De jaren ‘70 van de vorige eeuw waren moeilijke jaren voor de Amerikaanse geheime diensten. Er kwam een golf van onthullingen aan het licht waarbij tamelijk smerige en illegale praktijken van de CIA bekend werden.
Hierbij ging het o.a. om de rol van de CIA bij de JFK-aanslag, staatsgrepen in Iran, Guatemala, Chili of Vietnam. Ook de plannen van Operatie Northwoods kwamen hierbij in de openbaarheid, overigens met een verbluffende gelijkenis met 9/11. Bovendien de LSD experimenten en vooral het infiltreren van de buitenlandse politiek, vakbonden, studentenorganisaties enz. enz.
Onder druk van de publieke opinie werden er vanuit de Senaat en het Huis van Afgevaardigden, commissies gevormd om de vele beschuldigingen te “onderzoeken”. Zo ontstond o.a. de Rockefeller – commissie met als voorzitter Nelson Rockefeller. Interessant hierbij is niet alleen de voorzitter zelf van deze commissie maar ook de rol van de toentertijd Stafchef van het Witte Huis, een zekere Dick Cheney. Deze laatste zorgde ervoor dat de meest cruciale pagina’s, die de aanslagen van de CIA minutieus documenteerde, uit het rapport verdwenen.
Maar ook bij deze gestripte versie van het rapport bleef nog genoeg stof over die tot grote ontzetting en verontwaardiging onder de bevolking leidde.
Na deze zware tegenslagen voor dit totaal ontspoorde en aan de controle ontsnapte overheidsorgaan (staat binnen de staat) werd een compleet nieuwe strategie ontwikkelt.
Uiteraard hield men bij deze nieuwe strategie vast aan de doelstelling om in alle strategisch, interessante landen, Amerika vriendelijke regimes te installeren. Amerika vriendelijk heet hier: het industrieel, militair en financieel complex dienend.
Men besloot de vroeger verdekte en in het geheim gevoerde CIA-operaties in het vervolg én door niet regeringsorganisatie te laten doorvoeren én deze geheime operaties in “volle openheid te laten plaats vinden.
Vrijheid, mensenrechten en democratie!
Dat werden de export hits. Het nastreven van deze idealen zou in het vervolg de dekmantel zijn voor de onderliggende strategische belangen. Inmiddels is hier de klimaatverandering aan toegevoegd. Wie kan hier nu tegen zijn?
(Hier staat niet dat het nastreven van deze idealen verwerpelijk is. Hier staat alleen dat deze idealen op een perverse manier misbruikt worden.)
Mensenrechten als wapen. Of de bevolking van een in het vizier geraakt land wel of geen behoefte heeft aan dit westerse export product, speelt hierbij natuurlijk helemaal geen rol. Met niet-gouvernementele-organisaties is elk land te destabiliseren. Dat doe je door vakbonden, studentenverenigingen en andere burgerlijke organisaties te infiltreren, “hulp” in de vorm van geld & advies te geven en het volk uiteindelijk ervan te overtuigen dat het gras bij de buren groener is. De daaruit voortkomende onrust wordt vervolgens geprojecteerd op het beleid van de actuele machthebber. Deze werd, parallel aan de beïnvloeding, al jaren gedwarsboomd waardoor de ontevredenheid groeide en de oplossing is dan natuurlijk een regime change. Verder levert men dan in de regel met het probleem ook de oplossing aan met een nieuwe, “uitstekend” geschikte regeringskandidaat.
Kijk actueel naar:
Venezuela: olie, de oppositieleider Juan Guaidó werd in de VS opgeleid.
Bolivia: Lithium
National Endowment for Democracy
Met de associatie met Endowment for the Arts en National Endowment for Humanity werd in 1983 het NED, National Endowment for Democracy, opgericht. Samen met het OSF, Open Society Foundations, zijn dit de twee grote initiators van burgerinitiatieven, revoluties, bevrijdingsbewegingen en mensenrechtsschandalen. Hierachter bevindt zich dan de geheime agenda zoals alle kleurenrevoluties hebben laten zien.
Ondanks dat het deze organisaties gelukt is een zeer human en filantropisch imago op te bouwen, hebben zij natuurlijk überhaupt geen democratische – en al helemaal geen vredelievende doelstellingen.
Het NED is ontstaan uit de politiek en fungeert als de schaduw-CIA, het OSF is opgericht door George Soros en bedient direct het industrieel-militair-financieel complex.
Samenwerking met verschillende doelstellingen.
Ondanks dat deze organisaties verschillende uitgangspunten hebben, is een hechte samenwerking goed mogelijk.
Het NED, voortkomend uit de Amerikaanse politiek, heeft als voornaamste drijfveer de Amerikaanse hegemonie te beschermen, te verstevigen en te vergroten. Amerika moet zonder enig voorbehoud alles op alles zetten om de wereldheerschappij veilig te stellen.
Bedenk hierbij dat Amerika ca. 50% van de wereldwijde grondstoffen beheerst en slechts 4,5% van de wereldbevolking representeert.
Het OSF streeft naar een One World. Een wereld zonder grenzen die centraal aangestuurd wordt. Geen oorlogen, geen honger en geen armoede meer. Het klimaatprobleem is ook alleen met een Een-Wereld-model oplosbaar. Tenminste dat zijn de argumenten waar de burgers warm voor kunnen lopen.
Feitelijk gaat het om de barrièrevrijheid voor de multi’s, het industrieel-financieel-complex en de machtselite. Dat is wat met globalisering bedoeld wordt. Dat is waar het bij TTIP, CETA (maar ook bij het associatieverdrag met de Oekraïne) om gaat.
Als individuele burger ben je bij een Een-Wereld model volledig de pineut, gevangen in het web, het World-Wide-Web
Allen Weinstein, mede verantwoordelijk voor de statuten van het NED, uitte zich in september 1991 in een interview met de Washington Post zeer openhartig:
Veel van dat wat wij vandaag doen, werd 25 jaar geleden door de CIA in het geheim uitgevoerd.
Het NED alleen al, ondersteunt ca. 1000 andere NGO’s in 90 landen. Hierdoor zijn de structuren, lijntjes en netwerken zeer ondoorzichtig. De hieronder opgevoerde lijst is dan ook een schets en verre van compleet.
NED, National Endowment for Democracy
CIPE (Center for International Private Enterprise)
New York Council on Foreign Relations
European Councel on Foreign Relations
Trilaterale commissie
Center for Strategic and International Studies
Solidarity Center
Freedom House
USAID (United States Agency for Development)
International Renaissance Foundation
OSF (Open Society Foundation)
IRI (International Republican Institute)
NDI (National Democratic Institute for International Affairs)
Moveon.org
SavetheChildren.org
Médecins Sans Frontières
avaaz.org
Human Rights Watch
Amnesty International
TPN (Transatlantic Policy Network)
Atlantik-Brücke
Atlantische Initiative
The American Academy in Berlin
Deutsche Arlantische Gesellschaft eV.
American Council
American Council on Germany
Friends of Europe
The Aspen Institute
Münchner Sicherheitskonferenz
The German Marschall Fund of the United States
Natuurlijk zijn er in de bovenstaande lijst ook organisaties waarbij de basis heel goed werk levert. De mensen die aan deze basis werken zijn gemotiveerd en leveren meestal een zeer waardevolle bijdrage in de wereld om het leed van onze medemensen te bestrijden. Zij worden echter op dezelfde manier gebruikt en/of misleid als de overige burgers.
Het zijn allemaal organisaties die óf direct door het NED of OSF in het leven zijn geroepen óf organisaties waarvan de top door het NED of OSF beheerst wordt. Het zijn organisaties die naar behoefte ingezet worden om het doel van de machtselite te dienen.
