. Steeds weer pleitte hij voor het Huis van Europa, gedreven uit wederzijds respect voor een duurzame en vriendschappelijke samenwerking.

Dat Amerika deze ontwikkeling absoluut niet beviel is, gezien het voorafgaande, duidelijk. Immers, Amerika had angst voor een toenadering van Europa tot Rusland. Sindsdien beëindigde Amerika enkele zeer belangrijke vredesverdragen, die de bewapening van beide grootmachten regelden, waaronder het ABM-verdrag en het INF-verdrag.

Vergeefs heeft Poetin de afgelopen jaren geprobeerd om nieuwe overeenkomsten te treffen. Hierop werd niet of afwijzend door de VS gereageerd.

Met een engelen geduld en een uiterst lovenswaardige terughoudendheid heeft Rusland in de afgelopen 8 jaar de westerse (militaire) provocaties, waaronder regelmatige schending van het luchtruim en intensieve NAVO “oefeningen” (ook gesimuleerde atoombom aanvallen) direct langs de Russische grenzen, laten gebeuren.

Bovendien, en belangrijk om altijd weer te beseffen, is dat Rusland groot interesse heeft in een bloeiend Europa. Wie anders zal zo dichtbij huis de immense hoeveelheden gas en olie kopen? Zo moeilijk is dat niet te begrijpen. Uit dit zicht moet men ook naar de hele “ophef” over Nord Stream kijken. Zowel Europa als Rusland hebben groot voordeel bij deze pijpleidingen en is een gezond win – win project.
Dat is niet in het interesse van Amerika. Sterker nog: Amerika had (tot voor kort) de controle over Oekraïne en beheerste daardoor ook de gasleidingen die door de Oekraïne van Rusland naar Europa lopen. Rusland kan niets beginnen met een vernietigde infrastructuur in Europa. Rusland vormt geen enkel gevaar voor Europa.

Bedreigingen voor Rusland

Het volkerenrecht en de Russische invasie

Het Handvest van de Verenigde Naties regelt het recht tussen staten onderling. Dit handvest is door 194 landen ondergetekend.
Dit handvest verbiedt oorlogshandelingen op vreemd grondgebied. Landen respecteren elkaars soevereiniteit en staatsgrenzen en mengen zich niet in de binnenlandse politiek.

Uitzonderingen op het verbod om een oorlog te beginnen, landen binnen te vallen of te bombarderen:
1- De Verenigde Naties geven een mandaat hiertoe.
2- Oorlogshandelingen uit noodzakelijke zelfverdediging.

Nu is het voor Amerika heel lastig om plausibel te maken dat Joegoslavië, Libië, Syrië, Jemen, Somalië, Pakistan, Afghanistan of Irak uit zelfverdediging gebombardeerd moesten worden. En in ieder geval was er geen  VN-mandaat.
Volgens het Handvest van de VN waren het dus allemaal illegale oorlogshandelingen en zouden de opdrachtgevers hiervan voor het Internationale gerechtshof in Den Haag moeten worden gebracht.
(Overigens: Amerika erkent de autoriteit van dit hof niet aan wanneer het Amerikaanse staatsburgers betreft.)

Anders ligt het bij de invasie van Rusland in Oekraïne. De al jaren gaande zijnde ontwikkelingen vormen aantoonbaar een reële en grote bedreiging voor Rusland.
Een oorlog uit zelfverdediging zou tenminste een gedachte kunnen zijn.

De opgave van & voor Europa

Na de aanslagen van  11 september 2001, toen de toenmalige Amerikaanse president George W. Bush 'The War on Terror' lanceerde, deed deze een opmerkelijk kinderlijke en simplistische uitspraak: “Wie niet voor ons is, is tegen ons.”

Deze kleuter-achtige zienswijze op de wereld was bedoeld als niet mis te verstane waarschuwing aan alle regeringsleiders in de wereld. Deze, met Nederland voorop, volgen dan ook 1:1 kritiekloos de “aanwijzingen” uit de VS.

Er is echter nog een lastiger element waardoor wij ons laten dwingen om voor of tegen (Amerika) te zijn. Op verschillende plekken op Wakkermens wijzen we er op dat Europa sinds WO2 door de VS bezet is en dat we geleerd hebben dat de VS Europa bevrijd heeft.
(De werkelijke overwinning van Hitler-Duitsland vond overigens door de Russen, aan het Oostfront plaats. Amerika stapte pas in de oorlog toen Europa grotendeels in as lag.)

De overwinnaar schrijft de geschiedenis, zijn wij daarom Amerika voor eeuwig dankbaarheid verschuldigd?

Waarom bevrijden we ons niet uit de tang tussen Oost & West?
Omdat wij binnen Europa nog in oude voorstellingen gevangen zijn. Het tweedelige denken. Het ja – nee, links – rechts, voor – tegen, Oost – West.

Het tegenoverstellen van partijen en belangen, en de onkunde zich werkelijk uiteen te zetten met de belangen van de ander, drijft  Europa en haar burgers in de confrontatie. Iedereen voelt zich bedreigt, wil geen stap terug nemen en moet zich tegenoverstellen. Uiteindelijk zal dit denken uitmonden in een oorlog van allen tegen allen.

Als Europa hebben we het potentiaal in ons, en dit niet alleen geografisch gezien, om de hand uit te strekken naar de vermeende “tegenstander”. Een werkelijk zinvolle handreiking waarmee we weloverwogen oplossingen ontwikkelen om in een vredig bloeiend Europa te kunnen leven. Dat we werkelijk nieuwe ideeën een kans geven van waaruit een vruchtbare toekomst visie kan ontstaan. Een Huis van Europa waar economische belangen en culturele verscheidenheid uit respect voor de ander een plek hebben. In de wetenschap dat het welzijn van mensen altijd in afhankelijkheid verkeert met “de ander”.

We moeten ons bevrijden uit het tweeledige denken van Oost en West. We moeten ons een eigen, ook cultureel, zelfstandige plaats toedelen van waaruit Europa via bemiddeling de verbindende schakel tussen Oost en West kan worden.

Dit proces begint in ons eigen denken.

NB

Ik keur op geen enkele wijze het geweld wat Rusland pleegt goed. Ik ondervind wel veel begrip voor het handelen van Rusland. In de laatste tien jaar heeft Rusland op allerlei manieren haar bereidheid getoond om in gesprek te komen. Bijna gebedeld bij de internationale gemeenschap om ook naar hun belangen te willen kijken. Wat blijft de in het nauw gedreven Russen over wanneer het gesprek categorisch en minachtend afgewezen wordt?

 

 

Blijf gezond zelfstandig denken!
Hartelijke groet,
Rovanov

 

 

Documentaire: Ukraine on Fire

Indrukwekkende documentaire!
Deze documentaire uit 2016 werd gemaakt door Oliver Stone. De aangereikte en uitgebreide historische achtergrond biedt de mogelijkheid om tot een beter inzicht te komen over de actuele ontwikkelingen. (Nederlandse ondertitels)

 

 

Hoe verder met Oekraïne?

Nikolaj Platoschkin, voormalig Russische diplomaat, zat door huisarrest in Rusland vast.
Een oppositionele politicus en geen Poetin vriend. Hij heeft veel kennis over- en inzicht in het internationale gebeuren.

Hier doet hij zijn verhaal. Hij beschrijft de historische en culturele verbinding tussen Rusland en grote delen van Oekraïne.
Hij schetst mogelijke oplossingen voor het geo-politische conflict.
(Nederlandse ondertitels)